A nad sadem wiatr wieje i psoci

Narzekałem na mróz i zimę, w związku z przeprowadzką. Muszę to odwołać. Opatrzność czuwała nad nami, fundując nam mroźny, ale słoneczny dzień dla transportu gratów. Zaraz po siódmej pojawiła się firma transportowa. Sześciu facetów wzięło się za meble i pudła. Tam gdzie ja posapując przesuwałem graty, oni dźwigali wszystko bez zbytniego wysiłku. Tak mi się przynajmniej wydawało. Co to znaczy praktyka.

W godzinę, no może półtorej zapakowali nasze życie na ciężarówkę. Napis – „ Przeprowadzki” powiedział sąsiadom wszystko. Nie wiem co sobie myśleli w tej chwili i prawdę powiedziawszy niewiele mnie to interesuje.

Rozładunek w nowym miejscu trwał jeszcze krócej bo nie trzeba było tego wynosić na żadne piętra.

Potem tylko rozliczenie z właścicielem firmy i już mogłem zamknąć za sobą drzwi nowego domu.

Kiedy rozłożyliśmy część paczek, okazało się, że w zasadzie to reszta nie mieści się. Nigdzie. Wyszedł na jaw brak szaf wnękowych. Potrzeba jednak czasu by usunąć tę niedogodność. Póki co korzystam z podręcznych toreb podróżnych i pudeł na których przezorna ręka żony napisała

- Antoś podkoszulki

- Antoś buty. I tym podobne.

Modem do Internetu okazał się być uszkodzony bo rozłącza się co chwilę.

Nie odbiera telewizja cyfrowa, jak się okazało z powodu kiepskiej anteny. Pozostaje radio które buczy po swojemu, odbijając się echem po pustawym mieszkaniu.

Wiercę dziury i mocuję uchwyty pod lampy, obrazy i bibeloty. One to w końcu tworzą jakiś klimat. Już pod wieczór klimat się pojawia. Mnie od udaru trzęsą się ręce i w związku z tym, mam poważne opory przez skorzystaniem z toalety.

Szybko czytam instrukcję obsługi pieca gazowego, a żona oswaja zmywarkę i piekarnik. We wszystkich działaniach sekunduje nam teściowa, która za swój obowiązek poczytuje sobie pomoc w takich chwilach. Biorąc pod uwagę wiek zainteresowanej, prosimy o rozsądek, znając zaś upór związany z wiekiem, staramy się nie walczyć.

Rozsądne ustawienie temperatury w domu wzbudza opory rodziny przyzwyczajonej do blokowej rozpusty. Tam można było zawsze uchylić okna, tutaj skręca się regulator.

Ponoć przyzwyczajenie przychodzi z pierwszym rachunkiem za gaz.

To znaczy, że przyjdzie czekać ze dwa miesiące.

Podpisałem umowy o wodę, śmieci i ścieki. Gaz i prąd wymagają wypełnienia firmowych druków i angażowanie po raz kolejny byłej właścicielki. Na nic protokół z odczytami sporządzony i podpisany przez obie strony. Musi być logo PGNiG. To nadaje mocy.

W ogrodzie kręcą się sikorki, obżerając słoninę powieszoną na jabłoniach.

Co rusz zastygamy w obserwacji, zapominając o swoich obowiązkach. W pewnej chwili na jabłoni pojawił się dzięcioł. Kiedyż ja widziałem dzięcioła ostatni raz?

Tak na odwal się popukał w jeden i drugi konar, by za chwilę lawirując na sznurku, dobrać się do słoniny. Jak na dzięcioła przystało wyrwał spory kawałek i odleciał. Sikorki obserwowały to ze stoickim spokojem. Dla nich wystarczy, dodatkowo obca jest im ta ludzka cecha która nazywa się chciwość.

Nim dogrzebałem się do pudła z napisem „Antoni – pieniądze”, pojawił się pierwszy gość - kościelny z opłatkami. Z tym pudłem żartuję, bo patrząc na dom można podpisać go jednym zdaniem „Antoni - wszystkie pieniądze”

Pogrzebałem w wychudzonym portfelu i znalazłem piętnaście złotych. Nie był chyba zadowolony, ale elegancko życzył nam - Wesołych Świąt. Ten z poprzedniej parafii też się załapał na startm mieszkaniu, bo chodził zdecydowanie wcześniej. Opłatków mam więc tyle że wystarczy na organizację wigilii w jednostce wojskowej.

Pierwsze winko na nowym miejscu i pierwsza noc w tym samym. Ponoć trzeba pamiętać pierwszy sen na nowym miejscu. Nie pamiętam, byłem zbyt zmęczony.

A potem kolejny ranek i te samie działania: układanie, układanie i układanie.

Szybko zleciały te dwa dni urlopu.

W sobotę przyszła też odwilż, która przypomniała mi, że mieszam na wsi. Błoto w miejscu trawy, błoto na drodze dojazdowej.

- Jak to dobrze, że było mroźnie w czasie przeprowadzki. Inaczej cały dom byłby ubrudzony błotem – powiedziała żona

- A ja tak narzekałem, na jakby nie było pomoc opatrzności- przyznałem się do błędu.

Zameldowałem się na nowym miejscu. Mam więc urzędowe potwierdzenie mojego związku ze wsią.

Prawdę powiedziawszy to nie narzekam na to błoto. Kiedy dzisiaj czyściłem buty po przyjściu do pracy, pomyślałem, że ciekawie zaczyna się ten nowy etap mojego życia.