Wykorzystam swój czas na gderanie

Gdzie się podziały tamte prywatki niezapomniane
Elvis, Sedaca, Speedy Gonzales albo Diana

Nie, To nie tylko rzężenie starego pryka, któremu nic nie pasuje u dzisiejszej młodzieży

To jest jak krzyk rozpaczy – Co się dzieje?

Wiadomo muzyka ewoluuje, choć ponoć zapisano już wszystkie kombinacje nut jakie mogą przypominać muzykę i rodzi się problem. Dlatego rozpoczęła się bitwa nie na dźwięki a na sound wofeery. Dla niezorientowanych, to takie głośniki które dają najniższe tony.

Dla mnie sound wofeer to rzeczywiście trochę jak wynalazek szatana. Powoduje drżenie podłogi i ścian a jego dźwięk dochodzący z sąsiedniego pokoju, napawa mnie przekonaniem, że ten gmach runie za chwilę. Pojawiły się już pierwsze sejsmiczne wstrząsy.

Bez niego zaś potrafię cieszyć się każdą muzyką, dubstepu nie wyłączając. Chociaż to właśnie on na tych niskich dźwiękach się opiera.

Nie każdy jednak pielęgnuje w sobie nerwicę połączona z klaustrofobią, dlatego z bólem, ale i tę skłonność ludzką staram się przynajmniej zrozumieć.

W końcu to jednak już nie moja bajka, o czym przekonałem się po pewnej służbowej kolacji. Wylądowaliśmy na sam koniec imprezy w jakimś lokalu, który niefachowo nazwałbym dyskoteką.

Muzyka wypełniała całe wnętrze. Była tak gęsta, że z trudnością przebijało się przez nią światło stroboskopu. Migające światła i ścielące się po po parkiecie kolorowe wzorki, wywoływały u mnie zawroty głowy. Traciłem tez poczucie równowagi. Jak na jachcie w pełnych szkwale, czułem początki morskiej choroby.

Poza tym, przy bawiącym się wokół tłumie młodych ludzi wyglądaliśmy raczej żałośnie. A zdradzały nas dodatkowo garnitury.

- Ja chyba nie z tej bajki - powiedziałem rozglądając się wokół.

Z ulgą opuściłem imprezę w towarzystwie paru innych „garniaków” 

 

Pod paltem wino a w ręku kwiaty wieczór, Bambino i Ty
Same przeboje Czerwonych Gitar tak bardzo chciało się żyć

Jestem młodszy niż te wspominki. Ja używałem nie Bambino a Fonomastera z porządną igłą

i płyt przywiezionych z zachodu.

I kiedy przytulony do dziewczyny, kiwałem się w rytm melodii Santany, rzeczywiście chciałem by ta muzyka nigdy się nie kończyła. Jak nie lubi tańczyć.

Wino rzeczywiście przynosiliśmy ukryte. Bo jakże to? Przecież socjalistyczna młodzież nie pije.

Zaręczam, że piła, paliła i uprawiała seks, nawet na prywatkach. Nie byliśmy aniołami.

To co nas wyróżniało, to była dyskrecja.

Teraz pod kurtką targa się telefon komórkowy. Każdy z modeli zawiera już funkcję nagrywania.

Zawsze można spoić kolegę, a kiedy zmęczony zaśnie, sfotografować w zainscenizowanej sytuacji.

Następnego dnia ze zdjęciem zapoznają się wszyscy znajomi na Facebooku, a jeżeli spity gość był przypadkiem sławny, ma zapewnione miejsce na pierwszej stronie tabloidów.

O co chodzi?

Szanowni Państwo, ale o co chodzi?

O ile koledze z sąsiedniej ławki, łamie się życie dla tak zwanych jaj, osobom publicznym dla pieniędzy. Ponoć sporych. Nie wiem, nigdy nie próbowałem i z pewnością nie spróbuję.

Kwoty jakie jednak gotowe są zapłacić redakcje brukowców, muszą być znaczne, bowiem przełamują wszelkie opory. Nie chce mi się bowiem wierzyć, że ktoś kto filmuje i sprzedaje, takich oporów nie posiada.

A może ja po prostu zbyt wierzę w ludzi?

Z drugiej strony, musi być zapotrzebowanie na tego typu atrakcje, skoro pisma gotowe są płacić odszkodowania sądowe a i tak wychodzą na swoje.

Może chodzi tu o to, że oglądając zalanego aktora, taki pijaczek z socjalnego baraku myśli sobie:

- On nie jest wcale lepszy, albo, ja wcale nie jestem taki zły. Gość ma tylko lepszą fuchę.

Nie jest to wyłącznie nasz, krajowy problem. O tym że jest to problem globalny boleśnie przekonał się młody angielski książę.

Komuś nie wystarczył sam prestiż uczestnictwa w elitarnej imprezie.

Tamte prywatki...

Kiedy Młody wrócił z jakieś sylwestrowej prywatki, stwierdził z rozbrajającą szczerością:

- Zawsze uważałem, że prywatek się nie organizuje u siebie. Na prywatki się chodzi. Po ostatniej imprezie bardzo się w tym przekonaniu umocniłem.

Do sprzątania mieszkania i klatki koleś zatrudni chyba MPO.

Kiedyś zbiorowym wysiłkiem starano się zachować strukturę mieszkania w niepogorszonym stanie.

Wiadomo, że wtedy można było liczyć na powtórkę. Teraz domówka jest wydarzeniem ekstremalnym rzadko artystycznym, nie rzadko jednorazowym. Bo jak mówią - śmierć frajerom.

Osobny temat to ta dziwna skłonność do nagrywania chwil intymności na telefon. Po co komu ta dokumentacja w związku. To takie proszenie się o kłopoty.

Bo to telefon zginie, wyśłe gdzieś „sam z siebie”, albo co.

Zaraz po zerwaniu można go opublikować w internecie. Bezpłatnie i beztrosko na zasadzie bezinteresownej złośliwości. Stało się to już jakimś niepisanym zwyczajem.

Teraz zgodna na nagranie wspólnego seksu, jest formą dania dowodu miłości.

Seks już dawno przestał być takim dowodem, od czasu gdy stał się lekiem na całe zło, oraz zwykłą poprawę samopoczucia.

Gdyby jakimś przypadkiem tekst ten przeczytał współczesny młodzieniec, powie, że to takie starcze narzekania faceta, który ma życie za sobą.

A przecież jako autor tego tekstu nie uważam, że mój czas już minął.

Niczym wilk z popularnej rosyjskiej kreskówki gotów jestem zakrzyczeć

- Ja Wam jeszcze pokażę.

Staję natomiast w obronie, elegancji i dyskrecji. Kiedyś te właśnie cechy określały gentlemana.

Kto to jest gentleman?

To taki facet, który potrafi opisać kobietę beż używania rąk.