Czego nie mówią nam Bracia Grimm

Zakończenie bajki pt. „Kopciuszek'' jest zapewne wszystkim znane.

Dziewczyna zostaje odnaleziona przez księcia, jedzie z nim do zamku, bierze ślub i żyje długo i szczęśliwie.

Jak żyli, tego bajka nie opowiada ponieważ bajka przeznaczona jest dla najmłodszych.
Może mieli dużo dzieci, aby zapewnić ciągłość dynastii, a może nie. Ze strzępków informacji i artefaktów wiemy, że książę miał przysłowiowego hopla na punkcie drobniutkich stóp swojej ukochanej w delikatnych szpilkach od Christiana Loubotina.

Antoni daj spokój oglądałeś z pewnością nie tę ekranizację !

Co mówią plotki ?

Któregoś dnia księżniczka  wybrała się na targ do Scarborough,

Swego czasu bardzo go reklamowali Simon i Garfunkel, że niby pietruszka szałwia rozmaryn i tymianek są nadzwyczaj świeże. Stare są tylko miłości pozostawione w tym mieście.
Wsiadając do karety po udanych zakupach,  księżna zgubiła po raz kolejny swój pantofelek. Tym razem taki z czerwoną podeszwą na piętnastocentymetrowym słupku. Zauważyła to za późno. Było za daleko by wracać, a z drugiej strony zrobiło jej się żal pantofelków które pasowały jak ta przysłowiowa druga skóra.

Po przyjeździe do domu zeszła niewprawnie po stopniach złoconej karety i kiwając się jakby zakwalifikowano ją do operacji wszczepienia endoprotezy skierowała się w kierunku drzwi wejściowych swojego M-154. Wpadła do komnaty w której jej małżonek odbywał właśnie naradę z szefem finansów całego księstwa.

- Zgubiłam bucik na targu w Scarborough, pomożesz?

- Dla Ciebie wszystko - odpowiedział małżonek wyuczoną kwestią.

Zakończył tedy spotkanie i wraz z nieliczną grupą dworzan siadł na konie, by popędzić w poszukiwaniu zgubionego pantofelka.

Kiedy przybył do Scarborough, od razu skierował się na parking dla karet, gdzie w strefie VIP, po krótkim poszukiwaniu odnalazł pantofelek swej ukochanej.

I wtedy stała się rzecz niesamowita. Widząc przyszłego króla z bucikiem, pamiętając pewnie jeszcze historię sprzed kilku lat, zewsząd zaczęły się pojawiać  niewiasty pełne cnót.  Kobiety i dziewczyny, wystawiały nogi spod długich kolorowych sukien. Nogi młode, nogi stare, chude, grube. Blade i opalone, o stopach w pełnym zakresie rozmiarów. Od 35 do 44. 

- Czterdzieści cztery. Fiu, fiu - pomyślał książę.

Zaskoczony rozwojem sytuacji, Dziedzic  czuł się jakby dopadło go jakieś deja vu.

Spojrzał na te dziesiątki damskich nóg, a następnie na obrączkę zdobiącą jego książęcą dłoń.

- Wybaczcie nie mogę, ja już znalazłem - powiedział i potem bez wielkiej zwłoki dosiadł konia i ruszył w drogę powrotną do domu.

-Wielka radość zapanowała w pałacu oraz całym księstwie i to nie tylko z Loubotina robionego na zamówienie, ale i z faktu, że książę w dalszym ciągu gotów jest do poświęceń dla swojej ukochanej. 

- To dobrze wróży ciągłości dynastii - cieszyli się podwładni

I żyli dalej szczęśliwie do kolejnej wpadki jego lub jej. 

Dlaczego ruszam Kopciuszka ?

Otóż w ostatnią sobotę przydarzyła nam się historia rodem z niepublikowanej części historii Kopciuszka. 

Koło południa wyjechaliśmy na zakupy do Krakowa.

Pietruszkę mamy własną, ale coś z ubrania by się zdało. Żonie zamarzyła się także wełna z merynosem, która ponoć można kupić tylko w jednym miejscu w Krakowie.

Po udanych zakupach wsadziłem żonę do auta, a następnie zająłem się składaniem wózka i upychaniem go w bagażniku. 

Ruszyliśmy w kierunku domu, omawiając jeszcze dokonane wybory. Tak rozmawiając niewiele, acz konkretnie jak to mają w zwyczaju małżeństwa z dużym stażem. Po pewnym czasie dojechaliśmy do sklepu znajdującego się w niewielkiej odległości od domu. Szybko zrobiłem zakupu i gdy wróciłem do auta  usłyszałem od żony

- Zgubiłam bucik

- Co?

- Bucik zgubiłam

- Jak Kopciuszek - zauważyłem, pytając równocześnie - gdzie ?

- Chyba na placu Wolnica, tam gdzie parkowaliśmy.

- I nie zauważyłaś? Nie czułaś ?

- Wiesz jak jest z moim czuciem. Teraz zauważyłam, ale to zbyt daleko by wracać.

- Nic się nie martw. Podjadę do domu, zjemy coś na szybko, wsiądę na motocykl i pojadę - zapewniłem.

Jak powiedziałem tak zrobiłem. Ubrany w  czarną zbroję w postaci ramoneski i skórzanych spodni oraz podkutych kowbojskich butów, ruszyłem dynamicznie. 

Spieszyłem się po but ukochanej ale pilnowałem, aby nie przekroczyć dozwolonej szybkości o ponad 50 km.

Jak to mówił mój znajomy - celuję w trzy stówy i maksymalnie 6 punktów karnych.

Oczywiście im bardziej wjeżdżałem w centrum tym to nadużycie stawało się mniejsze.

Uwielbiam jeździć motocyklem w centrum Krakowa. Na pytanie o korki, śmiało mogę powiedzieć

- Korki? Nie zauważyłem.

Tak to sunąc na swojej gwieździe, dojechałem na Plac Wolnicy. 

Tam też, na miejscu parkingowym specjalnym pomalowanym na niebiesko dla wybranych kierowców, zauważyłem but 

Nie była to szpilka z czerwoną podeszwą, ale czerwony mokasyn o sportowym zacięciu.

Podjechałem do krawężnika i zapakowałem but do  sakwy. 

Wróciłem do domu z miną zwycięzcy.

Wręczyłem zgubę żonie, a raczej aby było bajkowo przyklęknąłem na ziemi i założyłem jej bucik na stopę. 

- Pasuje - powiedziałem

- Kocham Cię - powiedziała żona. 

- Warto było - pomyślałem.

Chciałbym abyśmy żyli szczęśliwie do następnego wydarzenia. 

Bo tych w naszym życiu pomimo wszystko nie powinno brakować.

Dobranoc.