Tester

Tester, to potocznym rozumieniu taka próbka kosmetyku, która można nałożyć na skórę i sprawdzić czy ładnie pachnie, dobrze się wchłania i takie tam. To również człowiek, który sprawdza działanie nowych produktów zaawansowanej technologii. Pomaga w ten sposób producentom składając sprawozdania i relacje z testów. Taki na przykład Gagarin. Mówi się, że był kosmonautą, ale na dobrą sprawę był i testerem.

Przykładów wykorzystywania testerów jest znacznie więcej.

Na przykład u mnie w domu, bo po co daleko szukać.

Do tej pory, to z reguły moi synowie testowali mnie pod kątem wytrzymałości nerwowej organizmu. Od czasu do czasu dorzucała do tego swoje trzy grosze żona, jakby chciała sobie przypomnieć gdzie są te granice. W czasach Schengen mowa oczywiście o granicach wytrzymałości.

W powyższych przypadkach, to ja byłem obiektem testów. Miałem jednak większe ambicje, to ja chciałem testować.

Nie udało się jednak testować nowych sportowych bryk, a najwyżej sałatkę sprzed trzech dni, pod kątem jej przydatności do spożycia. Nie było z tego żadnych korzyści materialnych, a i straty moralne niezbyt duże, poza przydarzającą się od czasu do czasu sraczką.

Kiedy jednak, jak to się mówi - doszedłem do lat, świat zobaczył we mnie idealnego testera.

Stoję kiedyś przy aptecznej ladzie i realizuję kolejne recepty. Zysk jaki przysparzam regularnie tej aptece, upoważnia mnie do pewnej swobody. Ale ja nie, ja grzecznie i taktownie.

Kierownik apteki spojrzał na mnie i powiedział:

- Mam coś dla pana. Jak każdy facet, powinien pan to wypróbować.

Krew podniosła delikatnie swoje ciśnienie, a przez myśl przebiegło pytanie – czy będę testował antykoncepcję? Czy może najpierw motywację?

Magister rzucił na ladę pudełeczko. Ponieważ litery były w tym ułożeniu pudełka do góry nogami, chwilę trwało nim złożyłem do kupy nazwę specyfiku.

Podniosłem oczy w kierunku faceta z drugiej strony lady.

- Co prawda mój wiekowy samochód ma zużyte amortyzatory, uszkodzoną stacyjkę i okresowe trudności z zapalaniem, w żadnej mierze nie potrzebuje jednak jeszcze prostownika – sparafrazowałem reklamę innego leku o podobnym działaniu.

- To, tutaj puknął palcem wskazującym w opakowanie, śmiało można zaczynać po czterdziestce, a więc dla Pana czternaście lat temu – popisał się znajomością matematyki na poziomie podstawowym mój magister farmacji.

Cwaniak ma moją datę urodzenia na recepcie – pomyślałem.

Wrzuciłem jednak pudełko z tym dobrotliwym dla mężczyzn w pewnym wieku suplementem diety. Tak zwykło się nazywać lekarstwa, które puszcza się na rynek bez potrzeby uzyskiwania aż tak dużej ilości papierów, jak w przypadku leków.

Specyfik przeciwko nocnemu wstawaniu, czyli wspomaganie prostaty. Ponoć... nie nie ponoć, to udowodniony fakt, że w okresie kiedy już nie musimy tak często udowadniać naszej męskości, gruczoł prostaty zaczyna się lenić i degenerować. Wszystko z powodu lenistwa się degeneruje, a więc ten argument mnie przekonuje.

Medycyna ludowa w jej męskiej odmianie sugeruje, aby nie obniżać poprzeczki. A jeżeli własna ślubna żona, w łóżku odwraca się do nas tyłem, mrucząc:

- Spij już nie musisz mi nic udowadniać.

Znajdź sobie odpowiedniego testera swej męskości. Znaczy się testerkę.

Z tego to założenia wyszedł pewien mój znajomy, który regularnie cudzołożył z dwiema, jak to kiedyś określił: młodymi góralkami, do tego religijnymi i zamężnymi. Oczywiście robił to z nimi na zmianę i za pieniądze.

- W trosce o swoją prostatę to robię – przekonywał mnie, usprawiedliwiając się jednocześnie.

- Znam tańsze sposoby - pomyślałem wtedy.

Teraz, zapakowałem próbkę leku do torby, a po powrocie do domu położyłem na stole, przed sobą.

Znów ktoś wytknął mi mój wiek. Wyciągnąłem ulotkę i poczytałem sobie o składzie i działaniu. Nie czytam o efektach ubocznych, bo robi to doskonale moja teściowa. Czyta, a potem znajduje u siebie wszystkie działania niepożądane. Taka autosugestia.

Doczytałem się, o czym zaraz poinformowałem żonę, że podstawą owego specyfiku na „się niestarzenie” prostaty jest olej z pestek dyni.

- Od dzisiaj do pieczonego przeze mnie chleba dorzucam więcej dyni zamiast słonecznika, uzyskam w ten sposób połączenie doskonałego smaku, z dobrotliwym działaniem ziaren. Taki chleb co leczy.

- To musiałbyś chyba odwrócić proporcje mąki i dyni – sprowadziła mnie na ziemię żona.

