Po co ? Na co ? Za co?

Tytuł artykułu po prostu zwalił mnie z nóg

„Minister Elżbieta Rafalska: Świadczenia mogłyby być wyższe, ale nie jest tak, że niepełnosprawni nie mają na co żyć”

Nie chodzi tu o użyte stwierdzenie „na co żyć", bo nie jestem jak pewna matka.

Jej córka będąca w klasie maturalnej, zdobyła się na szczere wyznanie

- Mamusiu jezdem w ciąży

- Matura na karku, a ty mówisz jezdem? - zwróciła jej uwagę matka.

Co prawda żyje się raczej nie „na co” a „po co”, ale zdumiała mnie nie forma a przewrotna myśl przewodnia. To swego rodzaju czyjeś na to życie przyzwolenie

Wczytałem się w treść.

Poniżej było już inaczej

Żyć „za co” rzeczywiście zmienia sens wypowiedzi.

Po pewnym czasie redakcja poprawiła ewidentny błąd portalu i do czytania zachęcał już poprawny tytuł, ale jak to mówią - niesmak pozostał.

Nie odważyłbym się kwestionować lub akceptować prawa do życia, bądź wyznaczania temu życiu sensu.

Co zaś się tyczy kwestii „za co”, to jako małżonek osoby niepełnosprawnej, korzystającej z regularnej płatnej rehabilitacji, mam na ten temat własne zdanie.