Lat mi ubywa

Nowa mieszkanka naszego domu bez stresu zajęła należne jej pierwsze miejsce. Nie zanotowaliśmy żadnych oznak zagubienia czy smutku. Zauważyliśmy, że ogród bardzo przypadł jej do gustu i gotowa z niego nie schodzić do momentu, aż pada ze zmęczenia i zasypia byle gdzie.
Nie będziemy na razie ustalać kto jakie miejsce zajmuje w hierarchii bo na to przyjdzie czas.
Póki co śpi na posłaniu w moim pokoju, a gdy kładę się do łóżka przenosi się na owczą skórę koło mojego łóżka. Poczyniła też pierwsze próby wejścia do łóżka, ale są rzeczy w których jestem konsekwentny. Ponieważ nie leżała tam jeszcze nie jest w swoich żądaniach natrętna.
Ze się złamię?
Nie. Z poprzednim bokserem też się nie złamałem. I obaj szanowaliśmy ten układ.
Wczoraj zatykałem wszelki szpary w ogrodzeniu wokół posesji,ze szczególnym uwzględnieniem zbyt szerokiego rozstawu profili w bramie wjazdowej i furtce..Poszło na to piętnaście metrów siatki plastikowej o wysokości 60 cm i dwie paczki plastikowych spinek. Po robocie pozostało mi tylko osiem centymetrów niezagospodarowanej siatki co znaczy że może po raz pierwszy przemyślałem wysokość zakupów.
Sunia dzielnie asystowała nam przy tych pracach, zabierając wszystko spod ręki Raz był to kawałek siatki, raz paczka spinek, a na koniec nawet dość ciężkie ogrodnicze nożyczki.
Teraz jestem nieco bardziej spokojny. Istnieje szansa na to, że suka nie ucieknie niespodziewanie, a i wizyty wiejskich burków też zostaną zminimalizowane.
W końcu dopiero po pierwszej dekadzie sierpnia idziemy na drugie szczepienie Trzeba zachować ostrożność. 

Ganiam teraz po bezpiecznym ogrodzie w towarzystwie psa. Szarpiemy zabawki, patyczki i przy tym wszystkim mam oczy dookoła głowy.
Mówiąc z większym optymizmem, czuję się tak jakby ubyło mi kilka lat. Może nawet więcej niż kilka biorąc pod uwagę niedospanie.
Mała z radością załatwia swoje potrzeby na ogrodzie, a jak jest w domu to należy zachować czujność, bo swoje potrzeby sygnalizuje. Dzisiaj rano skrobała w szybę. Zauważyłem i opłaciło się.
Padający z wczoraj na dzisiaj deszcz nie był jej w smak. Nie chciała wchodzić w mokrą trawę tylko gnała do domu, załatwiając sprawę zaraz za drzwiami.
Kota dalej nie odważyła się na kontakt z psem, może dlatego że gdy mała ja zobaczy, gna na złamanie karku, machając radośnie ogonem. Być może to machanie kota odczytuje opacznie.
Znika na dłuższe chwile z domu ale pojawia się w porach karmienia. Dzisiaj w nocy dwa razy weszła do mojego pokoju, pewnie po to żeby zobaczyć z bliska śpiącego szczeniaka.
Nie posądzam jej o prowokację, ale mała natychmiast podrywała się radośnie i ganiała za nią aż do schodów. Postęp znaczy jest i być może to zasługa sesji terapeutycznej jaka odbyła się wczoraj.
W odległości metra od siebie usiadł Starszy z psem na kolanach i żona siedząca na stałe, z kotem na kolanach. Nikt nikogo nie napuszczał na siebie i nie zmuszał do pospiesznego kontaktu. Zwierzaki obserwowały siebie w spokoju, o ile można mówić o spokoju w zachowaniu szczeniaka boksera.
Rano jak zwykle zauważyłem, że zmokła kota przytargała równie zmokłe mysie truchło na parapet pokoju żony. Moja metoda chyba więc działa. Przymykam okno tak, żeby kota nie weszła tylko musiała zamiauczeć. Do tego miauczenia musi wypuścić mysz z pyszczka, a potem gdy okno się uchyli, szybko wbiega i z radości zapomina o biednej myszy.
Metoda zapożyczona z bajki o kruku serze i lisie. Nieco tylko zmodyfikowana.
W ogrodzie nastał czas zbiorów. 

Dojrzały brzoskwinie na złamanym drzewie wyglądają fantastycznie. Są duże i mocno czerwone. Z powodu psa zapomniałem na dwa dni o zbiorze ogórków. Większość tych co zebrałem wczoraj, nadaje się już tylko na mizerię Nie szkodzi, bardzo ją lubię, koniecznie z solą i pieprzem. 

Trochę mniejszych leży już w kamionkowym garze i zasadza się na małosolne.
A w sobotę impreza. Opijamy „mecenasa” naszego Starszego. Przygotowałem specjalny trójnóg do kociołka który kiedyś sprezentował mi syn. Będzie gulaszówka , czyli z węgierska bogracs.
To będzie mój bogracsowy debiut i aż się boję, bo nasycenie mecenasów na jeden metr kwadratowy powierzchni wokół ogniska będzie rzeczywiście spore.
Wszystko jest względne, a najważniejszy jest punkt odniesienia. Kiedy spotkałem się z poprzednią właścicielską naszego obecnego domu i opowiedziałem jej o wyjeździe na gorczańską wieś oraz o pewnej imprezie którą zmontowałem na szybko w ogrodzie, ona spojrzała na mnie z nieukrywaną zazdrością i powiedziała
- Panie Antoni zazdroszczę. Państwo prowadzicie bardzo aktywne życie towarzyskie.
Tym stwierdzeniem wprowadziła mnie w pewne zakłopotanie, bowiem do tej pory odnosiłem wrażenie, że jest raczej odwrotnie. Znajomi jakby rzadziej pojawiają się na tarasie, a ilość dzwonków telefonicznych jakby mniejsza. Mniejsza? może to prawda. tylko względem czego?
Być może kiedyś to my prowadziliśmy rozbuchane życie towarzyskie?
No bo w końcu co jest normą?
Ile towarzyskich spotkań jest normą, a co jest przegięciem?
Albo, kiedy przestaje się być biednym a staje bogatym?
To jest akurat proste do określenia.
Przeczytałem w "Biedny seks"źródło: dziennik.pl/Media, że:
Naukowcy z Newcastle University przeanalizowali seks pięciuset par żyjących na terenie Chin. U kobiet posiadających zamożnych partnerów zaobserwowano znacznie silniejsze orgazmy, przeżywane z „dużą ekspresją”. Partnerki biedaków patrzyły w sufit i czekały na koniec.
A więc, jeżeli twoja partnerka ekspresyjnie krzyczy ci do ucha, to znaczy, że jesteś bogaty. Jeżeli odbywacie cichy seks, śmiało możesz opisać do Miejskiego Centrum Pomocy Najuboższym.