Co to za wiadomośc?

Poniższy tekst pisany jest jasno jak przepowiednia Pytii czy proroctwa Nostradamusa.

Zdaję sobie z tego sprawę, ale w tej chwili nie mogę inaczej.

Gdyby użyć takiego obrazowego porównania, to zdecydowałem się na skok.

Z jednej strony rzeki na drugą. Niestety, w tym miejscu nie ma wygodnego mosteczka przez który mógłbym krok za kroczkiem przetransportować całą swoją fizyczność. Nie znam głębokości wody a więc brodzenie nie wchodzi w rachubę. Gdy jednak patrzę na jej powierzchnię jawi mi się granatowo, z pewnością jest więc głęboka. A że chęć poznania kusi, poczyniłem pewne kroki. Rozpędziłem swoje niewprawne do uprawiania sportu ciało i odbiłem się na utwardzonym brzegu. Lecę teraz nad wartkim nurtem rzeki wierząc w to, że dolecę. W międzyczasie odkryłem u siebie lęk wysokości, a więc do końca nie potrafię się cieszyć, że jestem ptakom podobny.

Dziwne bo dotychczas mi to wcale nie przeszkadzało.

Od połowy nurtu zastanawiam się - jak wyląduję? Za późno? A kto w porywie wzlotu myśli o lądowaniu? Twarde ma być czy miękkie w przybrzeżnych szuwarach?.

Na nogi ze stylowym telemarkiem ? Czy tak po prostu na dupę?

Dużo tych pytań jedno po drugim.

Tyle ta moja dupa przyjęła razów od życia, że jeden raz więcej nie uczyni większego spustoszenia. Wiek tylko sprzeciwia się publicznemu laniu.

Trochę zbyt mocno skoncentrowałem się nad zwieraczami, co pozwoliło zachować czyste i suche spodnie, ale zdecydowanie obniżyło wysokość.

Może przyjdzie jeszcze pozbyć się tego zbędnego balastu, bo mówią przecież:

- Posraj się a nie daj się. A ja nie zamierzam się „dać”.

Czasem mnie tylko wkurza, gdy zebrani na dole obserwując mój skok, głośno zastanawiają się

- doleci czy nie doleci?

Aż chce się krzyknąć z wysoka, że oglądałem Greka Zorbę. Pamiętam, że nawet katastrofa potrafi być piękna. Nie dopuszczam jednak tego rodzaju piękna do myśli. Uda się, musi się udać. Choćby z tego powodu, że nie mogę zdecydować inaczej. Nie powiem - dziękuję wysiadam. Od biedy mogłem zahamować przed wybiciem, lądując twardym łbem w pełnej zielonych glonów przybrzeżnej wodzie. Honor mi jednak nie pozwolił.

Uda się, uda dodaję sobie sam otuchy.

A brzeg coraz bliżej.

Już niedługo informacja o tym moim skoku pojawi się na forum.

Pytanie tylko w jakiej rubryce.

Z pewnością w dobrej.

W dobrej i właściwej.