Ludzka twarz Olimpiady

Olimpiada pokazała swoją ludzką twarz. Nie chodzi mi tutaj bynajmniej o informację dotyczącą ilości prezerwatyw, zużytych przez sportowców w trakcie igrzysk. Ilość ta w szaleńczym tempie rośnie co cztery lata.
Wytłumaczenie tego stanu jest proste i zawiera się w idei Pierrea de Coubertina, inicjatora nowożytnych Igrzysk, aby na czas trwania zmagań sportowych porzucić działania wojenne.
A jeżeli nie robić wojny to co robić?
Doprecyzowanie przyszło już w czasie wojny wietnamskiej – brzmiało: make love, not war. Hippisi pokazali jak słowa wprowadzać w czyn.
Może więc nie powinniśmy czepiać się sportowców za nadużywanie. W końcu biegają ekstremalnie, skaczą ekstremalnie i pływają również ekstremalnie. To dlaczegóż mieliby nie kochać ekstremalnie? Wszelako to tylko realizacja wspaniałej idei.
A propos pływania.
Najbardziej utytułowany olimpijczyk w historii Michael Phelps powiedział to, nad czym zastanawiamy się wszyscy.
- Pływacy sikają do basenu. Również do basenów olimpijskich.
- Sądzę, że wszyscy sikają do basenu. To naturalne dla pływaków. Spędzamy w basenie po kilka godzin, naprawdę nie chce nam się wychodzić.
Na usprawiedliwienie dodał:
- Po za tym chlor to unieszkodliwia.
Z wypowiedzi kolegi z reprezentacji wychodzi, że chlor nie tylko działa oczyszczająco ale i prowokująco. Ryan Lochte powiedział:
- To jest coś co robisz automatycznie po wejściu do chlorowanej wody. Zawsze to robimy. Nie podczas wyścigu, ale podczas rozgrzewki.
W szkole, prasie i innych mediach stawia nam się sportowców, a przed wszystkim mistrzów olimpijskich za wzór do naśladowania.
Naśladownictwo tak, ale bez przesady.
Kiedyś wywalono z basenu takiego właśnie naśladowcę.
Kiedy ochrona wyprowadzała gościa poza ogrodzenie, jego koledzy pytali:
- Dlaczego wyrzucacie Franka za ogrodzenie?
- Bo sikał do basenu
- Przecież wszyscy do basenu sikają – nie ustępowali
- Tak ale nikt z trampoliny.
Po przeczytaniu zwierzeń Michaela Phelpsa blady strach padł na służby basenowe i to nie tylko te, które maja trampolinę na wyposażeniu.
Nie wiem czy w dalszym ciągu będę szedł do Aquaparku z radosną mina, widząc na przykład parkujące trzy autokary pełne wycieczkowiczów.
No nie wiem, nie wiem. Czy niechęć może być usprawiedliwieniem zaniechania?
Spędzam sześć do ośmiu godzin w łóżku, a zawsze chce mi się wstać i wyjść do toalety. Ba o zachowanie takiej chęci pomimo upływu lat, codziennie się modlę.
Słyszałem opowiadania o zmaganiach ciężarowców. Ponoć w trakcie zawodów puszcza się głośną muzykę. Zagłusza ona dźwiękowe efekty napięcia mięśni, u skoncentrowanego zawodnika.
Czasem te mniej ważne dla dźwigania robią sobie przerwę.
- Posraj się a nie daj się ! – podpowiadają trenerzy, a hasło to zyskało uznanie również u sportowców amatorów, czyli u nas wszystkich.
Wzorujmy się na sportowcach z umiarem i nie usprawiedliwiajmy sypialnianego wyluzowania, pozowaniem na mistrza.
Żona nie da się na to nabrać. Zasugeruje nawet, że jeżeli już, to lepiej wzorem lekkoatletów - trzymać tyczkę w pogotowiu.
A poza tym ryzykujmy dalej, tyle, że w sportowym duchu.
Wiadomo bowiem, że kto nie ryzykuje, szampana nie pije.