Chodzi za mną pewien Eryk. Limeryk

Czasem coś za mną chodzi i jest to takie prawie metafizyczne, niewymierne. Coś czego nie można objąć wzrokiem, inaczej niż w utworze Andrzeja Waligórskiego   Bez aluzji

Hej, nie ma rady na to,
Chodzi wódka za tatą
Taka z niej bestia chytra.
Na przedzie tata drepta,
A za nim o pół metra
Tupta sobie pół litra...

Niestety, podobnie jak powyższa wódka owo coś także uzależnia.
Właśnie skleciłem sobie prawie limeryk o prostacie, być może w związku ze zbliżającą się wizytą u urologa. A może u szwagra który z zapamiętaniem do owego specjalisty uczęszcza.
Wymienionego apostaty osobiście nie znam, ale pasował mi nie tylko do rymu ale i do twierdzenia, że wierzący są raczej pod dobrą opieką i nie mówię tu o  Narodowym Funduszu Zdrowia.   
 

Pewien świeżo poznany apostata

Zwykł narzekać, że jego prostata

Nie chce współpracować

Gdy chce z kimś nocować

Czyniąc z niego całkiem desperata

Napisałem prawie limeryk. Prawie, ponieważ na końcu pierwszego wersu powinna występować nazwa geograficzna, która jest podstawą rymu a.
Pisałem o tym na początku blogowania 8 listopada 2008 jako o landszafcie słownym. Jednak pamięć jeszcze dopisuje więc i prostata powinna. 
Zostawię jak jest. Nie podam miasta, żeby mniejszości nie stygmatyzować 
Bo jakby był z Lublina to by z tym spaniem przeginał.
A znowu z Krakowa no to by się głęboko schował.
W Warszawie miałby już po sprawie.
Zaś w Katowicach.... w Katowicach marzyłby o dziewicach
I tak bzdurzę sobie od rana, bo w związku z pogodą, w pracy nieco mniej roboty. Ukradkiem podczytuję "Czułego barbarzyńcę" Hrabala, ufając,  że i mnie stać jeszcze na jakieś wariactwo
Czego i Wam życzę