Dwa kilo pamięci

Przynieśli go pracownicy zupełnie nieświadomi przeznaczenia. Był cały upaprany w błocie i dopiero po wstępnym czyszczeniu pojawiły się kolory. Biały z zielonym. Nie miał też powalającej pojemności, ot zwykłe 2 gigabajty. Dla kogoś być może dwa giga życia nie do odtworzenia. 

Dłuższą chwile suszyłem go suszarką do włosów tak, by pozbyć się resztek wilgoci a jednocześnie nie stopić urządzenia.

Z pewną nieśmiałością włożyłem pendriva do gniazda USB i przymknąłem nawet na chwilkę oczy

oczekując najgorszego. Najgorsze jednak się nie nastąpiło i system zaczął instalować sterowniki.

Po chwili pojawił się komunikat, że urządzenie jest gotowe do pracy na tym komputerze.

Chwile wahałem się nad naciśnięciem klawisza Enter. Za chwile wejdę w cudze życie w buciorach i nie mam nawet pojęcia jak intymny jest to zbiór.

- Jest dobrze - pomyślałem gdy rozwinęła się lista plików.

Muzyka, muzyka, muzyka. Spojrzałem na wykonawców i zaraz nabrałem sympatii dla chwilowo byłego i nieostrożnego posiadacza.

Może trafię na jakiś ślad, jakieś nazwisko czy coś podobnego.

Kolejny katalog zawierał trochę dokumentów, wśród nich znajdował się jeden z dającym nadzieję tytułem „moje CV”

Kliknąłem ikonę. Za chwilę też rozwinął się dokument z imieniem nazwiskiem i co najważniejsze numerem telefonu.

Cieszyłem się jak dziecko, że udało się za pierwszym strzałem i nie musiałem głębiej wchodzić w cudze życie.

Wybrałem numer. Sieć chwilę łączyła po czym pojawił się sygnał wolnego numeru. Na końcu odezwał się czyjś głos.

- Słucham?

- Pan W.? - spytałem

- Tak Ryszard W. Słucham?

Całkiem podświadomie zrobiłem mała pauzę, albo tylko po prostu budowałem w myślach pierwsze zdanie.

- Pan mnie nie zna, ale proszę odpowiedzieć na pytanie, czy zgubił Pan ostatnio coś co do Pana należało?

Z drugiej strony również dało się wyczuć chwilę namysłu.

- Taaaak

- A co to było? - Dopytywałem się i aby uspokoić sytuację dodałem – bo być może jestem w posiadaniu czegoś co do Pana należy.

- A choćby pendrive – odpowiedział po namyśle.

- Wyczuwam, że tego było chyba więcej. Gdzie ? - dopytałem jeszcze dla pewności, a kiedy wszystko się potwierdziło, dodałem:

- Uspokoję Pana, znalazłem tego pendriva.

Zaprosiłem go do odbioru. Był akurat piątek a on umówił się na poniedziałek

- To przynajmniej będzie Pan miał spokojny weekend - zakończyłem

Zjawił się w poniedziałek przed południem. Aby mieć całkowitą pewność spytałem jeszcze o kolor. Pozostało tylko wręczyć zgubę.

- Dziękuję bardzo. To niesamowite, to się nie zdarza – sypał komplementami Pan W.

- Zdarza się, zdarza drogi Panie. Najlepszy dowód, że znalazł się kiedyś mój pendrive. Sąsiadka odnalazła go i odniosła. Spłacam w ten sposób dług który miałem u sąsiadki. Przepraszam tylko, że musiałem pogrzebać w dokumentach aby Pana odszukać. Trafiłem jednak już za pierwszym razem.

- Wie Pan, najbardziej ucieszyła się żona bo tam były jej służbowe pliki. Żona pracuje w szkole.

- Dobrze że nie w ABW zażartowałem. No to wszystko dobre co się dobrze kończy.

Pożegnałem się i powiem Wam, że czułem się się świetnie. Widząc radość Pana W też uznałem, że ten dzień nie może być zły.