Miłość na bogato

Co to są uczucia ambiwalentne?

To jest na przykład wtedy gdy teściowa rozbije się waszym nowym samochodem.

Kilka dni temu przeczytałem w gazeta pl dane na temat tak zwanej oglądalności. Wynika z nich, że cienko jest z kulturą która ma aspiracje. Mało kto tych aspiracji oczekuje.

Teatr Telewizji zapewnia stacji TVP 1 kilkaset tysięcy widzów i niewielki udział w rynku. Według danych Nielsen Audience Measurement, najpopularniejsza premiera tej wiosny - "Miłość na Krymie" Mrożka - miała średnio 928 tys. widzów, co dało TVP średnio 6,1 proc. udziału w rynku.
Śmiać się czy płakać?

Jestem dumny, że znalazłem się w tym 6,1 %, martwi mnie jednak, że los teatralnych dinozaurów został już dawno przesądzony.

Dlaczego?

Emitowany o tej samej porze w TVP 2 serial "M jak miłość" ma oglądalność na poziomie 6,5 mln widzów i ponad 18 proc. udziału w rynku.

Skoro jesteśmy w temacie miłości to dla porównania, nadawany w jakimś ograniczonym zasięgiem, muzycznym kanale, serial ”Miłość na bogato” miał co prawda tylko około 26,5 tys widzów ale, że kierowany jest do młodego pokolenia, w samym internecie miał ponad 350 tyś odsłon.

Można by się i cieszyć, że Mrożek wygrał w tej rywalizacji, ale żadną miara nie odważę się na takie porównanie. Poza tym uważam, że spektakl z takim rozmachem przygotowany dla tak ograniczonej ilości widzów to rzeczywiście - Miłość na Krymie na bogato.

Czuję się rozpieszczony przez TVP1 i po analizie tego zestawienia, obiema rękami podpisuję się pod misyjną rolą publicznej telewizji.

Czym to wszystko jest spowodowane? Ten spadek zainteresowania ambitną formą spędzania wolnego czasu?

Tym, że wieś przeniosła się do miasta czy też tym, że miasto emigruje na wieś?

- Słoiki rządzą - można by powiedzieć, używając stołecznego określenia. Sam jednak pamiętam, że kiedyś sam ciągnąc za gumkę staromodnego wecka, byłem na bieżąco z premierami w Starym Tatrze. To dopiero później, kiedy w dowodzie pojawił się krakowski meldunek, moja miłość do teatru jakby przygasła. A może nie miłość tylko wierność?

Zastąpiła ją z pewnością miłość do żony, dzieci, pracy, gór we końcu. Miłość do teatru TV trwała jednak we mnie stale.

Co zaś się tyczy samych słoików. W czasach PRL-u królował bigos, fasolka po bretońsku i smalec z cebulką. Wystarczyło tylko dokupić kawałek chleba i herbatę Ulung.

Kilka dni temu dane mi było przebywać w akademiku. Bywam tam cyklicznie korzystając z usług pewnej firmy mającej tam właśnie siedzibę. Przechodząc koło kuchenki zapuściłem żurawia do garnka stojącego na palniku gazowym.

- Zobaczymy co teraz jada się w akademiku – powiedziałem do żony, tłumacząc swoją być może nadmierną i mało elegancką ciekawość.

-I co ? - Spytała żona widząc moją zdziwioną minę, rozgrzeszając mnie jednocześnie z owej ciekawości.

- Szparagi. Długie zielone i świeżutkie.

- No to zdrowo i elegancko nam się młodzież odżywia – stwierdziła. W mediach mówią że żyje nam się lepiej.

Zaraz też pojawiły się te moje reminiscencje z własnej młodości

Jaki znaczenie mają szparagi dla oglądalności teatru TV, spytacie?

My mieliśmy gorzej, bowiem zdecydowanie trudniej wysiedzieć na widowni ambitnego teatru po fasolce.