Strzeż się tanich podróbek

Podróbka, to chyba jedno z najczęściej używanych słów w codziennych rozmowach rodaków

Za tak zwanych moich czasów oryginalne jeansy „Super Riffle” były dostępne tylko w Pewexie. Kosztowały całe, oszałamiające osiem dolarów. Dzisiaj to około dwudziestu siedmiu złotych, ale w czasach gdy miesięcznie zarabiało się piętnaście dolarów, był to naprawdę poważny wydatek. Był to tez widoczny dowód na miłość rodziców do własnych dzieci. Nie oszukujmy, w nas też drzemał materializm i to nie tylko ten dialektyczny.

Tanie podróbki firmy Odra wywoływały uśmiech politowania. Zresztą Odry nie miały ambicji przypominać Riffli. Spodnie miały swoją własną markę. Ta Odra to jakaś uniwersalna marka, ponieważ owocowa guma do żucia rodzimej produkcji, wytwarzana była również w firmie Odra.

I tak Riffle żuły Wrigley's Spearmint, a Odry międliły między zębami Odry. Chyba wtedy po raz pierwszy narzekałem na gumę, że to jakaś tania podróbka, chociaż kochający ojciec wybuzerował dziesięć dolców na Wranglery.

A potem nastąpiła moda na podróbki. Moda? To była eksplozja, wybuch i zalew. Za parę złotych można było u sympatycznego Wietnamczyka kupić prawie markowe produkty, za całkiem normalną cenę. Opowiadało się, że oryginalną czapkę można było poznać po ilości szwów na daszku.

A przecież producent „Nibynike” też potrafił liczyć.

Teraz podrabia się wszystko. Położyła mnie opowieść o pomysłowych Chińczykach podrabiających kurze jajka. Gdzie jest granica opłacalności? I kto za te pieniądze lepi skorupki z gipsu​?

O podrabianiu gorzały nie muszę nawet wspominać, ponieważ śmiertelne ofiary tego procederu mówią same za siebie. Ilu z nas wylało czeski rum do zlewu po informacji w mediach?

Dzisiaj czytam, że w Polsce i w innych krajach sprzedawane jest pochodzące ze Szwecji "wino w proszku" z włoską nazwą Frascati i etykietką sugerującą, że pochodzi z Italii.

Przypadek ten, uznany za wyjątkowe oszustwo, nagłośniły włoskie media.

Alkohol w proszku?

Ileż to razy w wesołym towarzystwie, ktoś opowiadał, że wymyślono alkohol w proszku.

Raz mieli to uczynić Amerykanie innym razem Ruscy. Pointa była zawsze taka sama dolewasz trochę wody nawet z kałuży i już możesz pić. Chlać na wycieczce, w podróży, w przeciągu, na drągu.

Gorzała w proszku, marzenie wielu, gotowa nadać sens niejednemu nijakiemu życiu.

"Dodaj tylko wodę. Wystarczy na 21 litrów, cukier nie jest potrzebny" – głosi instrukcja obsługi torebki z garścią malutkich granulek.

Nawet do bimbru oprócz drożdży potrzebny jest cukier, no i to czekanie, a na końcu destylacja.

Tu można zalać ryja po zamieszaniu łyżeczką, albo po wstrząśnięciu naczyniem. Z filmów wiem, że niektórzy preferują wstrząśnięte, nie mieszane.

Włoska stacja telewizyjna, która pierwsza poinformowała o "winie w proszku", podała, że jest ono sprzedawane na pewno w Polsce i w Wielkiej Brytanii, być może jest także w innych krajach.

Tu mnożą się pytania

Dlaczego akurat w Polsce i Wielkiej Brytanii?

Czy ma to może coś wspólnego z falą emigracji na wyspy?

- Jak można wprowadzać na rynek artykuły tego rodzaju? - pytał oburzona redakcja?

No właśnie jak można?

A jeżeli udało się wyprodukować alkohol w proszku, to dlaczego nie wie o tym jeszcze Królewska Akademia i Komitet Noblowski?. Przecież to właśnie pora na Nagrody Nobla.

W tym roku przyznano nagrodę za „receptory sprzężone z białkami G”.

Kiedy spytałem jednego z moich pracowników, czy dałby Nobla za białko G nawet sprzężone receptorem, czy gorzałę w proszku, nie miał najmniejszy wątpliwości. 

A propos oryginałów

Wczoraj obchodziliśmy dzień zwycięstwa marketingu nad zdrowym rozsądkiem. Trzeci czwartek listopada dzień Beaujolais Nouveau.

Znalazłem się nawet w jednym z marketów ze szczerą chęcią nabycia jednej butelki tego młodzieńczego, niecierpliwego wina. Kiedy zobaczyłem cenę wybrałem inne, z własną historią dojrzewania i podobną ceną

Bo w końcu - życie jest kwestią wyboru.