Grudniowo o niczym

To już grudzień.

Zaśnieżył mi świat, a chciałem inaczej. Chciałem by śnieg zwlekał jeszcze ze dwa tygodnie.

Zapomniałem, że w takim przypadku powinienem myśleć odwrotnie.

Zresztą myli mi się już o czym mam myśleć wprost a o czym odwrotnie, aby spełniało się po mojej myśli. I tak wychodzi po myśli czyjejś. Czyjej?

Nie mam czasu zastanawiać się powyższym pytaniem. Sobotę spędziłem bowiem pracowicie, na sprzątaniu. Andrzejki spędziłem kulturalnie i bardzo spokojnie. Szwagier który jest Andrzejem w naszej rodzinie, spędzał z pewnością ten wieczór w irlandzkim pubie, a my nad kieliszkiem czerwonego wina.

- Starzejemy się Kochanie – powiedziałem do żony, zamykając butelkę eleganckim korkiem.

Nigdy nie nadużywam gdy następnego dnia muszę jechać samochodem.

W sobotę musiałem już od rana walczyć z bałaganem. Tak rozsmakowałem się w tych porządkach, że w pracy zastało mnie późne popołudnie, a potem jeszcze po żonę i konieczne zakupy.

Było już dobrze po ósmej kiedy otworzyłem wczorajsza butelkę. Uzupełniliśmy kieliszki w towarzystwie jakiegoś świeżego razowego chleba i sera długo dojrzewającego, jak na etykiecie informuje producent.

Czerwone wino doskonale zmywa trud mijającego tygodnia i chociaż gdzieś czytałem, że jakiś cukrzyk stracił wzrok po wypiciu wódki, a odzyskał po whisky, pozostanę przy swoich preferencjach.

A propos cukrzycy. Prowadzę teraz tak nieregularny tryb życia, że moje uładzone cotygodniowe pomiary zawartości cukru zupełnie zwariowały. Jak to pokazać swojemu doktorowi?

Może coś pokombinuję. Z drugiej jednak strony, zastawiam się po co? Przecież to moje zdrowie, a doktor bierze kasę z NFZ, za wypisanie odpowiedniej recepty.

- Musisz zwolnić i dbać o siebie - powtarza żona.

- Ale ja to dobrze wiem – odpowiadam spokojnie.

Powinienem wyluzować do świąt. I wtedy postawię na zdrowy tryb życia.

To w końcu nie tak długo. Spoglądam w kalendarz. Za trzy tygodnie Wigilia. Cóż to jest w stosunku do całego, mojego przeżytego już życia.

Tylko gdyby ten śnieg jeszcze trochę zaczekał.