28 stycznia 2022

O interpretacji słów kobiety, z nutką udawanego seksizmu

Udawanego - podkreślam. Sugeruję, że kobiety są inne niż mężczyźni,  ale to  w  żadnym razie nie znaczy, iż są gorsze. Ot tak jak to nazwał jeden ze swoich filmów Marek Koterski - Baby są jakieś inne.
Z pewnością podpierałem się już tym cytatem po wielokroć, ale do tego tematu pasuje jak ulał.
"Są takie chwile w życiu mężczyzny kiedy wobec słów kobiety wypada mu jedynie godnie milczeć"
Mój ukochany Wieniawa Długoszowski, który mówił również  - Panie, można zastać kobietę płaczącą ale zostawić ?! Nigdy !
Tak mi jakoś nijako, choć to przecież zwykły symbol przemijania, że od pewnego czasu po wpisaniu hasła "Wieniawa" Google samo uzupełnia - Julia
Wracając zaś do tematu czyli do słów kobiet
Przeglądam strony dla motocyklistów, ba jestem nawet członkiem niektórych grup. Rzucił mi się tam w oczy taki mem i dałbym sobie rękę uciąć, że powstał na bazie prawdziwej sytuacji.



Nie chcę ,aby trąciło to jakąś mizoginią czy nawet zwykłym seksizmem, chociaż na seksizm powołuję  się w tytule, ale sam doświadczyłem tego we własnej rodzinie. Nie, nie chodzi tu o motocykl do kupna którego zachęcała mnie moja własna małżonka, ale o samochód.
Dział się to wiele lat temu, kiedy mieszkałem jeszcze w domu rodzinnym, uczęszczając do jedynego w tym mieście ogólniaka, a samochody zwłaszcza ten nowe kupowało się na talony, przydziały, albo za dolary w Pewexie.
Ojciec należał do tych szczęśliwców którzy otrzymali przydział na samochód z rezerwy ministra przemysłu maszynowego. Już słyszę jak tu  niektórzy pod nosem mruczą - komuch. 
Zaraz tam. On miał po prostu serce po lewej stronie i taką samą wrażliwość. Wracając zaś do sedna,  był to przydział na samochód uszkodzony, co wyraźnie zaznaczone było w treści przydziału.
Odbiór odbywał się z FSO w Warszawie, do której to stolicy udaliśmy się z ojcem pociągiem. Ojciec z kieszenią marynarki wypchaną kasą, a ja jako jego ochroniarz.
Kto tam wtedy miewał konto w Banku?
Oczywiście znając damską psychikę poprzez lata praktyki małżeńskiej, ojciec zapytał swej żony a mojej matki - jaki kolor byłby najlepszy ? Wiedział też z góry, że bez względu na kolor wybierze ten najmniej uszkodzony.
- Mnie jest wszystko jedno jaki - odpowiedziała skromnie małżonka mojego ojca i jak już wspomniałem  moja matka zarazem.
Czując, że udzielono nam szerokich plenipotencji, rzuciliśmy się na oglądanie hektara poobijanych, przytartych i przygniecionych samochodów. Był nawet jeden który z przebiegiem 4 km owinął się wokół latarni.
Skąd w fabryce produkującej samochody która była 400 m dalej tyle niedoróbek i szkód ? Nie potrafię sobie wyobrazić, ale był to czas, że godziliśmy się z tym czego nasza wyobraźnia nie ogarniała.
Powiem tyle, że wybrany samochód miał zielony kolor i przypominał odcieniem wiosenną łąkę oraz posiadał zagniecioną na długości ok 80 cm pokrywę silnika.
paręset złotych umiejętnie wręczone załatwiło problem pokrywy, ale kolor pozostał.
Kiedy przyjechaliśmy pod dom, matka podeszła do samochodu i po krótkiej obserwacji pojazdu powiedziała tylko z obrzydzeniem:
- Taki kolor?
- Mówiłaś Haniu, że wszystko Ci jedno jaki - próbował ratować sytuacje Ojciec
- Mówiłam, że wszystko jedno jaki, ale nie taki!
Wtedy już wiedziałem, że nie zrozumiem kobiet. Trzeba je po prostu tylko kochać, bardzo kochać,
Ponieważ jak to powiedział ktoś mądry - kocha nie nie za coś, a pomimo czegoś.


