Rozważania napędzane deszczem

Dzisiaj rano, a może nawet bardzo rano, obudziło mnie głuche stukanie. Po chwili gdy już doszedłem do siebie, uzmysłowiłem sobie, że to do okna w salonie. Ze względu na wczesną porę pozwoliłem sobie na przeczekanie i po dłuższej chwili stukanie ustało. Nie mam przecież psa ani kota a więc nie muszę wstawać o bandyckiej godzinie. Deszcz zacinał tak jak wczoraj wieczorem ale wiatr był nieco mniejszy. Wczoraj wieczorem specjalnie wyszedłem na obchód ogrodu, bowiem odnosiłem wrażenie, że mniejsze drzewa odlecą zaraz w siną a może nawet wietrzno czarną dal. Nic jednak takiego się nie stało i poprzestałem na powtórnym zamocowaniu kawałka rury spustowej do rynny i plandeki na komplecie mebli tarasowych. Z drugiej strony płotu krzątali się sąsiedzi którym wichura psotnica wyrwała z korzeniami młoda wierzbę hakuro.

Pomimo sztormiaka i gustownych gumiaków jakie założyłem na tę okoliczność, wróciłem do domu nieźle przemoknięty

Kiedy zegarek pokazał w końcu 6.20 wstałem jak co dzień z precyzją godną bohatera filmu Dzień Świra.

Otwierałem właśnie drzwi do łazienki gdy zauważyłem kotkę stojącą na tylnych łapach i walącą przednimi łapami o szybę okienną. Częstotliwość pomiaukiwania wskazywała na jej mocne zniecierpliwienie.

- Jakże tak można się wylegiwać – wydawał się, że odczytuję z ruchów jej pyszczka.

Wpuściłem ją do środka i nim zdążyła wytrzepać futro, owinąłem ją w duży czerwony ręcznik. Niespecjalnie to lubi. Zaskrzeczała więc trochę lecz nie broniła się za bardzo. W końcu zdążyła się już do takiego powitania przygotować. Zaraz potem, podskakując zaprowadziła mnie do do spiżarni gdzie trzymam te metalicznie połyskujące saszetki. Wysypałem mięso do miseczki i wróciłem do porannych ablucji.

Kota zjadła po czym zaraz wyłożyła się w łóżku żony i natychmiast zasnęła. Obecna sytuacja jest dla niej komfortowa, bowiem od kiedy małżonka wróciła ze szpitala po zabiegu, leży i zbytnim wierceniem nie przeszkadza kudłatemu zwierzakowi.

Tak nam się naskładało szpitalnie w poprzednim tygodniu. W czwartek Młody a w piątek Szanowna Małżonka spojrzeli w światła lampy oświetlającej stół na sali operacyjnej.

A ponieważ szpitale były w różnych końcach Krakowa, kląłem na korki przemierzając przez kilka dni w godzinach szczytu odległości pomiędzy nimi z szybkością maksymalnie dwudziestu kilometrów na godzinę.

Teraz już na chwilę jest spokój, przerywany tylko wizytą pielęgniarki lub faceta od rehabilitacji.

Nie będę się przyzwyczajała gdyż już w czerwcu szykuje mi się powtórka. Jednym słowem same nudy a więc w tej sytuacji wiatr i deszcz stanowiły dla mnie jakąś odmianę. Nie powiem, że na plus, szczególnie gdy widzę te nieskoszone powierzchnie które intensywny deszcz z pewnością położy.

Spojrzałem za okno.

- To jest dołujące- po0myśałęm - a z depresyjnymi odczuciami należy walczyć.

Złożyłem przygotowany wcześniej T-shirt z angielskim napisem który w tłumaczeniu na nasze znaczy mniej więcej - Proste nie znaczy łatwe i włożyłem inny 

Feel  good day. Może zaczaruję dzień, weekend i w ogóle całe życie. Delikatnie zacznę jednak od jednego dnia, od piątku.

Kiedy przyjechałem do pracy, spotkałem czekającego już na otwarcie klienta.

Wszedł zaraz za mną. Mam miękkie serce i nie potrafię blokować drzwi do godziny zero zero.

Zdjąłem bluzę a on spojrzał na napis, przetarł krople deszczu które osiadły na jego twarzy i spytał

wskazując na podkoszulek

- Rzeczywiście Pan to czuje?

- A pan Nie? Nie zalało mnie a mogło, jutro ma przestać padać. Czyli same dobre wiadomości.

- Mnie zalało, a nie musiało – mruknął facet, przywołując służbową atmosferę do naszej rozmowy.

Przyjąłem konwencję chociaż poczułem się zdecydowanie lepiej, zgodnie z zasadą, że człowiek ze swoimi problemami czuje się lepiej na tle kłopotów innych.

Będzie lepiej tak sobie wyobrażam. A wyobraźnię to ja mam. Chodzi ona co prawda dziwnymi drogami, ale to chyba bardziej zaleta a nie wada.

A tak nawiązując do wyobraźni.

W mediach reklamowany jest od pewnego czasu środek na poprawę męskiej sprawności. W zasadzie reklamowanych jest parę środków poprawiających komfort współżycia, bo teraz bzykanie do późnej starości staje się już nawet nie przyjemnością a obowiązkiem cywilizacyjnym. To jest jak posiadanie nowego smartfona, wypasionego tabletu i zbyt drogiego jak na nasze warunki auta. Jak to mówią szafiarki? – Absolutley must have ?

Środków jest dużo ale ten ma działać w godzinę po zażyciu. Tak przynajmniej napisali producenci.

I już widzę oczami wyobraźni, ten piątkowy wieczór.

Weekendowe wyjście do klubu, wydawać by się mogło, że gwarantujące udany wieczór.

I już, ona spija słowa z ust jego. On opowiada o ostatnim pobycie w Egipcie i pracy w światowej spółce z dużą kasą. Sytuacja się zagęszcza, robi się duszno i obiecująco.

On kalkuluje, że po następnym drinku mogą już się urwać z imprezy.

- Powiedzmy że za pół godziny. Plus dwadzieścia minut do domu, tam dziesięć minut kokieterii czyli po godzinie można by liczyć na udane podsumowanie wieczoru.

Zażył tabletki w klubowej toalecie, ona widziała przez przypadek. Pomyślała, że to prochy i opuściła go nie pozwalając na tłumaczenia. Desperackie próby znalezienia zastępstwa spaliły na panewce i nasz bohater po godzinie, w mało komfortowy dla niego sposób wracał samotnie do domu.

- I na co mi teraz ta reklamowana stabilna erekcja? - myślał kasując bilet w ostatnim, nocnym tramwaju.

Swoją droga podrzucam pewien pomysł dla producenta, a gdyby tak wyprodukować tabletki działające z większym opóźnieniem?

Kiedy już masz tyle lat, że kichasz na wszystkie konwenanse w tym i na ten z obowiązkowym seksem, zażywasz tabletkę przed snem i po ośmiu godzinach budzi cię to uczucie którego nie pamiętałeś już od pewnego czasu. Ci którzy śpią krócej tylko zażyją połowę dawki

Chwała poranka – mawiają Chińczycy.

I mają rację