Dopóki śmierć nas nie rozłączy

Nie, nie będzie o związkach partnerskich. Media wystarczająco często huczą na ten temat, wałkując problem na tak cienkie plastry, że powoli staje się to niestrawne.

W dobrym tonie jest przecież zapytać polityka, co o wspomnianych związkach sadzi.

Mnie interesuje rodzina jako ta jak to mówią podstawowa komórka społeczna.

Niestety zdobywając wiedzę na ten temat, mam ambiwalentne uczucia. Stoję w takim rozkroku pomiędzy tak a nie, próbując zrozumieć zachowania stron zainteresowanych jak by nie było w jej rozwoju. Myślę o hierarchach kościoła katolickiego.

Z jednej strony płacz w mediach, że ślubów mało. Pewnie przez kłopotliwe formalności, których i ja sam doświadczyłem. Byłem i jestem za tym by procedury uprościć, a tu czytam coś zupełnie innego. Teraz narzeczeni, którzy planują zawrzeć związek małżeński w kościele powinni uzbroić się w cierpliwość.

Jakiś czas temu pojawiła się informacja, że Kościół Katolicki wprowadza zmiany przepisów w udzielaniu ślubów kościelnych. Żeby wziąć ślub kościelnych trzeba będzie załatwić określone formalności. Kurs przedmałżeński przed ślubem będzie trwał nie 10 godzin, a 6 miesięcy.

Zamiast wykładów mają być organizowane spotkania w formie warsztatów.

Kto na tych warsztatach będzie ćwiczyć co? i z kim?

Pamiętam praktyczną rozmowę przedślubną na temat planowania rodziny. Spuszczę jednak nad tym zasłonę milczenia.

Poza tym przyszli małżonkowie będą musieli wypełnić ankietę, w której odpowiedzą na pytania dotyczące ich cielesnego pożycia.

Zaraz też podawany jest powód owego zaostrzenia przepisów.

Stolica Apostolska chce, by przyszli małżonkowie zdali sobie sprawę, że małżeństwo to nie tylko papier legalizujący związek, ale przede wszystkim wytężona praca nad budową szczęśliwego związku dwóch ciał i dusz.

Wiele osób poległo w tej walce o lepszą jakość małżeństwa.
Ponoć w samej archidiecezji warszawskiej liczba spraw o unieważnienie małżeństwa w ciągu pięciu ostatnich lat wzrosła z 300 do 400 rocznie.

Zadaję sobie pytanie czy ten wzrost wniosków o kościelny rozwód wynika z niedojrzałości czy jedynie z powodu pojawiających się możliwości.

Nie rozumiałem o co chodzi kiedy mój dziadek deklamował taki wierszyk

Za pieniądze ksiądz się modli

Za pieniądze świat się podli

Za pieniądze się ożenisz

Za pieniądze babę zmienisz.

Minęło jeszcze trochę lat zanim przekonałem się jak bardzo świat potrafi się upodlić.

A dziadek żył w czasach wyjątkowości rozwodów. A, że śluby były kościelne to i takie musiały być rozwody. Elity drugiej Rzeczypospolitej radziły sobie z tym zmieniając wyznanie, czego przykładem jest sam Pan Marszałek. Biedni zadręczali się nawzajem aż do śmierci.

- Aż do śmierci – uczyła nas i powtarzała katechetka.

- Dopóki śmierć nas nie rozdzieli – wypowiadałem słowa przysięgi małżeńskiej.

Co więc się dzieje? Dlaczego Ci którym powinno zależeć na wzroście słupków mnożą problemy?

Człowiek jest stanie uczynić wiele dla wiary swoich przodków zwłaszcza jeżeli wychowywał się w tradycyjnych wartościach. Wiele to nie znaczy wszystko. Wiele zmieniło się od czasu, gdy z kościelnej ambony nawiedzony misjonarz opowiadał jak wygląda życie w gorącej Afryce.

Uczymy swoje dzieci myślenia i zadawania pytań. I oni myślą i te pytania zadają.

Nie ma już że coś się powinno, że coś trzeba.

- A dlaczego trzeba? - pada pytanie

Nie zapytam wtedy – a lekcje odrobiłeś? - ponieważ nigdy nie uciekałemod rozmowy w ten sposób.

Jakby na moje zamówienie pojawił się ostatnio artykuł w Polityce Tytuł to „Szycie życia na miarę”

Zmienia się podejście to małżeńskich więzów. Niechęć do ich założenia widoczna jest w statystykach

W związkach nieformalnych żyje w Polsce ok. 2 mln ludzi. Rocznie w takich związkach rodzi się ok. 60 tys. dzieci czyli 25 proc. wszystkich narodzin.

Z drugiej strony do 63% wzrosła akceptacja dla nieformalnych związków

Już te cyfry powinny dać nam do myślenia. Mnie dają pomimo tego że już nie jestem zainteresowany. Żal mi jednak tej pięknej tradycji.

Pamiętacie swoje śluby? Ja swój ślub w stanie wojennym dość dokładnie opisałem na blogu.

Jak pisze autorka artykułu z Polityki, Pani Martyna Bunda, na ślubnych zdjęć widać tych młodych spłoszonych ludzi. Pewnie przez to wszystko co dzieje się wokół.

Bo co zyskują poprzez zawarcie małżeństwa?.

Zyskują nowe obowiązki. Których gwarantem i bezwzględnym egzekutorem jest Państwo.

Od tej pory Państwo będzie tylko żądać, wymuszać wykonywanie ciążących obowiązków i straszyć sądem.

Odsyłam do tego artykułu wszystkich zainteresowanych, w innym przypadku powinienem cytować słowo za słowem, a to już byłoby nadużycie.

Oj niewesoły obraz małżeństwa jawi mi się po przeczytaniu tego artykułu. Zaczynam tez rozumieć dlaczego młodzi i inteligentni ludzie po przeanalizowaniu wszystkich za i przeciw wybierają tak zwane wolne związku. Nie napisałem, że popieram. Napisałem że rozumiem.

Co mam do zarzucenia instytucji małżeństwa?

Nic. Wspólnie z Marią żyjemy w związku od trzydziestu kilku lat. Rzuciliśmy się na głęboką wodę bez podstawowej wiedzy w tym temacie. Dzięki bogu dotychczas nam się udaje, ale życie jako takie dopuszcza również porażki.

Mam nadzieję, że uda nam się ominąć jak do tej pory to się udawało wszelkie rafy i niebezpieczne mielizny.

Jeżeli zaś nauczyliśmy nasze dzieci mieć wątpliwości, nie dziwmy się że je mają

Sam mam, chociaż za moich czasów wystarczyło by rodzice powiedzieli tylko

– Tak, bo tak.