Za wszelką cenę

Telefon odezwał się pierwszymi taktami Blue Train Johna Coltranea. Ze dwa razy zagrał swojaą melodyjkę zanim Pan Nieistotny zdecydował się go odebrać.

- Nieistotny, słucham.

- Cześć. To Ty żyjesz?

- A niby dlaczego miałbym nie żyć

- Żyć, nie żyć ale po ostatniej wzmiance o złym samopoczuciu nastąpiła cisza na twoim blogu. Więc myślę tak sobie, że zadzwonię, zapytam, może się dowiem?

- Stary przeziębienie to przeszłość, ale nawaliło mi się różnych zajęć jak nie w zimie.

- Bo i zimy na mamy jako takiej par excellence jak by to powiedział Kwinto - trzeźwo zauważył rozmówca.

- Zgadza się. Krążę więc od pewnego czasu po ogrodzie i planuję prace. Gałęzie drzewek owocowych już przycięte i agrest przerzedziłem trochę. Rozsypałem krecie kopce i...

- Dobra dobra. Nie wbijaj mnie w poczucie winy, że ja nic nie robię.

- A przecież sam mnie pytasz?

- Pytam w innym celu

- W jakim? – spytał Jan Maria Nieistotny- bo chyba jakiś przytępiały jestem

- No, po góralsku to bym zapytał – a smak jest ?

- A gdzie by się kurde miał podziać ? - odpowiedział zgodnie ze schematem Nieistotny.

Była to odegrana zgodnie ze scenariuszem góralska procedura umawiana się na wódkę.

Paweł należy do grupy tych znajomych którzy w głębokim poważaniu maja wino i wszystko co z nim związane.

Jan Maria szanuje znajomych i ich preferencje, nawet gdyby to oznaczało konieczność schłodzenia „połówki”.

- Nie bądź obłudny i tak zmrażasz zawsze 0,7l - oceniła słowa Jana Marii jego własna żona.

- Zrobię jak zawsze, ale wiesz, podoba mi się gracja z jaką Paweł wprosił się na imprezę.

Jan Maria Bez słowa ubrał się i pojechał do najbliższego marketu. Zrobił zakupy według zaprojektowanego menu, a po powrocie pomógł żonie, krojąc wędlinę i warzywa.

Impreza udała się jak zwykle. Może to buńczuczne określenie, ale prawdziwe.

Było miło, wesoło z odrobiną upiętego w ramy dobrego zachowania szaleństwa.

Gdy następnego dnia zasiedli wraz z małżonką do niedzielnego śniadania, on zdobył się na wyznanie.

- Wiesz, to straszne ale alkohol z wiekiem coraz mniej mi szkodzi. W zasadzie dojrzałem do stwierdzenia, że mi nie szkodzi. Nawet ciśnienie i cukier mam w normie.

- To może przez to, że i wczoraj zachowałeś normę.

- Przyjmuje to jako pochwałę. A swoją drogą i a propos normy i równowagi, nie sądzisz, że nic by się nie stało gdyby raz na dwa nasze zaproszenia, Paweł gościł nas u siebie?

- Wiesz, że nie mamy ostatnio zbyt wielu znajomych.

- Czy więc musimy o tych co zostali dbać za wszelką cenę ?

- To filozoficzne pytanie warte jest zastanowienia się, ale chyba jajka już są na miękko.

Rzeczywiście minęło pięć minut od zatopienia ich we wrzątku, zgodnie z domową szkoła powinny być jak trzeba.

Kiedy w ciszy zdejmowali resztki skorupki z jajek, rzucone pytanie powracało uparcie w lekko zmieszanym po użyciu alkoholu umyśle.