Zagubienie

Zagubiony jestem w natłoku wiadomości. Wypadłem z obiegu i nic nie mówi mi co drugie nazwisko, podawane w wiadomościach portali internetowych. Nie otwieram już nawet nagłówków które zaczynają się od słowa – gwiazda. Z reguły w środku znajduje się opowieść o bolesnej przypadłości Niewiadomokogo. Gwiazda kupiła, gwiazda sprzedała, gwiazda zapomniała. Na plaży na ulicy, na dupie, na boku. Brrr Należę chyba do tego pokolenia, które inaczej definiuje słowo - gwiazda. Drugi wyraz – artysta, ma dla mnie też nieco inne od obowiązującego znaczenie.

Ostatnio w fotoreportażu zatytułowanym – lista gwiazd na koncercie Madonny znalazła się fotka Natalii Siwiec. Nie mam nic do Pani Natalii, bo jako kobieta podoba mi się, ale na Boga, kudy tam do gwiazd.

Wielcy umierają w ciszy, jeden po drugim. Aż boję się tej pustki, którą po sobie zostawiają.

Właśnie odszedł saksofonista, kompozytor Tomasz Szukalski. To był największy polski saksofonista, jeden z najwybitniejszych saksofonistów na świecie.

To już nie gwiazda, to Gigant jazzu.

Ludzie płakali gdy wykonywał solówki na koncertach i nie mówię tu o rozhisteryzowanych nastolatkach.

Grał wiele lat z Tomaszem Stańko, ze Zbigniewem Namysłowskim, Włodzimierzem Nahornym.

Zastosowanie do nich określenia gwiazda, szczególnie wobec inflacji słowa, wydaje się nie adekwatne.

Jaka to radość, gdy pomyślę, że w tych koncertach mogłem uczestniczyć na żywo.

Pustka, której nie wypełni żaden Trans, House, Dub.

Ale życie jako takie nie znosi pustki i pcha się swoim odwiecznym nurtem.

Wczoraj pojechałem na wieś. Zagnały mnie tam pilne sprawy. Tak pilne, że gdyby mój syn jechał tak jak ja wczoraj, z pewnością spotkałby się z moimi uwagami.

Sto kilometrów, załatwianie sprawy w dziesięć minut i następne sto powrotnej drogi.

Próbowałem zagadać do Jaśka, ale on dumnie rozparty na maszynie do młócenia, wrzucał kolejne snopki pszenicy w czeluść urządzenia.

Po bokach pasy transmisyjne wzbijające kurz i plewy. Szum silnika i pasów, jazgot maszyny. W takiej atmosferze nie pogadasz o życiu, a i Jasiek nie wyłączy maszyny z byle powodu.

Rzuciłem tylko w czeluść stodoły dwa dowcipy i pośród śmiechu zatrudnionych do pomocy kobiet, pożegnałem się.

- Będę jutro – rzuciłem tylko.

- Z żoną? - spytali

- Z żoną, dziećmi i teściem syna. Zapowiada się zlot rodzinny na ten weekend.

Wstawiłem do piwniczki wino, zakupione na tę okazję. Niech nabierze temperatury. Ja wiem, że wino czerwone podaje się w temperaturze otoczenia, ale spróbujcie wypić wino o temperaturze ponad 20 stopni. Ja to mawiają bracia Czesi – "To se nie egzistuje!"

Chłodne winko przyda się i owszem, bo nie muszę chyba mówić kto będzie musiał prażyć się przy grillu.

Żona pozostaje w rozmyślaniach, na temat niedzielnego obiadu.

Spoglądam od czasu do czasu na zegarek. Jeszcze pięć godzin pracy, pozostaje mi do zamknięcia tygodnia

Zleci.