Co tu dużo mówić

Co tu dużo mówić, rozpisywać się. Wczoraj nasze wiejskie gospodarstwo powiększyło się.
Ośmiotygodniowa suczka przejęła kontrolę nad pozostawionymi niedbale butami czy innymi częściami garderoby. Pojawienie się psa zmusi z pewnością naszego Młodszego do zmiany podejścia do swojej garderoby.
 

Zaraz po powrocie pojawił się Starszy wraz z  Żoną  targając ze sobą  przynieśłi psie prezenty.
Niektóre wyglądały jakby projektant sex-gadżetów dorabiał sobie na boku projektując psie zabawki.
Psu a raczej suczce kształt nie stanowił problemu. Najważniejsze, że w miękką  gumę wbić można ostre jak igiełki zęby.   
 

 

Zaraz potem pojawili się sąsiedzi, bowiem żona przed wyjazdem obdzwoniła wszystkich dookoła.

Zaraz tez zrobiła się impreza powitalna, ograniczona w jakości świętowania do dwóch butelek wina, ze względu na to, że każdy z nas dojeżdża samochodem do pracy.  

Wszyscy oszaleli z wyjątkiem kota który zachował dystans i stoicki spokój. Sierśc zjeżyła mu sie dopiero wtedy gdy maluch zacząl wyjadać z jej miski co lepsze kąski. Tego dorosły kot nie zniósł. Zjeżył sierść i wycofał się na taras
W nocy zaś, kota bezgłośnie wślizgnęła się do domu. Opróżniła michę pozostawiając nam w prezencie  świeżutko upolowaną mysz.. Tym razem mysz była skutecznie pozbawiona życia . Dwie poprzednie goniłem po nocy z kijem od miotły, kota zaś wskazywała mi gdzie uderzać.
Psu zaś nad wyraz spodobała sie owcza skóra która leży przy łóżku w moim pokoju.
Sama zaś po kontakcie z futrem wygląda niczym Mikołaj. Z pyszczkiem oblepionym wokół białymi kłakami.
Idzie chyba inna jakośc naszego życia. Noc minęła nadspodziewanie spokojnie.
Wszystko to wyłącznie na naszą prośbę, Czekaliśmy na to wiele lat. Poprzedni  pies, również bokser, odszedł od nas dokładnie trzynaście lat temu..    
Gdy wyjeżdżałem spod domu żegnała mnie swoim kocim spojrzeniem inna futrzasta dama, bezpiecznie siedząca na  dachu drewutni.
Aż żal było wyjeżzać do pracy.