Cztery razy po dwa razy. Wiem ile to jest

W tekście było jeszcze osiem razy raz po raz. O północy ze dwa razy i nad razem jeszcze raz.

Każdy to śpiewał, ja dodatkowo policzyłem, że daje to dziewiętnaście. Wystarczy palców u rąk i nóg by to odliczać w trakcie realizacji. Nie chcę się jednak zajmować dywagacjami na temat niespożytego temperamentu bohaterów piosenek biesiadnych, a samymi piosenkami.

Kiedyś w czasach zamierzchłej młodości kiedy na polanie płonęło ognisko a w głowie delikatnie szumiało, ktoś wyciągał gitarę i zaczynał pieśń o Hawiarskiejj Kolibie.

Z czasem repertuar stawał się coraz bardziej frywolny. Było i o czarnym chlebie i czarnej kawie, o pogrzebie pijaka któremu trzeba było spirytusem skropić łeb. I oczywiście niezapomniana córka grabarza.

Nie czuliśmy żadnego obciachu śpiewając te kawałki z towarzyszeniem gitary lub bez. Koledzy umiejący parę chwytów byli na wagę złota i mieli murowane powodzenie u koleżanek.

Pamiętam że była jeszcze taka piosenka dziewczynie co miała w siateczce o ile dobrze pamiętam rajdowe majteczki.

Potem przyszły inne czasy, czasy dico polo. Majteczki okazały się być w kropeczki, a twórcy wzięli na swój warsztat piosenki rajdowe, które nim na dobre stały się przebojami disco polo, po drodze były piosenkami biesiadnymi.

Znów śpiewało się je na imprezach i znów bawiono się doskonale, ale tu już trzeba było więcej alkoholu, aby zagłuszyć w sobie pojawiające się uczucie wstydu.

Nie piszę tego by oceniać czyjeś gusta, bo jak wiadomo gusta nie podlegają ocenie.

Chciałem tylko zauważyć, że nawet najlepsze piosnki z czasów młodości w zetknięciu z disco polo stały się obciachowe. Ocena ta psuje mi wspomnienia tamtych wspaniałych rajdów i spotkań przy ognisku. Bo zżymam się teraz na to co śpiewałem z wypiekami na twarzy czterdzieści lat temu.

Jedna rzecz to spotkać się w gronie i pośpiewać, inna to czuć nieposkromioną potrzebę dzielenia się

muzyka z całym otoczeniem.

W filmie „Dzień świra” sąsiad z góry atakuje naszego bohatera dźwiękami fortepianu z koncertu chopinowskiego. Na zarzuty, że czyni to za głośno, odpowiada

- To Chopin jak można tego nie słuchać?

Stało się to nawet naszym rodzinnym powiedzeniem w sytuacji gdy ktoś na tak zwanego chama, narzuca swoją muzykę.

Słucham różnej muzyki, ale echa Mozarta, Wagnera, Coltrane., Petruccianiego czy Deep Purple nie atakują roślin na działce sąsiada. Życzyłbym sobie również takiej wzajemności.

Niestety, zdezolowany sprzęt audio mojego kochanego sąsiada wyrzuca z siebie raperskie kawałki i muzykę disco. Jest trochę techno, a dalej gubię się w gatunkach.

Właśnie w ostatnim tygodniu gościliśmy taką ciocię z dobrego domu. Kawa na tarasie domowe ciasto i rozmowy z kulturalnej górnej półki. Czego to nie robi się dla rodziny. W pewnej chwili, atmosferę tego spotkania, jak nóż kuchenny rozcięły dźwięki elektronicznej muzyki. Solista przez cały utwór zapewniał tylko, że „będą cycki będzie pompa”

Dyskusja się zesrała, atmosfera też, a jakieś gładkie słowa próbowały ukryć zażenowanie.

Uważam, że każdy ma prawo do swobodnego życia, ale ta swobodna powinna kończyć się tam gdzie gdzie narusza swobodę kogoś innego.

Bardzo trudno to zrozumieć sąsiadom, bo przecież to „ Fajna nuta” i jak można tego nie lubić?

Normalny dzień świra.

Ratunkiem w tej całej sytuacji jest obecność w domu seniorki rodu. Ponieważ ona gustuje bardziej w Foggu, Santorce i Połomskim, a tego repertuaru młodzi nie mają, w czasie jej obecności panuje wzorowa cisza. Problemy zaczynają się bo starsza pani dorabia czasem na pół etatu.

Wtedy cycki i pompa gwarantowane.

Każde miejsce ma takiego melomana, konstruktora stolarza, którzy uwielbiają oddawać się swej pasji bez reszty i bez oglądania się na sąsiada.

W zeszłym roku oglądałem domy w jednym na dużym podkrakowskim osiedlu. Stał tam dom obok domu i okno w okno. Jakaś nawiedzona radiowa słuchaczka postawiła odbiornik w otwartym oknie kuchni, by w każdym miejscu swojego domu i najodleglejszym krańcu działki mieć dostęp do katolickiego głosu niesionego falami eteru.

A sąsiedzi? Przecież to o Panu Bogu. Jak można tego nie słuchać?

I nie wiem co gorsze. Właściciel bez przekonania tłumaczył, że to bardzo rzadki i pojedynczy przypadek. Nie doprecyzowałem co to znaczy rzadko.

Ponoć muzyka to nie problem. Problem z sąsiadem zaczyna się wtedy gdy zaczyna informować os woich podejrzeniach urząd skarbowy. Wtedy i my będziemy zmuszeni co nieco wyśpiewać.