Wszystkie dzieci są nasze. Niektóre ponoć bardziej

Rodzinny obiad z niedzieli przeniósł się na piątek, ponieważ to na piątek wypadł Dzień Dziecka.

- Dzieci będą u nas na obiedzie – w południe zadzwoniła  z tą informacją żona.  Przygotowałam już dwie tarty. Jedną z pieczarkami, a drugą  z cukinią.

Jej telefon wyrwał mnie ze swego rodzaju letargu, spowodowanego bezczynnością. Bo to i nowy miesiąc się zaczął i deszcz pada i piątek. Ja swoje zamknięcie maja wykonałem w dziesięć minut. No może w kwadrans. Niech żyje systematyczność w działaniu. Swoją drogą najtrudniejsze jest to, że jak się jest szefem dla siebie, to trzeba się samemu motywować. Czasem i opieprzyć. To samoopieprzanie wygląda chyba najbardziej efektownie.

- Co do obiadu to chyba obleci - powiedziałem - ponieważ  całe  towarzystwo dba o wagę

Ja z powodów wiadomych, żona  również.

Starszy Syn z powodu mającego odbyć się wkrótce ślubu, przyszła Synowa bo ostatnia miara na suknię ślubną już wzięta.  

Młodszy  i jego Dziewczyna z powodu udziału w pokazach mody jako modele. Wzorzec  figury,  znajdujący się  w  Serves  jest nieubłagany i nieprzychylny dla puszystych   

Trudno w takim  towarzystwie zatopić zęby w golonce,  ale najważniejsza jest przecież atmosfera.

Powrotną drogą zahaczyłem o market.  Na stoisku cukierniczym  wybrałem odpowiedni  do ilości osób  „Czarny las”. Dobrałem butelkę wina semi sweet i udałem się do kasy, ustawiając się grzecznie w kolejce babć. Każda ściskała w garści po kilka czekolad, dzięki czemu można było obliczyć ilość posiadanych wnuków Rekordzistka w moim ogonku, położyła na taśmie osiem sztuk. Wszystkie tego samego gatunku i producenta, aby nie wyróżniać żadnego.

To brzmi odrobinę obłudnie, że z jednej strony opowiadam o odchudzaniu  i warzywnych tartach , a z drugiej kupuję  wypełniony bitą śmietaną tort.  W końcu to dzień wyjątkowy.  

Kiedy wchodziłem do domu, przywitały mnie wszystkie nasze i nie nasze dzieci. Stawili się  w komplecie. Przygotowany był już duży stół,  aby swobodnie pomieścić sześć osób.

A więc obiad na ostro i deser na słodko.

W oka mgnieniu czarny las okazał się tylko wspomnieniem

 Potem zielona herbata dla zdrowia. Ta chwila trwała dłużęj.

W kategorii kalorii wyszło średnio, a kategorii atmosfery bardzo dobrze.

Trochę żartów, trochę przekomarzań jak to w naszej wielkiej greckiej rodzinie.

Jest mi bardzo miło, że w tym symbolicznym dniu, synowie razem ze swoimi partnerkami zdecydowali się u nas właśnie spędzić ten kawałek popołudnia.

To już tylko trzy tygodnie, kiedy  naszym  starszym dzieciom sypną ryżem na szczęście. Tłum gości coś tam zaśpiewa. W lokalu gdzie odbędzie się wesele jest winda, a więc  po imprezie, spokojnie pojadą windą do nieba.

 Z  treścią piosenki zespołu 2+1  różnią się tym, że są zakochani jak szczeniaki.

Oj, nie będzie w tym czerwcu czas biegł leniwie. Bo za kilka dni Starszy kończy trzydzieści lat, a potem wypada urządzić wieczór kawalerski i przed Młodszym, który na weselu będzie Starszym  ważne wyzwanie.

- Mam trzydziestoletniego syna!  Boże czy ja jestem aż tak stary?

- Nie po prostu wcześnie zacząłeś – podpowiada żona.

- Mówisz to przez grzeczność, żeby nie było, że żyjesz ze starym facetem.

- Nie ale to stwierdzenie i mnie odmładza.

Najbardziej odmłodziła nas teściowa, zwlekając z okazji Dnia Dziecka jakieś  drobiazgi.  Złożyła nam też  życzenia.  Rzeczywiście poczułem się wtedy śmiesznie.

To jaki ja w końcu jestem? Stary czy jeszcze nie bardzo?