 
















23 stycznia 2022

Dzień w którym popłynąłem

 W tym roku po raz pierwszy obchodziliśmy z małżonką Dzień Babci i Dziadka. Może  trochę na wyrost, bowiem wnuczka nie ma jeszcze miesiąca, a więc nasze zasługi w tych funkcjach są na razie raczej niewielkie. Może to jednak taki kredyt zaufania, a na kolejny Dzień zapracujemy już solidnie. Póki co otrzymaliśmy w prezencie  coś co przy odrobinie wyobraźni można nazwać pierwszą laurką 


W końcu zrobiła to mała stópka z niewielką pomocą rodziców.  A jeżeli zależało mi na tym, aby malutka zrobiła coś własnoręcznie, to jak najbardziej zrobiła. Kiedy pierwszy raz trzymałem ją na rękach trafiło mi się takie oto szczęście


Wobec tego uczucia które w tamtej chwili mnie ogarnęło, zbladł całkiem napis  SARCASM  jaki miałem w tym dniu na koszulce. Teraz już tylko rozpieszczać i dawać wnuczce to czego odmówiliśmy własnym dzieciom zasłaniając się mądrością nowoczesnego wychowania.

Popłynąłem




16 stycznia 2022

Nowy Rok zacząłem od Siedmiu Grzechów Głównych

W maju 2014 roku mój syn został mecenasem. W trakcie rodzinnego spotkania spotkania na cześć postawił kalifornijskie wino "Seven deady ins" czyli siedem grzechów głównych. Wino jakby nawiązujące do tego w czym przyjdzie mu się babrać w zawodowym dorosłym życiu. Fakt ten opisałem ze szczegółami dotyczącymi wina ww wpisie: "Siedem grzechów a ile radości". Być może najdokładniej opisałem degustowane wino, ale przecież syna znałem już od wielu lat.
Poniżej link do tego tekstu, oczywiście tylko gdyby komuś się chciało zachować ciągłość.
 Siedem grzechów a ile radości
A potem nastąpiło przygotowanie kancelarii, a więc ojciec zawinął rękawy i popołudniami wymalował nową kancelarię, założył, podłogi i popracował z prądem. W ramach podzięki za poświęcony czas otrzymałem od syna karton wina którym zachwycałem się w trakcie fety nowego mecenasa.
Wino wtedy było już 4 letnie o czym uczciwie informowała etykieta.
Ponieważ wino posiadało jak to mówią potencjał dojrzewania, pozwoliłem mu na na tę fanaberię. Kilka butelek trzymałem w pozycji leżącej, na regale, przez kolejne 8 lat.
Teraz w ramach świętowania Nowego Roku jaki i mijającej kilka dni wcześniej 40 rocznicy naszego ślubu, postanowiłem wypuścić dżina z butelki.
Delikatnie operując szkłem przeniosłem ją do wiklinowego koszyczka, by otworzyć je w pozycji półleżącej. Delikatność wynikała z troski, aby ewentualny osad na zepsuł smaku wina.
Poezja, można by rzec, a na końcu okazało się nawet, że osad praktycznie nie istnieje.
Boże, jakże ci dziękuję, że natchnąłeś mnie wątpliwościami w chwilach kiedy decydować się chciałem na żywiołową konsumpcję.
Dwunastoletnie letnie "7 grzechów" zachowało się wytwornie i elegancko i jako to ono, zmobilizowało nas do równej elegancji w jego kierunku, a tylko lekko zakurzona butelka zdawała się mówić - ileż ja mam wam do opowiedzenia.
Przechodzenie codzienne, przez 8 lat obok butelek kuszących etykietą jest chyba wystarczająca próbą charakteru o której warto napisać.
Stąd mój krótki, acz aromatyczny wpis na ten temat.



10 stycznia 2022

Do końca życia, a może gdzieś po drodze do jego kresu

" — Moja pani! — powiedziała matka bardzo stanowczym głosem. — Taki porządek to nie na pożyczki, nie na ludzkie ręce!… To kosztuje!… To raz na całe życie sprawunek!… Od tej też chwili żelazko niezmiernie poszło w górę w moim rozumowaniu. Zaliczyłem je nawet w myśli do tych rzeczy, które są raz na całe życie, jak chrzest na przykład, bierzmowanie i granatowy płaszcz, o którym ojciec też mówił, że jest raz na całe życie. "
Maria Konopnicka którą w historii postów na tym blogu przyszło mi już cytować, pisała o rzeczach na całe życie, które tak naprawdę jak pamiętamy ze szklonej lektury na całe życie nie były.

Kilka dni temu przyszło mi odbierać nowe prawo jazdy i kiedy obracałem go w palcach, tym właśnie tekstem przemówiła do mnie autorka "Naszej szkapy" ale po kolei.
Kiedy kilka lat temu rozwinęła się u mnie choroba zwana motocyklem, rozpocząłem ją od silnika o pojemności 125 ccm, które można prowadzić z prawem jazdy kategorii B.
Prawka na motocykl nie posiadałem ponieważ mój sponsor czyli ojciec stwierdził, że motor jest niebezpieczny. Kto dyskutuje ze sponsorem?
Kiedy na wskutek jazdy tym małym motocyklem choroba moja nie minęła a zmieniła się w stan ostry dodatkowo ze stanem zapalnym, wiedziałem już wszystko.


