Ten przeklęty rozmiar

Kilka dni temu oglądałem w telewizji fragment pokazu mody. Kolekcja była zaprojektowana przez dziewczynę z zespołem Downa. Projektantka ta była już modelką a teraz spełnia się w innej roli.

To piękne że choroba nigdy nie powstrzymywała jej przed spełnianiem marzeń o byciu modelką.

Ileż smutnych historii można by opowiedzieć z naszego krajowego podwórka.

Brawo!

Dla wielu osób modelka stała się symbolem walki o równouprawnienie osób z zespołem Downa.

Można jej i z pewnością jej rodzicom pozazdrościć determinacji i konsekwencji.

Zdrowym nie rzadko się po prostu nie chce, a chorzy mają zdecydowanie trudniej.

Przy okazji można zauważyć zmianę podejścia do dominujących na wybiegach standardów.

Czarnoskóra modelka z bielactwem zdobywa światowe wybiegi i bierze udział w wielu kampaniach

Modelki bez nóg czy rąk nie szokują już nikogo.

Modelki XXL szturmują pokazy i portale społecznościowe i to też jest w porządku.

Do tej pory liczył się tylko rozmiar zero a modelkę sprowadzano do roli wieszaka na ekstrawagancką kreację.

Świat się otworzył na inność świat się otworzył na różnorodność.

Trochę to nawet dziwne w ogólnym trendzie zamykania się na inności takie jak wyznanie czy kolor skóry .

Ejże, ejże czy z ta otwartością w modzie to jednak prawda?

Czy nie jest tak, że prawie wszystko już było? Że świat znudził się sobą i aby zaistnieć choćby na chwilę potrzebny jest event czyli szokujące wydarzenie?

Tylko wtedy z morza newsów wyłowi się ten jeden, ten o nas. Zgodnie bowiem ze starą zasadą show-biznesu nie ważne jak o nas mówią byle tylko mówili ?

Te inne modelki są zaś tylko narzędziem w realizacji tej zasady.

Kocham ludzi, ale tutaj zauważam ich nieco ciemniejszą stronę. W końcu nie kocha się za coś a pomimo czegoś.

Nie tak dawno w warszawskim kościele św. Augustyna odbył się pokaz mody projektanta Macieja Zienia. Pamiętacie spowodowane tym zamieszanie?

Co prawda nikt tam nie chodził z gołym biustem, ani nie tańczył na ołtarzu ale czy dobór odtwarzanej muzyki z filmów „Dziecko Rosemary“ i „Tajemnice Brokeback Mountain“ nie był z założenia prowokujący?

Kościół a wcześniej hangar, cyrk, lodowisko a nawet banalne przedwojenne podwórko. Co jeszcze i gdzie jeszcze?

Być może wychodzi ze mnie prowincjusz, ale mam już swoje lata i nie zamierzam się wstydzić z tego powodu. Mam natomiast gotową odpowiedź w temacie normalności.

Kiedy nastąpi normalność i otwarcie się na człowieka w pokazach mody?

Wtedy kiedy jako normę zobaczę modelki w rozmiarach 42-44, czyli w rozmiarze naszych matek, żon i kochanek.

Wystarczy rozejrzeć się na boki, żeby zobaczyć co w tym kraju jest normą. Przy całym szacunku dla inności i nieograniczonym prawie do występów na wybiegu wspomnianych na wstępie modelek.