Z wizytą u doktora od facetów w pewnym wieku

Wczoraj byłem u lekarza od facetów w pewnym wieku.
Czekałem ponad dwa miesiące na termin, był więc czas aby przygotować się psychicznie do tego wydarzenia.
Facetom w pewnym wieku trudno pogodzić się z faktem upływu czasu a jeszcze bardziej, że upływ ten ma swoje medyczne konsekwencje.
Tak z początkiem marca, pod pozorem własnej wizyty u lekarza rodzinnego, moja żona załatwiła mi kontrolne skierowania do kilku specjalistów. Jakiś czas temu narzekałem juć na to podstępne działanie, więc nie ma do czego wracać.
Na jednego specjalistę czekałem dwa miesiące, na innego przyjdzie poczekać jeszcze dwa.
Dodatkowo, żeby być pewnym terminu, już w marcu miałem pojawić się w rejestracji ze skierowaniem. Skorzystałem w tym z pomocy teściowej i na biurku pojawiła się kartka z terminem. Dziewiętnasty maja godzina 17.30. No i w porządku.
Na trzy dni przed wyznaczonym terminem odebrałem telefon z przychodni.
- Pan Relski ? Pan ma termin wizyty u doktora od facetów w pewnym wieku? Tu padła data i godzina.
- Potwierdzam – powiedziałem radośnie, że wszystko w tej machinie służby zdrowia działa coraz lepiej. Radość moja była jednak przedwczesna.
- Doktor pyta czy nie mógłby Pan przyjść na wizytę o 15.00 ?
- Nie mogę bo pracuje do 16.00
Wyczułem zdziwienie że coś takiego jak praca przeszkadza mi by wyjść naprzeciw doktorowi
W końcu on przyjmując mnie już po dwóch miesiącach robi mi grzeczność.
- Ale Pan doktor musi wyjść wcześniej. To może przyjdzie pan na 15.30
- To nic nie zmienia w mojej sytuacji bo do 16.00 muszę bezwzględnie przebywać w pracy.
- To co zrobimy- padło pytanie
- To proste – podpowiedziałem- zapisze mnie Pani na inny termin, ale nie później niż za kilka dni, po godzinie 17.00
Chwila zastanowienia i jest.
- Środa 17.30 może być? - spytała pani z rejestracji.
- Pewnie, że może - powiedziałem ciesząc się, że nie wykazałem się w rozmowie niepotrzebnym zdenerwowaniem.
Nadszedł ten dzień, a ja pół godziny przed wyznaczonym terminem pojawiłem się w rejestracji
- Ja do doktora Pawłowskiego. W którym pokoju przyjmuje?
Pan zrobiła duże oczy i powiedziała – ale pan doktor Pawłowski dzisiaj nie przyjmuje
- Jak to ? Byłem zapisany na poniedziałek, a przepisałyście mnie panie na dzisiaj.
Pani spojrzała w komputer i powiedziała - tak ale do doktora Witkowskiego.
Nie byłem uprzedzony zmianie lekarza, ale co mi tam, w końcu pierwszy raz i kontrolnie.
- Niech będzie.
Zasiadłem przed pokojem oznaczonym właściwą cyfrą i czekałem. W zasadzie sam bo kolejki nie było. Sam się zdziwiłem, że tyle czekałem a tu takie pustki.
Wyszedł doktor i spytał czy ktoś czeka do niego.
- Ja czekam, ale to za jakieś dwadzieścia minut
Wszedłem bo widocznie poprzedni pacjent nie doszedł do ładu ze sobą przed wizytą
- Jak Pan się nazywa ?
- Relaski. Antoni Relski – powiedziałem używając składni Jamesa Bonda
- Er Er Er – Doktor sprawdził na liście – jest.
Rozejrzał się na boki przerzucił szare koperty i rzekł - Ale ja nie mam Pana Karty
Wyszedłem z gabinetu i udałem się powtórnie do rejestracji. Tu jakby na zawołanie, czekało już sześc osób w kolejce. Wszedłem bez kolejki, w końcu swoje już odstałem.
- Doktor nie ma mojej karty – stwierdziłem.