Postanowiłem, że zrobię prawo jazdy na motocykl.
Pięć lat temu opisywałem tę historię a więc opis jazd i egzaminów podaruję sobie.
Zgodnie z przepisami, prawo jazdy robi się jakby od początku z wszystkim tego konsekwencjami, jak uzyskanie zaświadczenia o stanie zdrowia.
Ponieważ od siódmego roku życia nosiłem okulary skierowano mnie do okulisty.
Ten zajrzał mi głęboko w oczy ( w trakcie tego badania uzmysłowiłem sobie na czym polega różnica pomiędzy okulistą a proktologiem) i powiedział - zaćma prawie operacyjna, dał mi więc zgodę na 5 lat.
Tak to ograniczono mi do 5 lat uprawnienia nie tylko do jazdy motocyklem, ale i samochodem.
Czas oczekiwania na operację zaćmy określany był wtedy na 3 lata, a więc jeszcze w tym samym miesiącu udałem się do szpitala i zapisałem do kolejki.
Po owych trzech latach dostąpiłem operacji najpierw jednego, a za trzy miesiące drugiego oka. Przy okazji, ponieważ NFZ sypnął groszem i wszczepiono mi soczewki w wersji super czyli z korekcją mojej wady.
Tak to w wyniku zamiłowania do motocykli przestałem chodzić w okularach, co spowodowało protest mojej małżonki, która poznała mnie w okularach i takim spędziła 39 wspólnych lat.
Ja zaś cieszyłem się jak małe dziecko z możliwości kupna zwykłych okularów przeciwsłonecznych i rzuciłem w wir motocyklowego życia.
Ponieważ wszystko co dobre kiedyś się kończy i mnie zaczął się zbliżać kres okresu ważności prawa jazdy.
Powtórzyłem wszystkie lekarskie procedury i otrzymałem zgodę lekarza na maksymalny okres czyli zgodnie z obecnymi przepisami 15 lat.
I tu wracamy do Konopnickiej. Kiedy odbierałem nowy blankiet prawka i spojrzałem na datę ważności, zrozumiałem że mam uprawnienia do kierowania pojazdami do końca roku w którym skończę 78 lat.
No tak. Mój ojciec zmarł w wiek 74 lat. Czyżby więc to była pierwsza taka rzecz o której można powiedzieć, że jest może nie na całe życie ale do jego końca?
Mam nadzieję, tutaj głośno odpukuję w niemalowane, że obowiązujące od 1 stycznia tego roku przepisy nie spowodują zamieszana w moim toku rozumowania.
Nie znaczy to, że określam kres swoich swoich możliwości zgodny z kresem ważności prawa jazdy.
Nie nastawiam się jednak na nie wiadomo co, aby w razie czego być mile zaskoczonym, a nie zawiedzonym.
W końcu jak śpiewał Okudżawa

Nie wierzcie, nie wierzcie
Gdy w sadach słowiki zakrzyczą co sił
Wy jeszcze nie wiecie
Co komu pisane i kto będzie żył
Wy jeszcze nie wiecie
Co komu pisane i kto będzie żył

04 stycznia 2022

Mogę


Od dzisiejszego ranka, mogę nareszcie założyć i dumnie nosić koszulkę z poniższym napisem



Informuje, że Wnusia i jej Mama czują się dobrze.
Założyłem tego t-shirta trochę na wyrost. Stare powiedzenie uczy bowiem że:
Mieć wnuki to żadne osiągnięcie, być dziadkiem to wyzwanie.

Podejmuję to wyzwanie.

02 stycznia 2022

Starość puka do drzwi. Ona w nie wali i łomocze

W komentarzu do jednego z wcześniejszych postów ( o 40 rocznicy)  Venus napisała mi takie zdanie:
"Starość też puka do moich drzwi, ale nie jest groźna ani straszna. Oswajam ją pomału, żeby jadła mi z ręki"
Odpisałem jej, że mi się to zdanie podoba i pomyślę nad tym nim. Zainspirowały mnie  Poniżej znajdują się efekty tej inspiracji. Trąci Grochowiakiem, ale kiedyś, za młodu pasjonował mnie.


            Starość puka do mych drzwi
            Nie jest groźna ani straszna
            Oswajam ją powoli, żeby jadła mi z ręki
            Kęs za kęsem, okruch za okruchem
            na wyciągniętej dłoni podsuwam jej pod same usta
            A ona patrząc mi prosto w oczy zdaje się mówić
            Nie przekupisz mnie
            Łapczywie wkłada w bezzębne usta podane kęsy
            i żuje zapamiętale,  aż do kresu ich treści.
            Nie o przekupstwo tu jednak idzie
            To tylko troska o kogoś kto będzie przy mnie
            w ostatniej chwili mego życia.
            Kto potrzyma mnie za rękę i ściśnie za serce
            Ta moja wierna starość, nie zapomni o mnie.
            Wiemy już o tym oboje
            Przełamując swój strach i uprzedzenia
            Moja starość je mi z ręki