Czepianie się czyli o jednostkach mierzenia czasu

 

Biją zegary,

sekunda goni się z sekundą na okrągło........ jak durna
Skąd tyle pary,
tyle tupetu, że tak ciągną się i ciągną.
Kiedy się zastanowić,
to ze zdziwienia człowiekowi staje mózg.
Tak pisał i śpiewał Jan Kaczmarek w czołówce magazynu 60 minut na godzinę.
Kto to jeszcze pamięta?
Sekundy zbijają się cyklicznie w kopy tworząc minuty, a te podobnie, będąc w kopie tworzą godzinę.
W zależności od sytuacji chcemy by na przykład rekordy na bieżni liczone były w jak najmniejszej liczbie sekund, a te w sypialni w jak największej liczbie minut.
Bo o ile takie przykładowe szesnaście sekund w sypialni spowodować może tylko niesmak, o tyle w gabinecie szefa podczas rzucania roboty wzbudza uzasadnioną ciekawość. Co bowiem można powiedzieć w tak krótkim czasie?
Sprawdzałem z zegarkiem w ręku. Samo „ku..a mać” potrzebuje na swoje wyartykułowanie oczywiście z odpowiednim ładunkiem emocjonalnym co najmniej trzy sekundy. No może dwie
Kiedy w dzienniku pl przeczytałem nagłówek o tym, że Najsztub rzucił pracę w pewnej gazecie po 16 sekundach rozmowy z szefem, natychmiast zajrzałem w głąb tekstu.

 Nie zdziwiłem się że odszedł z magazynu WPROST, przecież ostatnio w tej redakcji notuje się zwiększony ruch kadrowy. Bardziej interesowała mnie technika tego rozwiązania, godna jak widać umieszczenia w czołówce wiadomości, sam bowiem tekst został oczywiście napisany ogólnikami i pełnymi, gładkimi słowami. Spokojny i zrównoważony w wywiadach Piotr Najsztub przyznał, że nie wyjaśnili sobie do końca istniejących różnic ponieważ ostatnia rozmowa między nimi trwała 16 minut.

 

 

 Szesnaście minut? To przecież więcej niż statystyczny Polak przeznacza na akt płciowy z uwzględnieniem tak zwanej gry wstępnej
Tu jest jeszcze czas  na wypalenie papierosa po. Jak kto pali oczywiście.
Wiele szumu o nic. Moja rozmowa z szefem w poprzedniej robocie nie trwała dłużej niż dziesięć minut, bo o czym tu mówić gdy decyzje już podjęte. Pomyślałem, że jak zwykle opakowanie obiecuje dużo więcej niż może dać  znajdujący się wewnątrz towar.
I pewnie to byłby koniec tej wiadomości gdyby po godzinie jakaś nieznana ręka redakcji nie zmieniła w tekście jednostki czasu

I znów zrobiło się intrygująco.
Jak brzmiała sama rozmowa pomiędzy zainteresowanym stronami, skoro samo powiedzenie zdania „mam to w dupie „ trwa dwie i pół sekundy oczywiście z właściwym akcentem i zabawieniem emocjonalnym.