Antoni 18 - szpaki 2

Od kiedy bestie pojawiły się w okolicy moje czereśni wiedziałem, że zbliża się ten czas.

Czereśnia jest młoda, posadzona pewnie w 2010 roku ale góruje na resztą młodniaka z powodu swojej natury. Czereśnie to z reguły potężne drzewa owocowe.

Obchodziłem ją dokoła i naliczyłem mnie więcej dwadzieścia owoców.

Nic to, że dwadzieścia, ważny sam fakt owocowania. Kiedy jednak zobaczyłem tę bandę jasnego dzioba wiedziałem, że tu nie ma czasu na sentymenty. W słoneczną niedzielę ustawiłem drabinkę domową i zebrałem swoje osiemnaście czereśni do przygotowanego wcześniej kubka. Trafiłem na dwie czereśnie objedzone do połowy. Kulturalnie zjadły – pomyślałem. Nie wiem dlaczego na myśl przyszła mi słynna beza byłej pani prezydentowej.

Tylko na siatce w oddali siedziały cztery szpaki, krzywiąc łepki spoglądały na moje zabiegi. Może klęły w duchu swoją elegancję?

Bo przecież można było inaczej. Strzepać wszystko w trawę i dobić tam na ziemi.

Młoda wiśnia kusi teraz owocami. Szklanki tak się chyba nazywa ta najwcześniejsza z odmian, ma na gałęziach więcej owoców niż liści. Jeszcze nie czas, ale wyobraźnia działa

Do niej nie potrzebuję nawet kuchennej drabinki.

Ciekaw jestem czy z niedzielnej lekcji szpaki wyciągną jakieś wnioski? I czy mają wyobraźnię?

Oby nie.

Przyciąłem mocno winogron. Wiosną nie znając krzewu przyciąłem delikatnie. Potem pojawiło się mnóstwo kwiatów, a teraz zawiązały się owoce. Wyciąłem bezpłodne odgałęzienia. Doświetliłem tym samym owoce i odciążyłem roślinę. Robiłem tak na wsi. Pozostałe liście robią się w ten sposób większe i świetnie nadają się na zawijanie w nie pstrągów na grilla i nie tylko.

Wczoraj teściowa zebrała ostanie pół koszyczka truskawek. Małe, drobne, ale słodkie.

Pół kilo tkwi w słoju zlane alkoholem. Powróciłem do pomysłu produkcji ratafii.

Jak kiedyś pisałem robię ratafię w wersji wytrawnej albo półwytrawnej. Lada chwila w wielkim słoju wyląduje agrest.

Obserwuję uważnie krzaki i wychodzi mi, że stare krzaki czarne porzeczki nie owocują, razem z jednym krzakiem agrestu pójdą jesienią do wymiany, Być może dosadzę aronię. Kręci mnie jagoda syberyjska, bo wcześnie owocuje.

Póki co znowu leje. Przyda się odmiana tylko dlaczego jak leje to ekstremalnie, a jak grzeje to też ekstremalnie? Poza tym coś się poprzestawiało. Mój przyjaciel, rolnik z południa Francji tkwi dalej w zaskoczeniu. Prace w polu mocno spóźnione z powodu pogody, chłodno, mokro i byle jak.

U nas myślimy nad montażem okiennic i wprowadzeniem dwóch godzin południowej sjesty.

I gdzie jest ten umiarkowany klimat? U nas czy na południu Europy?

Dni mijają od roboty do roboty. Koszenie, zbieranie doglądnie przeplatane segregacją śmieci i pilnowaniem terminu ich odbioru. Zaglądanie do szamba by określić czy to już. Wszystko to powoduje, że każdemu dniu tygodnia i miesiąca przypisana jest pewna terminowa czynność.

Na piątkowy wieczór, który jeszcze z czasów mojej pracy poza Krakowem był symbolicznym zamknięciem tygodnia, przygotowuję butelkę wina. Zmywamy z żoną tygodniowy kurz z duszy i serca, co wcale nie znaczy, że oba te elementy zakurzyły się z powodu nie używania.

To niezbędny serwis związany z używaniem.

W ostatni piątek dołączyła do nas teściowa, która przetrwała ostatnie upały pod naszym dachem.

Pojawiła się w związku z powyższym konieczność otwarcia dodatkowej butelki wina. Nie, nie w związku z tym że teściowa dużo pije, to my pijemy więcej żeby przetrwać spokojnie to co ona opowiada już po pierwszym kieliszku.

Piątek wieczór a w zasadzie już noc. Nic nie muszę. Tydzień zamknięty, lodówka wypełniona.

Ech wsi spokojna...

Z zamyślenia wyrwał mnie służbowy telefon 23:15. Nic nie muszę. Maniana. Nie odebrałem. Potem zadzwonił raz jeszcze a w końcu wyświetlił SMS- a

„Macie Państwo poważna awarię w firmie”

To zakończyło mój miły i spokojny wieczór.

Młody bawił się gdzieś w mieście, ja pod wpływem i dwanaście kilometrów do pracy. Zasady w sparwie kierowania pojazdem mam więc wezwałem taksówkę. Obiecałem, że dojdę do drogi aby uniknąć długiego tłumaczenia. Było kwadrans do północy, kiedy zauważył mnie sąsiad stojący w drzwiach garażu. Witał znajomego który parkował właśnie na podwórku.

Sąsiad był w piżamie, a w zasadzie wielkich bokserkach sięgających do kolan, daniej mówiono na nie dynamówki, od kroju spodenek piłkarskich zawodników Dynama Kijów.

Ja 0w jeansach ale za to łagodnie pod wpływem, gość zaś parkował zakurzonym samochodem terenowym.

Wymieniliśmy uprzejmości. Sąsiad powiedział, że zawsze pomoże w takich sytuacjach, bo on raczej rzadko pije.

Czy znaczy to, że ja często? Nie przyjąłem tego jako zarzut i dziękując stwierdziłem, że taka pomoc zostawimy sobie dla wypadków związanych ze zdrowiem. Patrząc zaś na rejestracje parkującego auta i przecierając palcem kurz z lakieru powiedziałem, że taki zakurzony z pewnością na drogach Polski B.

- Akurat zakurzyłem w Małopolsce - odpowiedział błyskawicznie nieznajomy. Kiepski punkt zaczepienia do dyskusji z jak wyczułem lokalnym patriotą.

- Ja to mówię z własnej perspektywy wieśniaka. Znam się już trochę bardziej na błocie.

Nie wiem czy go przekonałem

Taksówka podjechała po chwili i zabrała mnie do pracy.

SMS nie kłaniał. Potężny wyciek wody spowodował wyłączenie prądu. Z latarką w ręce zabezpieczyłem wszystko, wyłączając jedno i drugie.

Czasem trzeba szybko wydorośleć, a czasem szybko wytrzeźwieć.

Rano czeka mnie powrót aby to wszystko zorganizować - pomyślałem wracając do domu.

Otwarte szeroko szyby w aucie owiewały mnie dokoła. Straciłem już te resztki piątkowego luzu. Spojrzałem na zegarek 1:30, to już sobota. Wysłałem SMS a do Prezesa. Niech wie, że ja semper fidelis, bez względu na okoliczności.

- Żeby tak wypić wino bez konsekwencji to pewnie trzeba by zrobić to jakimś urlopie w puszczy, poza zasięgiem sieci. Kiedy to ja ostatnio byłem na urlopie? – pomyślałem próbując zasnąć – Nie pamiętam

Praca, szpaki, winogron i niedzielny rodzinny obiad. Tym razem inny niż poprzednie.

Nasze dzieci obchodziły pierwszą rocznicę ślubu.