Panie sięgnęła do szuflady oznaczonej literą R, grzebała w niej długo a potem sprawdziła blaty z komputerami. Na końcu szufladę z napisem A.
- Naprawdę doktor nie ma jej u siebie?
- Pani pozwoli, że nie pójdę spytać doktora czy to poważna informacja.
Po chwili zwlekania kobieta weszła do gabinetu. Chwile trwałoposzukiwanie, które jednak nie zakończyło się sukcesem. Wyszła i wykonała najprostszą z możliwych rzeczy, a mianowicie przerzucenie odpowiedzialności
- A Pan nam w ogóle dostarczył skierowanie?
- Dostarczyła moja teściowa, osoba godna zaufania, ona też w nagrodę przyniosła mi karteczkę z wyznaczonym przez panie terminem.
- Dziewczyny przeszukajcie skierowania - powiedziała jedna i wyciągnęła dwie grube teczki.
Jedną z nich podała drugiej kobiecie i razem zaczęły przeglądać jedno po drugim.
Osoby stojące w kolejce obrzuciły mnie nieprzyjaznym spojrzeniem. Wlazł taki bez kolejki i nie wiedzieć czego chce.
Postanowiłem być odporny na zaczepne spojrzenia.
- Jak on się nazywa ? - dobiegło mnie po chwili z głębi pokoju
- Relski chyba, tak na pewno.
- Dziewczyny, tu trzeba będzie przeszukać karty pacjentów
- Od początku roku? - padło żałosne pytanie
- Od połowy marca, wtedy uzgadniałem termin – chciałem pokazać, że jednak w tym tunelu jest światełko.
Nagle jedna z Pań wpadła na iście szatański pomysł.
- Niech Pan idzie do doktora i poprosi żeby przyjął Pana bez skierowania.
- Droga Pani – powiedziałem zachowując spokój, chociaż jakiś diabełek bił już od spodu by dać ujście swoim frustracjom – Ja dostarczyłem skierowanie, dostałem termin, potem zmianę terminu.
- Czy to ja mam teraz prosić o nagięcie reguł ?. Myślę, że to jest pole do popisu dla Pań właśnie.
Udały że nie słyszą, jeszcze energiczniej przewracając koszulki z dokumentami.
Trzeba było się poddać. Jedna z nich zaczepiła przechodzącego doktora i spytała czy mnie przyjmie.
Przyjął.
Odchodząc od lady rejestracji usłyszałem, że mam dostarczyć skierowanie jeszcze raz koniecznie z datą sprzed dnia wizyty. Na tę okoliczność dostałem kartke z dzisiejszą datą
Ja rozumiem co Panie do mnie mówią, nie wiem czy zrozumiem lekarz rodzinny. Postaram się negocjować z nim w tej sprawie – powiedziałem nie zaciągając zobowiązania.
Za zamkniętymi drzwiami lekarskiego gabinetu nastąpił wywiad czyli seria żenujących pytań.
Bez stresu potrafią odpowiedzieć na nie właśnie faceci w pewnym wieku i z dystansem do siebie.
Ja jednak pewien stres odczuwałem. Może nie dorosłem jeszcze do swego wieku?
A potem... nie będę się zagłębiał w szczegóły medyczne czy techniczne pracy lekarzy pewnych specjalności.
Diagnoza? recepta? Jak diagnoza? Jaka recepta?
- Trzeba o siebie dbać - powiedział doktor – i kontrolować zachowania organizmu. Zapraszam za rok z wynikami badań kontrolnych.
Chwiejnym krokiem opuściłem przychodnię, starając się za wszelką ceną pozostawić w sobie tylko ostanie fragment wizyty, że kontrola dopiero za rok.
Może do tego czasu odnajdą moje skierowanie. Zresztą wtedy będę miał już nowe.


Ciąg dalszy nastąpił

W czwartek czyli następnego dnia, po południu zadzwonili do mnie z przychodni.
- Pana skierowanie się odnalazło. Nie musi Pan już iść do lekarza rodzinnego
- No i w porządku - powiedziałem - widziałem, że teściowa to osoba godna zaufania.
A miało to znaczyć mniej więcej tyle, że przecież nigdzie się nie wybierałem