Głupie skojarzenia

Uganiając się za solą do zmywarki, przemierzałem wzdłuż i wszerz podłogi przestrzeń w pewnym markecie, w którym według pewnego polityka kupują ubożsi. Nie mam w sobie nic z pieszczocha fortuny, a więc moja obecność w tym miejscu była jak najbardziej uzasadniona. Niestety, były tabletki do mycia, był płyn do nabłyszczania, ale wspomnianej soli ani widu ani słychu. Może to bliskość kopani w Wieliczce spowodowała te braki, bo niby po co wieść drzewo do lasu?. A przecież nie pójdę i nakopię sobie osobiście. Kiedy omiotłem już wzrokiem półki z chemią domową, postanowiłem szybko zerknąć na koszyki okazji. A może to tam, taniej, właśnie z powodu bliskości?

Niestety również i tam soli na znalazłem. Znalazłem natomiast całe mnóstwo okazji z wyprzedaży.

Najbardziej zainteresowały mnie ostatnie sztuki w asortymencie - „Deseczki bembusowe”.

Ponieważ „bembus” kojarzy mi się wyłącznie z Mateuszem Bembusem który w latach 1611-1618 pełnił obowiązki kaznodziei króla Zygmunta III, które przejął bezpośrednio po Piotrze Skardze. Zyskał rozgłos w całym kraju, jako płomienny mówca, silnie zaangażowany społecznie. Bronił między inymi chłopów przed wyzyskiem, krytykując samowolę szlachty, sprzeciwiał się pojednaniu z innowiercami, ale wspierał unię z prawosławiem(za Wikipedią)

Piotr Skarga znany jest ze swych kazań i tego, że został pochowany żywcem, może więc Mateusz Bembus znany był z deseczek? Takie małe sądząc po cenie, do czegoś jednak przydatne jezuickie deseczki.

Do czego przydatne? Może do wychowania, chociaż o ile dobrze pamiętam, jezuici preferowali karność i pokorę ale stawiali na przestrzeganie reguł bez konieczności stosowania kar cielesnych.

Zanim zacząłem iść tym naciąganym z pewnością tropem, postanowiłem obejrzeć produkt.

I tu spotkało mnie rozczarowanie ponieważ deski z pewnością nie były jezuickie.

Byłem zawiedziony.
Jestem? Jestem trochę upierdliwy. Wiem