I po balu panno Lalu czyli zakończenie

Telefon dzwonił już czas jakiś, ale zajęty pracami gospodarskimi zwlekałem z jego odebraniem.

Kończyłem właśnie wynosić liście spadłe przed czasem, zgrabione mozolnie wcześniej. Przy takiej operacji wystarczy tylko odrobina przeciwnego wiatru i cała robota na nic.

Obyło się jednak bez niespodziewanych podmuchów i całość wylądowała w kompostowniku.

Kiedy w końcu podszedłem, na ekranie wyświetlał się rząd cyfr które nie mówiły mi nic.

Chociaż, zaraz... zaraz, jakby coś mi sygnalizowały. Podobieństwo czegoś do czegoś i niczego do niczego. Nie lubię odbierać nieznanych numerów bo skutkują zwykle długim i mozolnym odmawianiem propozycji: kredytu, pościeli z wełny strzyżonych pijawek, czy choćby wypełnienia ankiety zadowolenia konsumenckiego.

- Słucham? - czujnie nie przedstawiłem się by nie dać dzwoniącemu punktu zaczepienia. Taki zaraz w drugim zdaniu powie – Panie Antoni - jakby nasza znajomość trwała już jakiś czas.

- Cześć Antoni.

- ???

- Nie poznajesz mnie? - Głos brzmiał znajomo.

- Dzień Dobry. No nie poznaję, chociaż przyznam, że głos brzmi mi znajomo.

- No nie wygłupiaj się. Iwona mówi.

- Iwona? Czerwińska?

- Nie, Lipińska. Pewnie że Czerwińska. Telefon ci mnie nie wyświetlił.

- Nie wyświetlił bo skasowałem twój numer, ale nie wiem czy chcę o tym z Tobą a rozmawiać.

- Co ty Antek pierdzielisz? Co stało się przez te trzy tygodnie, że nasza rozmowa tak wygląda?

- Ja przynajmniej ja nie rozmawiam z Tobą za pośrednictwem ochroniarza.

- Kuźwa, jakiego znowu ochroniarza?

- Tego co mi ledwo uchylił drzwi w zeszłym tygodniu.

- A gdzie ty byłeś ?

- Jak to gdzie ? U ciebie na Melodyjnej byłem.

- No tak. Teraz wszystko staje się jasne. Zawaliłam, my nie mieszkamy już na Melodyjnej.

- Jak nie mieszkacie? Trzy tygodnie temu jeszcze mieszkaliście.

- No właśnie. W czasie Twojej ostatniej wizyty jeszcze wszystkiego nie byłam pewna więc nie chciałam zapeszyć. Dogrywałam sprawy kredytu, notariusza i takie tam.

- Na ciul Notariusza? - zapytałem tracąc z powodu zdezorientowania tak zwaną kindersztubę. Iwona zna mnie zresztą od lat i wie na co mnie stać.

Tak, dzwoniła do mnie Iwona. Ta sama która razem z facetem swojego życia mieszka w domu na Melodyjnej 21. W mieszkaniu na piętrze, w którym to właśnie mieszkaniu, a właściwie przed którym miałem nieprzyjemne spotkanie z ochroniarzem.

Dlaczego do cholery jeszcze używam czasu teraźniejszego?

- Bo widzisz dzwonię Ci właśnie powiedzieć, że trafiła nam się okazja za zakup domu pod miastem.

Cały problem polegał na tym by działać szybko. Jakimś cudem udało mi się trafić kupca na stare. Jakiś biznesmen szukał mieszkania dla swojego syna. Wiesz jak to jest, synuś na studia do wielkiego miasta przyjechał. Nie chcę pytać o branżę, ale on z ochroniarzem chodził.

Szybka sprzedaż, jeszcze szybszy zakup bo faceta strasznie przypaliło. Albo miał pracę cud gdzieś za granicą, albo dług do oddania. A może jedno i drugie? Nie moja sprawa.

Trafiła się okazja i my ja wykorzystaliśmy. Kupiliśmy dom gotowy do zamieszkania. Wystarczyło tylko rozłożyć meble, wsadzić kwiaty do wazonu i mieszkać. No to rozłożyliśmy coś tam, dokupiliśmy coś tam i mieszkamy. Przy okazji na parapetówkę chciałam zaprosić. Sorry, że tak późno ale spraw jak wiesz było bez liku.

- Jakbyś chociaż słówko pisnęła to nie pchałbym się jak głupi na Melodyjną. A tam nie wpuścił mnie do mieszkania ochroniarz. Teraz mu się wcale nie dziwię. Fakt, że ten ochroniarz mnie trochę zdziwił, ale nie wiadomo do końca co w ludziach siedzi. Pomyślałem, że może Mariusz w końcu awansował na jakieś szefa wszystkich szefów.... No nie wiem co sobie pomyślałem. Myślałem, że mnie porzuciłaś jako znajomego. Jak to dobrze się mylić!

- Ciebie Antoni?!!! Nigdy w życiu!!!!

I wysypał się ze mnie worek złych emocji i opowiedziałem o drodze do niej i o płocie w denerwującym kolorze i o powrocie. O tym, że było mi głupio i źle. Na koniec, że w nerwach wykasowałem jej numer z telefonu. Tego nie mogła mi do końca wybaczyć powołując się na wieloletnią znajomość

Ma rację, ale gdyby ze względu na ową znajomość szepnęła choćby słówko?

No jak to mówią kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem.

Wpis w telefonie można zrobić w mgnieniu oka i tak zrobiłem.

- No to gdzie teraz mieszkasz Iwonko i jak tam można dojechać? Komunikacją miejską rzecz jasna, bo nie zamierzam wracać od was na trzeźwo

- Masz coś do pisania?.....