Polowanie z nagonką

Skończyłem pracę w ogrodzie i rolniczym zwyczajem spojrzałem na słońce, było na  zachodzie. Wyciągnąłem  stąd całkiem logiczny wniosek, że to już wieczór. Na wiadomości już się nie załapałem, ale z przyzwyczajenia usiadłem w fotelu przed telewizorem. Nie żebym specjalnie coś chciał oglądać, ale po to by sprawdzić czy zasypiać będę w tym samym kraju w którym z rana się obudziłem. Przy okazji sprawdzę prognozę pogody.

Kraj był ten sam, ktoś powoływał się na sumienie. Przy okazji tego całego zamieszania zadaję sobie pytanie czy nie mając go można się na nie powoływać ?

Temperatura wyświetlana na zaokiennym termometrze jak i ta zapowiadana na jutro skutecznie odciągnęły mnie od ideologicznych dyskusji.

Suczka zlazła mi z kolan i podbiegła do kanapy, nie przestając równocześnie machać ogonem w lewo i w prawo z zadziwiająca regularnością. Coś tam mruczała przy okazji bo na prawdziwe szczekanie trzeba będzie jeszcze trochę poczekać. Oboje z żoną zainteresowaliśmy się tym zamieszaniem ale ja zaraz zająłem się na czymś innym, a żona zagadywała psiaka na swój sposób.

W zasadzie zaczyna być w tym podobna do swojej mamusi a mojej teściowej.

Wypomniałem jej to podobieństwo, ale zbyła mnie jakąś historią o genach.

Zresztą nie była o jakaś kąśliwa uwaga czy przytyk, ale stwierdzenie w stylu -jak to się w życiu dziwnie układa...

Ja bez wypominania potrafię śmiać się z tego, że powielam rodzicielskie zachowania i to pomimo świadomości takiego zachowania oraz negatywnego stosunku tego w przeszłości.

- Mysz! Mysz !

- Co mysz mysz? - zapytałem tylko po to aby przeciągnąć o chwil kilka procedurę wstawania.

- Mała ją wypłoszyła spod kanapy. I pobiegła korytarzem do pokoju – poinformowała mnie żona.

- Ale do twojego, czy mojego ? - popisałem się zdolnością do trzeźwego myślenia w każdej sytuacji.

- Nie wiem, nie widziałam.

- No to ktoś mi ją musi wystawić.

Żona była pierwszym elementem nagonki. Jakbym ja był myszą z pewnością posrałbym się ze strachu na takie wykrzykiwania.

Albo nie. Zatrzymałbym się na środku korytarza i odwracając łepek powykrzywiałbym pysk w hasło

- Co za Mysz-Mysz?. Dla Was to Pani Mysz. Mysz -Mysz.

No to się Panią Myszą zajmiemy - powiedziałem do siebie. Zamknąłem drzwi w obu wskazanych pokojach i wyszedłem po schodach na górę, po kotkę która od czasu gdy wprowadziła się suczka, obrała łóżko młodego jako bazę wypadowa do michy.

Rozbudzona kota miauknęła żałośnie gdy brałem ja na ręce, ale wytrzeźwiała zaraz, gdy zauważyła szczeniaka podskakującego do moich kolan. Mała merdała ogonem tak intensywnie, że wydawać by się mogło, że za chwilę ogon ten odfrunie sam i to z drugą prędkością kosmiczną.

No cóż, takie właśnie są boksery. Za to właśnie boksery kochamy.

Zamknąłem się w pokoju żony wraz kotką i odsunąłem łóżko. Uchyliłem też drzwi do szafy przesuwnej.

Wpuściłem kota. Ta pokręciła się tu i tam nie interesując się niczym ponad swoją kocią normę.

- Dobra – zakrzyknąłem z korytarza – Twój pokój czysty.

W moim, kotka już wiedziała czego się od niej oczekuje. Zeskoczyła mi z rąk i wbiegła pod łóżko. Tam już za chwilę przybrała postawę wyczekującą. Skupiona i gotowa do skoku, wpatrywała się w powierzchnię boczną biurka, na styku z podłogą

- Mam cię – pomyślałem.

Odsunąłem biurko i natychmiast spod niego czmychnęła mysz. Wbiegła pod łózko. Kotka za nią zamiatając przednimi łapkami niczym rasowy kosiarz, to w lewą to znów w prawą stronę.

Ścigana mysz po kolejnym uderzeniu kocią łapą wypadła spod łóżka robiąc trzy i pół salta w poziomie. Zakręciło jej ,się w łepku, ślizgnęła łapami na drewnianej podłodze i jeszcze raz udało jej się nas przechytrzyć.

Znikła pod komodą, ale dopadliśmy ją tam współdziałając już całkiem sprawnie. Kota z jednej strony zabezpieczała teren pod łóżkiem a ja asekurowałem z drugiej. Zdezorientowana mysz wybiegła i dała się kotce zagonić do kąta przy drzwiach.

Stój w kącie a znajdą cię – wykrzyknąłem pełen emocji bo atmosfera polowania całkiem mi się już udzieliła.

Przystąpiłem do akcji. Odrzuciłem pomysł użycia wiatrówki i uderzyłem trzonkiem od miotły. O tym, że uderzyłem celnie świadczyć miało poderwanie tylnych łap gryzonia i cisza jak wokół nastąpiła.

Kota spojrzała na mnie spod łóżka, pod którym znalazła się po moim ataku. Sympatia sympatią a bezpieczeństwa nigdy nie za dużo.

Trudno mi było jednak po tym kocim spojrzeniu ocenić, czy był to podziw co do sprawnej akcji i celnego trafienia. Czy może kpina, że taki duży gość potrzebuje miotły do zwykłej myszy, podczas gdy ona załatwia takie sprawy gołymi łapami.

Mysie ścierwo zapakowałem na łopatkę i wysłałem lotem koszącym w pokaźny łan zboża rosnący przed domem. To stamtąd mam te częste wizyty.

Ciekawe, że częściej mam do czynienia z myszami od czasu kiedy kot jest w domu.

- Mieliśmy kiedyś drewniany dom w górach, a tam wyjątkowy urodzaj myszy. Taka jedna mysz-mysz nie powinna cię szokować powiedziałem po wszystkim do małżonki.

- Ja się myszy nie boje, a wołałam w celu wzbudzenia twojej ciekawości.

- Prędzej w celu przełamania lenistwa – odpowiedziałem. - z powodu jednej myszy z pewnością nie wstałbym., a tak polowanie z nagonką i współpraca międzygatunkowa zrobiły swoje.

Drżyjcie myszy, bezkarne w łanie pszenicy przed oknem. W takim składzie z pewnością się nie damy.

Drżyjcie krety bo suczka chociaż młoda już się na was szykuje. W ogrodzie zauważyłem już pierwsze wykopki.

A tak poza tym, to w moim rolniczym kalendarzu "lawendowe żniwa"