Znasz swojego listonosza?

Ludzie zejdźcie z drogi bo listonosz jedzie – któż nie pamięta tego i innych hitów które wypchnęły Skaldów na szczyty popularności. Nucił go sobie każdy pod nosem, bo prawie każdy jakiegoś wujka w Ameryce miał. Wokół krążyły posępne opowiadania o tym, jak to ze świątecznego listu ktoś wyciągnął dziesięć dolców. Moja ciotka nie była tak rozrzutna i do koperty wkładała jeden, maksymalnie dwa dolary, pisząc na rogu kartki zaszyfrowaną wiadomość - jeden kwiatek, albo dwa kwiatki dla Staszka. To znaczyło, że dwa dolce przeznaczone są najpilniejsze potrzeby mojego ojca.

W Pewexie można za to było kupić dwie lub trzy butelki wódki. Mógł więc staruszek w czasie świąt, nad bańką żytniówki rozpamiętywać fakt rozejścia się rodziny po świecie. A ponieważ honorowy był i owe darowizny trochę mu uwłaczały, zrezygnował z tych upominków w czasie którejś z nocnych rozmów z własną siostrą.

Jego starszy brat stwierdził, że jest frajerem, bo jak dają to trzeba brać.

Biorąc pod uwagę choćby tę cechę mojego charakteru, nie mam wątpliwości co do mojego synostwa, czy jego ojcostwa. Jak kto woli

Wbrew temu co się szeptało, nie tylko wyciąganiem pieniędzy z zachodnich listów zajmowała się wtedy poczta. Oni dostarczali też pieniądze w postaci reny emerytur i stanowili dla tych ludzi często jedyny realny kontakt ze światem, który gnał za szybami okien, całkowicie zapominając o ich istnieniu,

Kiedy nadchodziła pora przekazu, moja babka piekła ciasto, najczęściej drożdżowe i parzyła nową herbatę z torebki z napisem Ulung.

A kiedy pojawiał się listonosz wypytywała o najnowsze wieści.

Faktem jest, że dla starszych, niemajętnych ludzi to listonosz a nie fryzjer stanowił źródło informacji. Zaraz za programem pierwszym radia odbieranym na radiu z mrugającym zielonym okiem.

Pił więc listonosz kolejną herbatę i spożywał kolejny kawałek ciasta, by za chwilę wypłacić

przekaz z ZUS-u. Regułą stało się, że na początku otrzymywał od babki końcówkę, którą stanowiły monety, a później w wyniku postępującego spoufalania się, sam potrącał sobie te końcówki.

Babka akceptowała taki stan rzeczy, chociaż w przypadku skarg na tego typu praktyki, wyciągano wobec pazernych dyscyplinarne sankcje. A ZUS zawsze liczył z końcówką.

Nie jest oczywiście moim celem oczernianie poczty i nie w takim celu przywołuję te wspomnienia.

Chciałem tylko pokazać, jak kiedyś listonosz wchodził w drogi naszego życia. Ba on się nawet stawał częścią naszego życia. Po obejrzeniu filmu o Obrońcach Poczty Gdańskiej, wyrobił się u mnie duży szacunek do tych granatowych mundurów.

Powszechne montowanie domofonów i grodzenie osiedli stało się powodem do tego, że nie wiem nawet jak wygląda mój listonosz. Listy są w skrzynce, z której zabieram je na górę.

Tylko w przypadku awizo muszę udać się do najbliższego oddziału, gdzie stojąc kolejce obserwuję niedoinwestowanie tej instytucji.

Zauważyłem też, że większość klienteli okienek stanowią osoby starsze, dla których przelewy internetowe, a nawet sam internet, czy zwykłe bankowe konto są czarną magią.

Ale to klient schyłkowy, czyli ograniczony w czasie.

Nawet moja teściowa porzuciła pocztę od czasu, gdy córka załatwia jej elektroniczna obsługę konta

Jak w taki sposób komunikować się z listonoszem?

Czy ktoś próbował może pisać do niego list? I Czy to ma sens?

Oczywiście że ma. Wtedy mamy pewność, że taki list dotrze do jego rąk bo przecież - swój do swego panie tego.

Że to głupi pomysł?

Niekoniecznie

Schodziłem dzisiaj rano klatką schodową i kątem oka zauważyłem kartkę przyczepioną do jednej ze skrzynek.

Ponieważ była napisana otwartym tekstem pozwoliłem sobie na przeczytanie. Cytuję ( pisownia oryginalna):

Sz. Panie Listonosz. Co jest z moimi pieniądzmi na 25.09.2012 Z poważaniem

Tu następuje podpis znanej mi sąsiadki.

Prosto szybko i bez potrzeby nalepiania najtańszego nawet znaczka, który teraz kosztuje 1,55 zł,-  A to wystarcza trzy bułki.

Kartka kartką, nic wielkiego. Pomyślałem jednak, że są jeszcze ludzie którzy wierzą w moc sprawcza takiego doręczyciela. Inni traktując go jak automat do wydawania listów. Nie wpuszczają nawet za próg tylko w drzwiach szybko kwitują odbiór przesyłki, trzaskając mu drzwiami przed nosem. On sam też nie kwapi się do wejścia, bo jeżeli nie on to jego kolega miał z tym problem. Został pobity lub okradziony.

Cicho puka do drzwi, przynajmniej ten nasz.

O, listonosz - mówi żona, posiadaczka tak zwanego cienkiego ucha.

Co ty – zaprzeczam tytułem filmu – Listonosz zawsze dzwoni dwa razy.

Moja żona, która niestety większość czasu spędza w domu, przekazała ostatnio kwotę wartości sześciopaku piwa, na rzecz pracowników poczty. Przynajmniej na rzecz jednego jej przedstawiciela.

- On tak często wychodzi na to trzecie piętro z poleconymi, niech ma – stwierdziła.

- Przypominasz mi moją babkę – zauważyłem - Czekać tylko na drożdżowe świeżą herbatę.

Nie wiem czego moja sąsiadka doczeka się najpierw. Czy spóźnionej renty? czy listu od listonosza?

A jak rentkę pokwitował syn i tylko zapomniało mu się o tym poinformować mamusię?

Wtedy starsza pani może pisać … na Berdyczów,