One się chyba uczą tego w szkole, na zajęciach z wychowania technicznego - jak ściągnąć swojego faceta za nogi na samą ziemię.

- Ale oleju z dyni solo nie widziałem.

I tu okazało się, że tak naprawdę to ja w życiu niewiele widziałem.

W jakiś czas później, kiedy odebrałem pocztę mailową, przeczytałem informację od osoby, która określa siebie i swoich znajomych jako prawdziwych pasjonatów oleju z pestek dyni.

A więc jest!

Olej o wyjątkowym smaku i działaniach - tak przekonywali mnie autorzy tekstu.

I jak działa. Poprawia, albo wpływa korzystnie (nie wiem czy to duża różnica) układ krwionośny, pracę: naczyń głowy; wzrok i słuch; serce i naczynia wieńcowe. Co w tym wydało mi się najważniejsze, albo zapamiętanie z tamtej ulotki - prostatę.

Co w moim wyglądzie, albo pisanych tekstach jest takiego, że aż się chce zaproponować mi specyfik na prostatę?

I czy w ogóle, powinienem się z tym czuć dobrze?

Gdyby tak tamten magister rzucił na ladę stupak nowej linii gumek i powiedział - niech pan testuje - sam z pewnością postawiłbym mu piwo, a nawet dwa. A jaka duma rozpierała by całe moje ciało.

A tak muszę mówić – wie Pan, nie jest jeszcze tak źle.

A może nie powinienem wszędzie wietrzyć podstępu. Może to tylko profilaktyka, a ja jestem tylko edukowany?

Może to z powodu wspaniałego ponoć smaku, dostałem tę propozycję?

Ja przecież lubię porządzić sobie w kuchni.

- Spróbujemy, przekonamy się – pomyślałem, a za chwilę po staremu – dlaczego nie mogę testować na przykład nowych SUV- ów, jakiejś znanej firmy motoryzacyjnej?

- Ty się Antoni zdecyduj czego chcesz – usłyszałem głos mojego Anioła Stróża – Chciałeś być testerem? Jesteś testerem. Zawracasz głowę Szefa ględzeniem o testowaniu, a jak już coś ci znalazł i dostałeś szansę, to marudzisz. Szef ma pod kontrolą parę miliardów ludzi i każdy sobie o czymś marzy i coś chciały testować. A to auto, a to jacht, a to cudzą żonę.

Chcesz? mogę Ci załatwić testowanie sąsiadki.

- Nie! Nie! Nie! - zakrzyczałem. Po stokroć wolę olej z pestek dyni.

- Co tak krzyczysz - żona szarpnęła mnie za ramię.

- Śniły mi się jakieś totalne koszmary - Mój anioł stróż chciał mi załatwić coś niezgodnego z Dekalogiem.

- A więc to rzeczywiście musi być sen.

- Ja tam wiem? Ostatnio czytałem coś o aniołach zemsty. Chociaż swoją drogą anioł stróż Zemsty, to głupio brzmi. Ale już mściwy anioł stróż jest dobrym tematem na horror.

Następnego dnia postanowiłem wypróbować olej z pestek dyni, póki jeszcze mam  jakąś alternatywę.

Skrobnąłem stosowanego maila, zaraz też otrzymałem informacje o wysyłce.

Czekam na przesyłkę, czytając na Onecie artykuł o zapaści Polskiej Poczty.W piątek od wysyłki minął właśnie tydzień.

Na domiar złego, jakby potęgując  mój niepokój spowodowany brakiem przesyłki,  wieczorem wpadł nasz Starszy z żoną. Syn z zapałem turlał przed sobą dynię o wadze około piętnastu kilo.
-   Na zupę, na dżem, na ciasto z dyni -  powiedział parkując  masywną kulę na balkonie.
- I na prostatę - dodałem bezwiednie, widocznie pod wpływem wspomnianego oczekiwania na przesyłkę – swoją drogą dlaczego mówi się ciasto ze śliwkami, ale już    tu jest ciasto z dyni. Czyżby dynia robiła za mąkę?.
 Nie wiem,  przetestujemy jutro – powiedziała żona. Mnie pozostało domknięcie  drzwi na balkon.
W sobotę, czyli dzisiaj, zaraz po śniadaniu   rzuciłem się z nożem  na dynię. Rzeźnickie ostrze wbiło się aż po rękojeść  i prawie słyszałem jak owoc wydał ostatni jęk. Ja  sam sapałem i jęczałem, próbując podzielić dynię na dwie połowy, nie  obcinając sobie przy okazji dłoni. Udało się. Chciałem dobrać się do pestek, ale po wejrzeniu w farsz wypełniający wnętrze okazało się, że jest to chyba odmiana bezpestkowa. Na palcach jednej dłoni  policzyć można nasiona. Na dobrą sprawę, nie wycisnę z tego nawet  małej łyżeczki oleju. Ale jak w kimś drzemie moc i silne postanowienie, nie cofnie się przed niczym. Wspólnie i w porozumieniu z żoną, zamknęliśmy  w słoiki moc drzemiącą w dyni. Zajęło nam to kilka godzin, a same  słoiki wypełniły prawie połowę kuchni. Będzie też zupa i ciasto.
Na mój rozum z dynią.        

A jako bonus, pierwsze  oficjalne zdjęcie Antoniego Relskiego zamieszczone  na blogu. Z dynią