Mój zapłakany ogród

Kap, kap na pomidory, kap kap na ogórki. Smętnie to wygląda chociaż przyroda nawet przy deszczu nadrabia jak zwykle swoje zaległości. Taka rozmoczona wygląda jednak jakby obserwować ją przez źle dobrane okulary.

W porywie poczucia więzi rodzinnej, jeszcze w piątek Młody wyskoczył na trawnik z kosiarką, oszczędziło mi to zmaganie się z maszyną i przemykania pomiędzy kroplami deszczu w sobotę.

Spotkałem się za to z fachowcem do spraw adaptacji łazienki dla potrzeb niepełnosprawnych.

Wszystko co dedykowane jest niepełnosprawnym i opatrzone odpowiednim certyfikatem kosztuje przynajmniej dwa razy tyle co normalnie.

Co może kosztować w niklowanej rurce o długości jednego metra, zgiętej w L, aby określić jej cenę na 720 zł? Chyba ów wspomniany certyfikat.

Fachowiec urodził kosztorys w ostatnim z możliwych terminów i to bez niezbędnych konsultacji.

Zarzuciłem mu ten brak konsultacji i poprosiłem o skreślenie pewnych pozycji i urealnienie cen.

Wyszedł niezadowolony, bo to dodatkowa robota, bo ma inne plany na weekend, bo....

Postraszył mnie, że wróci z kosztorysem w poniedziałek o 6.30.

Przyjąłem te warunki, ale on zaskoczył mnie, bo pojawił się już w sobotę o 6.20.

Położył na stole poprawiony kosztorys i określił kwotę za wykonanie dokumentacji. Tym mnie zaskoczył po raz drugi, ponieważ myślałem, że przy kolejnej pracy wykonywanej w moim domu rozliczymy się łącznie.

Być może nie jest pewien tej roboty. Zaostrzyłem bowiem wymagania co do ustalenia wartości prac. W końcu jest kryzys i ja ganiam resztkami nie tylko sił.

Założyliśmy jednak na początku, że przystosowana łazienka jest obligatoryjna.

Z zaplanowanych na weekend prac wyszło zero czyli nic. Szwendałem się z kąta w kąt ogarnięty twórczą niemocą. Żonę ogarnęła zaś mania palenia w kominku, bo zimno i mokro. W efekcie było sucho i sennie i w taki stan letargu popadałem co chwila. Nie pomogła nawet trzecia kawa, chociaż od lat ograniczam się do dwóch filiżanek dziennie.

Nie narzekam zbyt głośno bo rozumiem, że dręczonej podwyższoną temperaturą żonie może być zimno.

Padało z przerwami. Kiedy przestawało padać odwiedzałem ogród ale wszystko było zbyt nasiąknięte wodą by robić cokolwiek.

Zauważyłem tylko, że na pomidorach pojawiły się pierwsze owoce. Małe zielone kuleczki pobudzają moją wyobraźnię. Tak wyobraźnia jest potrzebna, gdy na przykład miesza się kompost.

Nie wiedziałem że panują tam takie wysokie temperatury. Skoszona w piątek trawa po przerzuceniu widłami parowała tak, jakby u mnie w ogrodzie pojawiło się jakieś cieplicowe źródło.

No cóż, mieszanie w kompoście to też element wsi, nie tylko kwitnący sad i buszujące w trawie szpaki.

A propos sadu. Na morelach pojawiła się jakaś zaraza. Owoców jest dużo a liście jakieś takie porażone.

Dzisiaj rano, sympatyczny pan ze sklepu ogrodniczego pozbawił mnie złudzeń. To choroba brzoskwiń która przenosi się na morele. Taki ich rak.

Pozostaje mi tylko pozbywać się chorych liści, a potem regularnie pryskać jesienią i wczesną wiosną.

Określenie - nie pryskane z własnego sadu, przy tym kolejnym wypadku, wydaje mi się trochę naiwne.

W niedzielę pojawili się sąsiedzi z boku. Ustaliliśmy, że pora na towarzyskie spotkanie.

- Kto u kogo spytałem?

- Brat mówił. że to nowo przybyły sąsiad odwiedza tych zasiedziałych.

A ja jestem wychowany na filmach amerykańskich. Tam rodzina sprowadza się i zaraz pojawiają się sąsiedzi z ciastem. To ciasto wydaje się być obowiązkowe. Przedstawiają się i oferują pomoc.

Wydawało mi się to rozsądne nawet i bez ciasta. A może rozsądek jest z całkiem innej strony?

Ważne, że umówiliśmy się na piątek. Brzydka pogoda ma trwać tylko do czwartku.

Nie wiem tylko czy nie zostawiliśmy sobie zbyt małego marginesu bezpieczeństwa?

Sąsiad z drugiej strony odpowiada na co trzecie - dzień dobry.

W końcu każdy inaczej wyobraża sobie sąsiedztwo.

Mogę być przeźroczysty, jeżeli ma taki pomysł na życie. Uszanuję to będąc istotą społeczną. Cisza i spokój są w końcu najważniejsze