Ostatnia sobota przed ślubem

Sobota  minęła, a wraz z nią wieczór  kawalerski mojego syna. Mam nadzieję że odbyło się bez ekscesów opisanych w poprzednim poście. Jak się to odbyło? Nie wiem i słusznie. Mam nadzieję, że dobrze.  Wymyślonym tekstem skomplikowałem  sam  sobie relację,  przynajmniej z dwoma osobami. Wystraszyłem  Syna, który jak się okazało  podczytuje na boku kolejne posty i jedną, znajomą  z sieci. Ex- polonistka napisała  mi,  że poczuła się zażenowana. Jeżeli o emocjach pisać, to ja w rewanżu poczułem się zaskoczony. Po pierwsze  opisałem tylko sen, a wiadomo sen  mara -  Bóg wiara.  Po drugie, występująca tam polonistka  jest inteligentną osobą, która zaskoczona pomyłką  imprezowiczów,  jest jednak na bieżąco z wyzwaniami Unii Europejskiej.  Ostatnio czytałem hymn pochwalny na cześć  prowadzonej gdzieś w Polsce - żywej biblioteki.  Ale jak zawsze, szanuję prawo do indywidualnego  odczytania tekstu.

Jakiś zwariowany przypadek ,  a może nawet seria przypadków, spowodowała moją nadspodziewaną  aktywność zawodową. Pracowita sobota  z serią telefonów i dwukrotną wizytą  w firmie , wypełniła mi dzień. Ostatnie telefony,  których już z premedytacją nie odebrałem odzywały   o 21.30.  Trzeba być narąbanym albo napalonym, żeby w służbowych sprawach dzwonić w sobotę o tej godzinie.

Może i inni  mają psy do których  adresowane są  małe  paczuszki.

Nim zdążyłem się zainteresować się piłką  i tym meczem o wszystko, było już po przysłowiowej herbacie.

Mówi się, że nasi zawsze grają trzy mecze

Inauguracyjny, o wszystko i o honor.

Tym razem, ten ostatni mecz był o wszystko.  Trzy mecze, tradycyjnie  odbyły się i po raz pierwszy nie czytam nigdzie naszej narodowej zbitki słów,  że  pomimo wszystko "jesteśmy moralnymi zwycięzcami".

Może zmienia się powoli charakter Polaków, ponieważ dzisiaj od rana nie słychać  było również, tego jakże typowego plucia na siebie. Tego  polskiego  piekła,  w którym według opowiadania nikt nie stoi na straży  przy kotłach. To niepotrzebne,  ponieważ rodacy sami wciągają za nogi tych którzy podeszli wyżej. A może mylę się?  Może  tylko nie minął  jeszcze ten pierwszy szok?

Abyśmy się zarazili  dystansem do siebie, od braci Czechów w którymi przegraliśmy ostatni mecz. Z uśmiechem łatwiej podjąć wielkie wyzwania.

Ja  jestem dalej w szoku,  ale z całkiem innego powodu.

W związku z nadspodziewaną sobotnią aktywnością zjadłem coś na szybko. Wysoka temperatura spowodowała,  że  zdecydowanie nie powinienem tego robić.

Ponieważ jem aby żyć, a nie odwrotnie, nie zauważyłem tego.

Inaczej niż mój organizm. Zauważył i zareagował.  Cieszę się, że jest już ranek.

- Ho, ho, ho  - powiedziałem do siebie  stając  na wadze.

Nie jest to jednak metoda odchudzania godna polecenia.

Niedziela pod znakiem diety i mocnej kawy. Mam nadzieję stanąć na nogi do południa.

Planowałem jakąś  delikatną  trasę rowerową,  w związku z chwilowym zakończeniem pory deszczowej.  Nie pojadę jednak,  ponieważ boję się,  że mocniejszy podmuch wiatru na moście, mógłby przerzucić mnie za bariery.

Trzeba być mądrym, choćby mądrością życiową.  Na to zawsze była moda. Pamiętam taki fragment  z „Ziemi Obiecanej” . To rozmowa  mojej  sympatii Dawida  Halperna z polskim szlachcicem, któremu  zachciało się być fabrykantem  -  Kazimierzem Trawińskim.

– Dla mądrych jest zawsze dobry czas
– A kiedyż będzie dla uczciwych? – zapytał ironicznie Trawiński
– Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy

A z tą mądrością każdy może  sobie zrobić co zechce.  

A ja wbrew uczuciom z nocy, bardziej niż  o niebie  zaczynam myśleć  o sprawach codziennych. Idzie na lepsze, przynajmniej ze zdrowiem.