Zapatrzenie

Dodajemy sobie animuszu i jemy jabłka,  ponoć na złość Putinowi. Dzisiaj rano słyszałem, że sankcjami zostaną objęte części samochodowe. Z której strony nie przyłożyć wychodzi na to, że na zdecydowanej polityce tracimy bardzo dużo.

Już widzę tę akcję solidarności z producentami – Napraw auto na złość Putinowi.

Nie jest moim celem kpienie z sankcji czy nawoływanie do nich. Zawsze jednak apeluję o rozsądek. Emocje są złym doradcą.

A gdy tak na spokojnie pomyśleć to okazuje się chociaż nie wszyscy chcą o tym słyszeć, że Rosja jest naszym bardzo dużym odbiorcą. Dodatkowo takim co to nie grymasi. Okazało się bowiem, że sporej części jabłek nie uda się wyeksportować w inne części świata ze względu na ich niską jakość.

Mam jednak problem z czym innym z konsekwencją mianowicie.

Nie dalej niż w sobotę, zasnąłem przed telewizorem a kiedy otworzyłem oczy, na jednym z programów leciał już „Instytut Rosyjski”

Nie jest to jednak film z gatunku popularnonaukowy, to zwykły erotyk.

Akcja filmu dzieje się w podparyskim instytucie, gdzie uczą się córki bogatych Rosjan.

Jak to w takich filmach bywa, dziewczyny są młode, łatwe, a co najważniejsze chętne.

Nim rozbudziłem się całkowicie, jakaś fala ciepła rozlała się po moim ciele i z przyjemnością zacząłem spoglądać na młode Rosjanki, a z wdzięcznością myśleć o ich bogatych rodzicach, którzy zdecydowali się na wysłanie córek (może nawet cór) na eksportową edukację.

Pewnie trwałbym w tym zauroczeniu jeszcze chwil parę gdyby nie żona, która usłyszała zbyt głośno ustawioną ścieżkę dźwiękowa z międzynarodowo zrozumiały pojękiwaniem.

- Co ty tam oglądasz? - zapytała z sypialni.

I zachowałem się wtedy jak Wicio syn Pawlaka z filmu „Sami swoi”.

Młócili razem zboże kiedy ojciec zauważył że łakomie spogląda na córkę Kargula.

- Wicia, coś taki nienapasiony? Ja ci już ze sto razy mówił, że masz nienawidzić to Kargulowe plemię

- Tato. Jak ja się napatrzę, tak dobrze napatrzę i w nocy się przyśni, to ja jej tak nienawidzę, że strach.

- Utwierdzam się w słuszności sankcji jak Wicia z Samych Swoich - odpowiedziałem

Być może żona była rozespana, być może nie skojarzyła fragmentu, ale nie było dalszego ciągu tej rozmowy.

Za chwilę i ja sam wyłączyłem telewizor, gdy doszło do mnie jak owe artystki strasznie oszukują mnie na żywca.

Co jak co ale oszustwa nie lubię. Jak ja nie lubię.

Co zaś się tyczy jabłek to ich konsumpcja w naszej rodzinie jest spora i datuje się od czasu gdy Kremlem niepodzielnie rządził Leonid Breżniew.

Kupowałem na placu całą skrzynkę i trzymałem w chłodnym miejscu. Mieliśmy używanie.

Nasi Francuzi, zawsze kiedy zapowiadali się z wizytą, pytali zaraz – a jabłka będą?

Zawsze były, bez względu na politykę.