Balonik w kształcie serca

14 lutego, Dzień Świętego Walentego czyli popularne Walentynki. Nie będę tutaj dopisywał się do tych którzy Walentynki krytykują, ani do tych co pieją z zachwytu nad tym świętem. W trakcie 15-letniej prawie działalności blogowej parę raz coś na ten temat już napisałem. Teraz podchodzą do tematu konformistycznie. Całuje żonę czule wyznając miłość. Robię to także 8 marca z okazji Dnia Kobiet. Dodam tylko, że czynię to także bez okazji.
   Dzień dzisiejszy zaczął się standardowo. Zrobiłem śniadanie dla dwojga, zapatrzyłem kawę i ucałowałem żonę. Potem ubrałem się, potrząsnąłem za ucho śpiącą sukę i ruszyłem do pracy.
  Ósma wybiła kiedy wspinałem się do schodach na drugie piętro. Kiedy wyszedłem zza załomu korytarza wprost na swoje służbowe drzwi, moim oczom ukazał się taki oto widok

Ponieważ sam zajmuję ten pokój, wychodzi na to, że prezent przeznaczony był dla mnie. Nagle poczułem się jakby ubyło mi ze dwadzieścia pięć lat. Wciągnąłem brzuch i wyprostowałem zgarbione plecy. Przeciągnąłem dłonią po siwych włosach. Nie jest źle. Czerwony balonik w kształcie serca zrobił mi dzień.
 Wiem na pewno, że nie była to żadna akcja socjalna, ta zorganizuje nam pączki na tłusty czwartek.

Czy podejrzewam kto to ?
Podejrzewam. Spokojnie, nie zagrozi to w żaden sposób trwałości naszego ponad 40 letniego związku małżeńskiego.
W końcu Walentynki to tylko zabawa.