Poranna kolęda

- Już nie musisz pytać Hanki – usłyszał od Najważniejszej, kiedy Jan Maria odebrał telefon.

- A o co miałem ją spytać? - Jan Maria Nieistotny próbował skoncentrować się na dwóch sprawach jednocześnie. Po pierwsze na rocznej inwentaryzacji a po drugie na rozmowie z żoną.

- Kiedy przyjdzie ksiądz po kolędzie?

Fakt, wszyscy już byli z wyjątkiem proboszcza. I sportowcy i strażacy a nawet szkoła.

- Masz jakieś informacje? - zapytał, denerwując się jednocześnie na pojawiający się komunikat o złej wartości wprowadzonej do komórki.

- Z samego źródła. Od proboszcza.

- To kiedy będzie?

- Już był.

- Przecież dopiero drugi stycznia, godzina - tu spojrzał na zegarek - dziesiąta trzydzieści.

- No i z głowy.

- Nie wiem czy to dobre podsumowanie.

- To się trochę proboszcz pospieszył.

- Nie bardziej niż ksiądz u Andrzejów, on chodził już w Sylwestrowy wieczór, zmuszając w ten sposób ludzi do obecności w domu w ten wieczór.

- Już to sobie wyobrażam. Szukam zagubionej spinki do koszuli i klnę jak szewc, a tu w drzwiach pojawia się dobrodziej.

- Ale przecież ty nie kląłeś w Sylwestra.

- Bo nie potrzebowałem spinek. A swoją drogą,wiesz może gdzie są?

Ty nie masz koszuli na spinki, a więc nie masz spinek. - powiedziała trzeźwo Najważniejsza.

Kurde, jakie proste rozwiązanie. On zaś pamięta jak w domu rodzinnym, rok w rok starzy awanturowali się przed wyjściem na imprezę. Zaczynało się od spinek a kończyło na zmarnowanym życiu. A wystarczyło tylko wywalić do kosza tę koszulę z rękawami na spinki.

- To której On był?

- Koło dziewiątej. Wcześniej zaskoczył sąsiadkę, która dopiero co wstała i zawinięta w szlafrok zeszła do kuchni na pierwszą kawę.

Nie wiem czy takie wizyty nie powinny odbywać się później. Ale to specyfika wsi, tu dalej bierze się urlop w związku z coroczną wizytą. Ale też i na wsi księża są rozmowniejsi

- Zostawił komórkę i powiedział, że po piętnastym wpadnie na kawę.

- Towarzysko?

- Pewnie chce Ciebie poznać.

- Ale ja jestem taki....taki Nieistotny.

-Wiem, wiem Jan Maria Nieistotny – uzupełniła Najważniejsza.

- I po krzyku – powiedział do siebie, kiedy odłożył słuchawkę.

Wrócił do mozolnego śledzenia Excela, ale w głowie pojawiało się pytanie – takie wizyty to dobrze czy nie? Sam sobie też odpowiedział, że chyba nie ma jednoznacznej odpowiedzi, bo wszystko zależy od ludzi.

Był bowiem zaprzyjaźniony ksiądz w górach z którym miał przyjemność strzelić metaxę i śpiewać wspólne kolędy, chociaż głos ma podły a słuch jeszcze gorszy. Był i młodzieniec, który obchodził blok w którym Jan Maria mieszkał , tak mechanicznie jakby pracował w fabryce, przy taśmie.

Ptaszek w kartotece, pokropek i koperta.

Sławna i niesławna koperta.

- Swoją drogą to ciekaw jestem kiedy pojawi się taki który otworzy tablet i odklika nas enterem, albo na kościelną modłę krzyżykiem – pomyślał klikając myszką na sumę długiej kolumny.

A może to też tradycja? Taka sama jak chodzenie z gwiazdą i turoniem?

Bo przecież w trakcie żadnej z tych wizyt nie dowiedział się jak Żyć.

Z tym problemem musi zmagać się sam