Raz na ludowo

Co jak co ale o sztukę ludową PRL dbał. Cepelia zajmowała prestiżowe lokale w najlepszych dzielnicach i za konkretne pieniądze przypominała nam o tym skąd pochodzimy. I chociaż promowanie robotnika w ramach realizmu socjalistycznego w końcu lat pięćdziesiątych obśmiano i skrytykowano ostatecznie, chłop nadal miał się całkiem dobrze. Rozkułaczony i świadomy  sojuszu z robotnikiem miał jeszcze jeden dodatkowy plus. On to w końcu żywił naród i był solą ziemi, tej ziemi.

I chociaż gdzieś tam na szczycie władzy marzono aby wszystko co z rolą związane objął w swe ręce PGR, propagowano planowo wiejską sztukę.

Może towarzysz Wiesław lubił te klimaty?

Kto nie znał zespołu Mazowsze? Kto nie zachwycał się "furmanem" w wykonaniu Stanisława Jopka? Tak, tak ojca Anny Marii. A Śląsk i jego „ Pyk pyk z fajeczki”? Nie wiedziałem tylko, po co trzeba było dusić gołąbeczki, ale wtedy byłem jeszcze tak zwanym nieświadomym życia smarkaczem. 

I Krakowiacy i górale. I setki przeglądów zespołów folklorystycznych. I twórcy ludowi których zapowiadał Wojciech Siemion, znany kolekcjoner sztuki ludowej.

A w szkole musiałem nauczyć się wystukiwać na cymbałkach - Zagrajcie mi szota szota, niech otrząsnę nogi z błota....

W filmie „Nic Śmiesznego” jest taka scena, gdy główny bohater wraz z żoną ogląda transmisję z malowania ludowego talerza. Sterane rolą ręce wiekowej babki malują wzorki. Bohater zaś stawia sobie fundamentalne pytania.

Albo te ludowe wycinanki kurpiowskie. Podziw wzbudzało wycinanie misternych wzorów przy pomocy ogromnych nożyc do strzyżenia owiec.

Każdemu z pewnością plączą się jeszcze pod domu jakieś bieżniki, gliniaki czy siwaki. Ciupagi, albo osty drewniane.

Potem przyszło nowe. Skończył się  też sojusz robotniczo-chłopski  Wyrachowany politycznie chłop zawiera teraz  sojusze od lewa do prawa, będąc politycznym języczkiem u wagi. Zawsze po fakcie wskazując z gracją  na potknięcia koalicjanta.

W ramach Unii okazało się, że nasze dziedzictwo jest ważne, a dodatkowo może być dochodowe. Rejestrowano też takie dziedzictwa jak

Pantofle regionalne, oscypki, sztuczne kwiatyz bibuły i i kwaśnicę na żeberkach. Różne rzeczy zalały sklepy internetowe. Jest podaż musi być i popyt.

Cieszyłem się, że nie zaginęła sztuka ludowa pomimo tego, że umarły Cepelie.

Dlaczego piszę to w czasie przeszłym ponieważ wczoraj w jednym z internetowych sklepów znalazłem podstawkę drukowaną cyfrowo, wycinana laserowo na dodatek z filcu poliestrowego.

Aż opadła mi szczena a ręce i nogi się ugięły. Tak to pod strzechy zbłądziła nowoczesna technika obróbki materiałów, chociaż poecie marzyło się żeby trafiły tam tylko jego książki.

Kto teraz czyta książki? Jak już to e-booki