Palec boży ?

Kiedyś powiedziałem, że jak tak dalej pójdzie to przyjdzie podpisywać listę obecności w kościele.

Wypowiedziałem się tak po rozmowie z katechetką mojego Młodszego. Rzecz działa się jeszcze w liceum, a osoba z która rozmawiałem nie dopuszczała do siebie innego niż oficjalne (czyli jej) podejście do tematu wiary.

Myliłem się bowiem technika idzie naprzód. Papier odchodzi do archiwum, teraz rządzi elektronika.

Jak czytam w wiadomościach, ciekawą metodę zastosował duchowny w Gryfowie Śląskim. Dzięki zamontowanemu na zakrystii czytnikowi linii papilarnych kontroluje, czy uczniowie gimnazjum zameldowali się na mszy.

Po co?

Po wejściu do kościoła gimnazjalista musi włożyć palec do czytnika. Zostawia w ten sposób dowód, że był na mszy. Ma też „odhaczyć się” przy wyjściu – aby nie było wątpliwości, że wytrwał pod ołtarzem do końca liturgii. Meldować ma się w ten sposób przez trzy lata przygotowań do bierzmowania, które odbywa się na koniec trzeciej klasy.

Metoda pozwala kontrolować nie tylko uczestnictwo w niedzielnej mszy, ale także na roratach, pierwszych piątkach czy w różańcu. Uczeń, który uzyska w sumie 200 obecności, będzie zwolniony z egzaminu przed sakramentem.

Już można zrobić zestawienie w Excelu, obliczyć średnią i pogrozić mailem.

Nie. Grożenie odbywa się z pewnością realnym pokiwaniem palcem na realnych lekcjach religii.

Poza tym wszystko się zgadza łącznie z siódmym miejscem po przecinku w obliczanej średniej.

Ponoć dzieciom metoda ta nie przeszkadza – jest nowoczesna i sprawniejsza niż tradycyjne stanie w kolejce po podpis księdza.

Rodzicom, którzy są zwolennikami dyscypliny też to nie przeszkadza.

W końcu przykładanie palca do czytnika jest dobrowolne.

Dobrowolny jest też ponoć wybór pomiędzy religią a etyką. Jak to wygląda w praktyce wiemy wszyscy.

Przy stosowaniu takiej techniki z pewnością można by policzyć znacznie więcej, dlaczegóż więc w innych sprawach hierarchowie kościelni używają liczb szacunkowych?

Pomijam sprawę tak zwanej prywatności. Wszystkim gimnazjalistom zostały pobrane odciski palców, a więc musi być jakaś baza porównawcza.

Poza tym jak uważają niektórzy rodzice, metoda przywodzi na myśl praktyki policji minionego ustroju.

Sprawa trafiła do GIODO i rzecznika praw obywatelskich. Zdaniem urzędników, zbieranie odcisków palców może naruszać przepisy dotyczące przechowywania danych.

Nie przypuszczam jednak, że jakiś urzędnik odważy się wziąć za bary z proboszczem.

Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie – pamiętam te zdania od dziecka, od kiedy ganiałem na lekcje religii do przykościelnej salki.

A kiedy w szkole średniej spadł zapał do wizyt na lekcjach religii i narodził się bunt nastolatka, mądry ksiądz organizował na przykład zespół muzyczny. Można było przecież cytować psalmy w rytm ostrej rockowej muzyki. Jako nieuzdolniony muzycznie, chodziłem do księdza katechety posłuchać płyt z muzyką Mikołaja Gomółki. Być może gdyby nie ten ksiądz nie miałbym do tego okazji. Przypominam, że nie było wtedy Youtuba.

Można było więc podjeść do tego młodzieńczego buntu w sposób mądry.

Różnie bywało, ale jakiś sentyment do tamtych czasów pozostał.

Wobec coraz powszechniejszego stosowania przymusu młodzież zdaje się i do tej kwestii przykłada metodę trzech „zet”. Zakuć zdać i zapomnieć.

A o ile ja się na tym znam, nie o to chodzi. Ale to nie ja kończyłem seminarium i moja wiedzy jest prymitywna, wypływa z głębi serca.