Dzień wybiórczego całowania

Kiedy byłem dzieckiem miałem swoje kompleksy.

Po pierwsze byłem gruby, a po drugie byłem grubasem w okularach. Czy coś gorszego mogło mi się przytrafić gdy strącałem poprzeczkę, psułem piłkę czy skakałem zbyt blisko od deski?

Oczywiście. Mogłem być przecież rudy. Jak mój kolega który zaraz dowiedział się, że rudy jest fałszywy.

Źle być innym, zwłaszcza w dziecięcej społeczności. Grupa zbiera się nad tym innym i niczym kury nad chorym pisklakiem. Otaczają go by broń boże ta inność nie wyniosła się poza ten zaciskający się krąg.

No cóż swoje zerwałem. Zawsze jednak słyszałem, że można mną szturchać tak by nie spadły mi okulary. Te okulary chroniły mnie niczym milicyjna czapka. Bo ponoć można było fizycznie zaczepić milicjanta, ale tylko  tak by nie spadła mu z głowy.

Mój rudy znajomy nie miał tyle szczęścia co ja bo posiadał dobry wzrok.

Jako dobry uczeń dałem odpisać zadanie, pomogłem w nauce i w niedługim czasie mogłem spokojnie chodzić pomiędzy młodocianymi mafiosami. Mój znajomy rudy był uczniem przeciętnym.

A potem wyrośliśmy i każdy z nas poszedł w swoją stronę. Teraz nie wypada wypominać tamtych zachowań, zresztą pamięć pozostawia raczej dobre wspomnienia.

Dlaczego wspominam rudego kolegę z podstawówki? Bo dzisiaj 12 stycznia wypada „Dzień całowania rudego”

Dokładnie Dzień Całowania Złotowłosych (ang. Kiss A Ginger Day) został zapoczątkowany w 2009 roku przez pewnego Kanadyjczyka, jednego z użytkowników Facebooka w odpowiedzi na przeprowadzoną również na Facebooku kampanię z listopada 2008 roku “Kick A Ginger” (Kopnij Rudego) - niesmaczny żart wzorowany na Miasteczku South Park

Obywatelu jeżeli jesteś człowiekiem, rozejrzyj się bo może w twoim otoczeniu znajduje się ktoś o tym miedziano złotym odcieniu włosów.

W taki dzień całowanie rudych jest całkowicie bezkarnie i tak niewinne  jak świąteczne przytulanki pod jemiołą.

Do końca dnia pozostało jeszcze parę godzin, więc warto się rozejrzeć, bo życie rudych nigdy nie należało do łatwych. W codziennym życiu od lat funkcjonują  przecież stereotypy. Ta raczej niechlubna wyjątkowość często powoduje, że opinie ludzi o “czerwonowłosych” są skrajne: od kpin i żartów po podziw. Podobno w starożytnym Egipcie rudowłosych uważano za pechowców i czasem grzebano ich żywcem, jako ofiara dla boga Ozyrysa. Starożytni Grecy uważali, że rudowłosi po śmierci stają się wampirami. W średniowieczu piegowate osoby palono na stosach, a dziś, w dobie wszechobecnego Internetu złotowłosi są nierzadko obśmiewani (zapewne stąd się wzięła niechlubna akcja “Kopnij Rudego). Życie pokazuje jednak, że wiele osób o rudych włosach osiągnęło w życiu ogromny sukces, a w wielu portalach internetowych co jakiś czas ogłaszane są rankingi pięknych i sławnych rudzielców.
Ja tam swoją rudą już znalazłem, a wy? 

Na podstawie artykułu „Dzień całowania złotowłosych”

http://www.kalbi.pl/dzien-calowania-zlotowlosych