Dwójca

Barbara Krafftówna znana przede wszystkim z roli Honoraty z serialu „Czterej pancerni i pies” obchodzi kolejne urodziny. Osiemdziesiąte piąte z kolei. Na maj szykuje się jej benefis w jednym z warszawskich teatrów. Według mnie to niesprawiedliwe skojarzenie, bowiem dorobek artystyczny Pani Barbary jest imponujący.

Swoja drogą, wiek bardzo dojrzały dopadł naszych pancernych.

Tylko Olgierd wciąż młody bo Wilhelmi odszedł zbyt wcześnie.

Suszy więc swoją sztuczną szczękę Młody Czereśniak czyli Wiesław Gołas, który pomimo wieku dalej gotów iść w Polskę,

Janusz Gajos odżegnuje się coś od postaci Janka, bo w czasie ostatniej wizyty u Kuby Wojewódzkiego nie chciał rozmawiać na temat czołgów, co ponoć zastrzegł sobie wcześniej.

Wcześniej odcinał się od postaci Tureckiego, a przecież wszystkie te jego role wspaniałe.

Wyrośli nam ci Pancerni na rasowych aktorów i starą modą, śmiało można by zwracać się do nich – Mistrzu.

Może najmniej widoczny na ekranach jest Włodzimierz Press, ale już jego charakterystyczny głos od lat dominuje w radiowych słuchowiskach.

Całkiem niedawno swój benefis obchodził Franciszek Pieczka czyli serialowy Gustlik. Jancio Wodnik wolę o nim mówić, ponieważ w filmach Jana Jakuba Kolskiego był rewelacyjny.

Wczoraj usłyszałem informację o jubileuszu Krafftównej w radio i od razu przypomniało mi się zdjęcie zamieszczone jakiś czas temu w Onecie.

Zachowałem je dla zasady.

Była to fotorelacja z jubileuszu Pana Pieczki. Zdjęcie jak zdjęcie, ale jaki podpis pod nim jest już całkiem interesujący. Trzy osoby kroją tort w kształcie czołgu. No może dwie kroją a jedna trzyma za lufę. Podpis - „Barbara Krafftówna, Barbara Krafftówna i Franciszek Pieczka”.

Co prawda na pierwszy rzut oka, w łysawym starszym Panu rozpoznałem Włodzimierza Pressa filmowego Grigorija, ale ja tam wiem, może to jakieś złudzenie?

Bo jeżeli to złudzenie, to nowego sensu nabrało używane wobec aktorki określenie „boska Krafftówna”. Na załączonym zdjęciu występuje pod dwoma postaciami, mówiąc krótko „dwójca święta”

A tak na poważnie. Coraz więcej pomyłek przynosi nam filozofia edytora tekstów i maniera określana zgrabnym „kopiuj – wklej”