Zapachy i znów działamy

Trzech ogrodników i zimna Zośka jeszcze nie minęli a ja mam już posadzone.
Tak po prostu, po ludzku nie mogłem doczekać do piętnastego

Teraz tylko obserwować termometr, żeby wiedzieć czy ta praca miała sens.

A może lepiej nie obserwować bo i bez pomidorów, stresów mi nie brakuje.

Piętnaście krzaków pomidorów w różnych odmianach, w tym jedna, której nazwa mnie rozczuliła. Nazywają się „bycze serca”. To musi być okaz. Potem papryki słodkie, ostre i oczywiście ogórki.

Ponoć wystarczy pięć krzaków tych ostatnich  by zabezpieczyć w mizerię całą rodzinę i zrobić przetwory. Na razie moja wyobraźnia za ogórkami jeszcze nie nadąża. Sałata  i wymarzony ziołowy ogródek dla żony. Lubczyk, bazylia, oregano, rozmaryn i mięta.

Lilie, astry, goździki  i słoneczniki dla tak zwanej ładności też już w ziemi. Proces  sadzenia prawie zakończony. Coś tam się jeszcze wciśnie z pewnością, bo o czymś na pewno zapomniałem.

W poniedziałek dotnę kije, żeby było do czego podwiązać krzaki. Całkiem mnie wciąga ta praca na roli, czasem ku rozpaczy mojej żony.  Maria z całego bukietu zapachów, które spowijają ogród w czasie kwitnienia, bezbłędnie potrafi wyłapać ten, który świadczy o tym, że gdzieś tam właśnie karmią świnie.

Mam na tylko jedną gotową odpowiedź  - Przez dwadzieścia lat życia w Gorcach był czas aby do tego przywyknąć.

Jeżeli już jesteśmy przy zapachach, to czasem przez ten aromat bzów przebija zapach pieczonego chleba, bowiem całkiem blisko jest mała wiejska piekarnia. Jak mi ktoś powie, że wśród tych zapachów można kontrolować swoja wagę,  zwłaszcza po godzince pracy w ziemi, to niech przyjdzie mi to zademonstrować.

Ekipa układająca kostkę na wjeździe do domu,  urządziła sobie wolne, Ponoć jest jakiś przejściowy problem z zaopatrzeniem. A może z zapłatą? To mi się wydaje bardziej prawdopodobne.  Brnę więc od domu do bramki i z powrotem w świeżym żwirze, czując się niczym na nadmorskich wydmach.

Młody który od początku naszego mieszkania  napierał na wykonanie pojazdu, wreszcie zobaczył i zrozumiał o co chodzi. Wie już, że  układanie kostki nie ogranicza się do rozłożenia elementów, bo same przygotowanie podłoża jest żmudne.

Żmudne i kosztowne jak się okazało po wstępnych wyliczeniach mistrza brukarskiego.

Nie jestem zaskoczony, ale wydatek już boli.

W poniedziałek zadzwonił Majster. Kostka ma być, ale deszczu ma nie być. Ponieważ jednak deszcz jest, nie ma ekipy. I tak to jak w życiu. Dobrze, że płacę od dzieła a nie na godziny, bowiem deszczowy licznik mógłby mi zdrowo nabić.

Plan na teraz skończyć, zapłacić i używać. To będzie też początek konstruowania podjazdu dla wózka małżonki. Mam nadzieję, że z niewielką pomocą przyjaciół dam radę.

Po sobotnim sadzeniu, akurat wtedy kiedy zdążyłem poskładać narzędzia, pojawili się znajomi w towarzystwie psa rasy husky. Ponieważ teren jest ogrodzony, mogli puścić psa a w zasadzie sukę całkiem spokojnie. Do czasu jednak, dopóki nie zauważyliśmy, że psina postanowiła wykopać świeżo zasadzone pomidory. Być może rządki wydawały jej się zbyt gęste?

Parę razy musieliśmy przywołać ją do porządku. Porzuciła swoje niecne plany dopiero, gdy grill wydawał ten sympatyczny zapach świadczący o tym, że karkówka już gotowa do konsumpcji.

Siedzieliśmy jeszcze jakiś czas na tarasie korzystając z przyjaznego końca dnia, tylko jaskółki przelatujące coraz niżej koło domu, zasiewały w nas  taką obawę o jutro.

Uzasadnioną jak się okazało. Ze względu na zimy i deszczowy dzień, nie miałem nic do roboty. Takie nic nierobienie  jest jednak strasznie męczące.

A dzisiaj od rana w pracy jakieś problemy z internetem.

O poprzednich jeszcze nie zdążyłem zapomnieć.

I jeszcze na koniec informacyjnie.

Paluszek który stanowił temat jednego z  moich poprzednich postów już jest naprawiony, czyli  mówiąc innym językiem zrósł się. Pani optyczka wywiesiła stosowną tablicę – Znowu działamy.

Pod spodem zaś dopisek - zniżka na oprawy – 50%. Ponieważ ufam, że radość z odzyskania zdrowia nie przesłoniła Pani optyk zdolności do trzeźwego spoglądania na świat, zastanawiam się z jaką marżą sprzedaje się takie oprawy? Tak na zdrowy rozum, co kosztuje w takich plastikowych oprawach 500 złotych? Zapytam mocniej co w tych oprawach kosztuje powyżej 50 złotych?

Nie będę jednak zaglądał w cudze kieszenie. Zrobiłem zdjęcie i  już miałem odejść, ale zaraz byłem świadkiem dość śmiesznej sytuacji. Do drzwi podeszła młoda dziewczyna. Przeczytała informację i  powiedziała do siebie – No nareszcie.

Zaraz też zaczęła napierać na drzwi, ale te nie ustąpiły. Pchnęła mocniej i dopiero po trzecim pchnięciu zauważyła mała tabliczkę przyczepioną bezpośrednio do drzwi – Wracam za 5 minut.

Dziewczyna zbierała się do odejścia, ale zatrzymałem ją wtrącając,  że jeżeli wytrzymała dwa tygodnie to z pewnością owe pięć minut nie powinno już stanowić dla niej żadnego problemu.

Nie miałem czasu sprawdzić czy było to normalne, czy takie góralskie pięć minut.

Dlaczego góralskie ?

Kto był w górach ten wie, że na pytanie o odległość do wybranego miejsca, od starego górala  z reguły usłyszy:

- Eee to jak copkom rzucić.

W wolnym tłumaczeniu może to znaczyć dwa, trzy, ale równie dobrze dziesięć kilometrów.

Strasznie daleko rzucają tymi swoimi czapkami.

Moi górale coś milczą. Muszę zadzwonić i przepytać

W taką pogodę i tak nie ma nic innego do roboty.