Na poważnie? czemu nie

Założyłem czapkę stańczyka, albo biret podstarzałego nauczyciela i przypieprzam się do czyichś drobnych literówek lub przejęzyczeń.
A przecież kto jest bez winy, niechaj pierwszy rzuci kamieniem.
Nie mógłbyś człowieku coś na poważnie? Zwłaszcza w czasie gdy wszystko wokół przypomina kabaret, bądź nawet ten kabaret przerosło.
Na poważnie? Czemu nie.
W ramach zbliżającego się jubileuszu odzyskania naszej państwowości, kościół katolicki włączył się aktywnie w trwające przygotowania.
Karmiony oto jestem w ramach kazania życiorysami wielkich Polaków, którzy przy okazji okazali się święci albo przynajmniej błogosławieni.
Korzystając z tego, że niedziele (na razie co niektóre), wyłączone zostały z handlu, Ksiądz proboszcz zadbał by w ramach odzyskanego czasu, poświęcić go przede wszystkim rodzinie... Pańskiej.
Do normalnej sumy, z zaskoczenia jakby dołożono adorację z różańcem.
Ten jakby komplet gwarantował tylko otrzymanie błogosławieństwa na nowy tydzień.
Kiedy już wyszedłem poza mury kościoła, rzekłem do swojej małżonki.
- Jesteśmy tak świetnym narodem, że teraz już bez stresu mogę czuć się uprawniony pouczyć żyda i wskazać miejsce wyznawcy islamu.
Stwierdzenie zawisło w zamkniętej przestrzeni naszego samochodu, skłaniając  do głębszych przemyśleń. Bo przecież : "Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili".   (Mt 25, 31 – 46)
Tak tęsknię za ludzkim słowem Pasterza, bez tych wszystkich zawijasów quasi intelektualnych i ozdobników które czynią rzecz całą mętną zamiast prostej i klarownej. Wasza mowa niech będzie: "Tak - tak, nie - nie". A co nadto, z zepsucia jest. (Mt 5,33-37)
Z tego zawieszenia w wątpliwościach wyrwał mnie kolejny felieton Szymona Hołowni pod tytułem Obrońcy Śpiworka zamieszczonym w Tygodniku Powszechnym. *1. Potem było mi już tylko smutno.
Rzecz ma się tej głośnej sprawy bezdomnego, którego ktoś na klatce poczęstował herbatą w czasie mrozu i pozwolił mu na niej mroźną noc przeczekać.
Polecam, bowiem dla mnie felietony Szymona Hołowni stały się jakimś głosem rozsądku, promykiem nadziei czy światełkiem w tunelu wobec tego ludowego*2 pojmowania katolicyzmu, który ma się całkiem dobrze pomimo upływu lat.

Postscriptum

Wczoraj przeczytałem informację o tym, że pod Krakowem powstaje osiedle domów jednorodzinnych wyłącznie dla katolików, wyposażone między innymi w kapliczkę i park różańcowy. A wydawało mi się, że katolik to ktoś otwarty na drugiego człowieka, bez względu na wyznanie.
A może tak tylko opowiada obecny Papież Franciszek o którego jak najszybsze odejście do Domu Pana chce się modlić jeden z kapłanów, w dodatku z tytułem naukowym.
Spokojnie. Przecież my nie mamy sobie zawracać głowy takimi problemami.
Święcimy palmy, potem potrawy w koszyczku by za chwilę znów adoracyjnie paść na kolana by podziękować Bogu za to, że tak wspaniałym narodem nas uczynił.    


Z góry zapowiadam brak polemiki pod zamieszczonymi ewentualnie komentarzami. Każdy komentarz przeczytam jednak z uwagą.

*1 ) Obrońcy śpiworka TP
 

*2 )   nie chcę obrażać ludu który swoją mądrość ma, ale brakuje mi tu odpowiedniego określenia. Mainstreamowy jakoś mi nie pasuje