Ociec prać? Ale czym

Nie przesadza się starych drzew – mówi przysłowie. Od soboty mogę to chyba rozszerzyć na rzeczy. Nie przenosi się starych rzeczy – mądrzę się, nauczony świeżym doświadczeniem.

Pralko-suszarka, która wiernie służyła nam prawie czternaście lat, wyzionęła ducha. Silnik jeszcze kręci, ale jego dźwięk jest żałosny i taki cichutki. Pracy towarzyszy smród topionego plastiku.

Tak to maszyna oddała ducha, a w zasadzie komutator, jak fachowo określił to mechanik AGD.

Być może to tęsknota za starym, ciepłym katem w łazience ją zabiła. Na nowym miejscu postoju było chłodniej, jak to w pomieszczeniu gospodarczym.

Za to fachowe określenie, oraz krótkie - już nie opłaca się naprawiać – Pan zainkasował czterdzieści złotych. Znaczy się policzył tylko koszty dojazdu. Spojrzałem na zwłoki ze zwisającym smętnie kablem.

- Tyle razem przeszliśmy, znałaś pralko wiele naszych tajemnic. Jak nikt ze znajomych – pomyślałem ciepło o byłej już pralce.

- Trzeba coś kupić – powiedziałem też, ni to do siebie ni to do żony.

- Tylko co? Przy tym wyborze – odpowiedziała mi żona.

Zniechęciłem się po przeglądnięciu kilku stron z oferty ulubionego sklepu.

Kiedyś to było lżej. Wielki wybór to znaczna uciążliwość dla mojego pokolenia.

W końcu zdałem się na podszept mechanika, który od dekady naprawia nam pralkę i zmywarkę. Ufam, że to była szczera rada a nie przygotowanie frontu robót. Dobraliśmy parametry czyli odpowiedni model z marki i wybrałem się do sklepu. Mają dowieźć dzisiaj, a więc na Sylwestra urządzimy wielkie pranie. Naskładało się.

Jak to z wiekiem zmieniają się zainteresowania i priorytety.

Zresztą i tak musimy pojawić się w szpitalu o dziewiętnastej. Sprawa z żoną należy do tych poważniejszych. Miałem już kilka takich Sylwestrów na szpitalnym korytarzu, więc nie bardzo to przeżywam. Przeżywam za to rozpasanie kota, który tak dobrze poczuł się na nowych włościach, że rozrabia. W jednej chwili jest pod łóżkiem, albo na szczycie kuchennych szafek. Ściągnięty na podłogę i przywołany do porządku, z uporem maniaka powtarza ten sam manewr.

W zasadzie to nie potrafię przewidzieć kiedy zobaczę kota w powietrzu. Cyk i już jest na parapecie.

Świetna trampoliną jest drukarka ze skanerem. Niestety upatrzył ja sobie za cel skoków z szafy.

Trzeba ja schować jeżeli planujemy jeszcze coś w życiu zeskanować.

Przycięte kiedyś króciutko pazurki podrosły i wyostrzyły się czego mogłem osobiście doświadczyć nawet przez grube jeansy. Taka kocia zabawa.

W zasadzie to musiałem zwiększyć uwagę, ponieważ te ostre pazurki Tajfun postanowił wypróbować na meblach.

- On nas też nie słucha i robi co chce – powiedziała z rozbrajającą szczerością dziewczyna Młodego.

Tylko, że to mnie wcale nie nastawia lepiej.

Fakt, że jest wszędzie tam gdzie ja jestem i pierwszy włazi tak gdzie gdzie ja się kieruję. I jest sympatyczny. Tylko to nocne skakanie z szaf wprost na podłogę i w drugim kierunku jak również testowe miauczenie trochę mnie denerwują. Już ze dwa razy spieszyłem mu w nocy z pomocą, której jak się okazało wcale nie potrzebował. Poza tym czuję się jakbym spał na ruchliwym skrzyżowaniu. Kot łazi z końca w koniec łózka, raz tą a raz tamtą stroną.

A może jest wszystko w porządku i chodzi o coś zupełnie innego?

Może chodzi o to, że własnemu kotu wybacza się więcej?

Poniżej zdjęcie innego prawie już domownika. Jak pisałem poprzednio, do słoniny dla sikorek przystawił się dzięcioł.

Wczoraj zrobiłem mu zdjęcie.

Ładny. Prawda?