Komu to przeszkadzało ?

Jest taki dowcip opowiadany przez Laskowika i Smolenia w programie „Z tyłu sklepu” jeszcze w czasie problemów z zaopatrzeniem w socjalistycznych sklepach.

Facet wchodzi do spożywczego i rozgląda się po pólkach. Widząc mizerię zaopatrzenia, pyta sprzedawcę

- A to jest ten sam sklep co tu był przed wojną?

- Tak ten sam.

- To tu Panie przed wojną stały beczki z czerwonym kawiorem, czarnym kawiorem. Panie, komu to przeszkadzało?

Czasy się zmieniły sklepy puchną od ilości towaru wyłożonego na półkach a pytanie pozostaje nadal aktualne

- Panie komu to przeszkadzało ?

Oczywiście pytanie dotyczy całego mnóstwa innych spraw.

A jedną z nich to telewizja.

Dwa kanały na obywatela i film dla drugiej zmiany i po słowiańsku przaśne i lniane.

Już nawet nie konopnie-lniane, bo moda na zioło pojawiła się później.

Było jednak coś co przykuwało obywatela do fotela w poniedziałkowe i czwartkowe wieczory.

Poniedziałkowy teatr telewizji i czwartkowa Kobra.

Czyli razem teatr dla wszystkich. Przewodniczący Radiokomitetu niczym Wyspiański mógł mówić - teatr swój widział ogromny, bo przecież przy takiej widowni.

Pojawiał się też teatr telewizji na świecie.

Dzięki temu mogłem oglądać jak z rolą Hamleta radzi sobie Jan Englert, Laurence Oliwier czy Inokientij Smoktunowski.

Może nie było kanału MTV, ale miałem to poczucie wyjątkowości. Wierzyłem w to, że jesteśmy w czołówce intelektualnej telewidzów na świecie.

A może i tak było, bo nam się chciało siedzieć na schodach w Stary Teatrze by tylko oglądać Dziady wg Świniarskiego?

Teraz gdy pytam Młodego czy obejrzy coś z klasyki, odpowiada dyplomatycznie – Już to widziałem

- Ja też – odpowiadam - cztery razy.

I co ? I siadam i oglądam.

Może wtedy nie było telewizyjnych oper mydlanych. Telenowele wypłukują mózg i uzależniają. O tym, że ogląda się na własne ryzyko powinna informować plansza przed każdym odcinkiem.

Kiedy słyszałem o misji telewizji publicznej, zauważyłem odejście od wspaniałej tradycji teatru w TV. A teraz kiedy zaczęło się mówić, że ta misja to bzdura, zaczęły się pojawiać.

Kiedyś Moralność Pani Dulskiej w ciekawej obsadzie, a w ostatni poniedziałek Kobra.

I co? I okazało się, że nie jest z nami jako świadomymi telewidzami źle. Jaki przeczytałem w Onecie: Teatr Sensacji "Kobra" zaliczył wyjątkowo udany powrót na antenę TVP– emitowane na żywo "Dawne grzechy" w TVP1 obejrzało prawie 1,6 mln widzów. Wynikiem tym "Kobra" przebiła równie znakomity tegoroczny wynik premierowej "Moralności Pani Dulskiej" Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Marcina Wrony, którą 25 marca br. oglądało 1 mln 542 tys. osób (udziały: 9,5 proc.). Spektakl "Dawne grzechy" miał także większą widownię niż prezentowane na żywo 22 kwietnia trzy jednoaktówki Aleksandra Fredry.

Ja nie dyskutuję czy Idole telenoweli grali bardziej czy mniej płasko, to sprawa indywidualnego odbioru.

Mnie cieszy kolejna jaskółka, która mam nadzieję wiosnę uczyni.

Poza tym dobry teatr to role dla młodych i dojrzałych aktorów. Tu nie ukrywa się że starość jest ważnym elementem życia, a doświadczenie życiowe nie do przecenienia.

To szansa dla wspaniałych aktorów jak Pszoniak, Fronczewski, Englert, Seweryn.

Dla nich? To szansa dla nas abyśmy nie zapomnieli co to jest i jak wygląda prawdziwe aktorstwo.

Może te dane to będzie jakąś wskazówka dla młodych specjalistów od marketingu. Może warto iść w tym kierunku?

Nie mam nic przeciwko temu by przed dobrą sztuką teatralną usłyszeć, że sponsorem Teatru TV jest producent kabanosów wieprzowych Tatarkiewicz.

Przecież od zawsze sztuka na pasku bogatych. Dzięki kontaktom ze sztuką szelest ich pieniędzy stawał się jakby odrobinę szlachetniejszy. A korzystali na tym wszyscy

A więc co ?

Jak to co? Więcej teatru w telewizji