Wątpliwości

- Nie wiem co o tym wszystkim myśleć – odpowiedziałem teściowej na pytanie o zachowanie zwierząt w Noc Wigilijną.

- To co, nic nie mówiły?

- Wieczorem kot wystawił ogon niczym peryskop i kręcąc koniuszkiem raz w lewo raz w prawo, odszedł schodami w górę by zawracać głowę mamusi. Nic nie szeptała ?

- Ja coraz gorzej słyszę – odpowiedziała – Poza tym, po winie spałam jak małe dziecko.

- No to kot źle obstawił adresata.

- A pies?

- Suka? No właśnie nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć? Jak mama wie, mam czuły sen i to ja wstawałem po nocy do  zmiany pieluch dzieci w wieku niemowlęcym.

- Pamiętam.

- No właśnie. Zaraz jak usłyszałem, że suka wierci się na posłaniu, otwarłem oczy. Na środku pokoju stała ona. Suka miała oczy szeroko otwarte, a w tych ciemnobrązowych ślepiach odbijały się światełka, które kilka dni wcześniej zainstalowałem przed domem. Chwilę zajęło mi rozważanie na temat – myśli toto czy nie? Chwilę też trwał bezruch zwierzęcia

- Masz mi coś do powiedzenia? - zapytałem ośmielony mrokiem nocy i magiczną atmosferą świąt.

Suka spojrzała na mniej jeszcze uważniej a może tylko bardziej krytycznie, po czym zakaszlała i zrzygała się na środku pokoju. Bez słowa też odwróciła się z głośnym szurgotem pazurów i udała na posłanie. Zakręciła się wokół własnego ogona, po czym legła układając głowę na przednich łapach.

Odruchowo wyrwało mi się słowo które nie miało nic wspólnego z duchem Bożego Narodzenia,

bowiem jest powszechne i nadużywane.

- Coś się stało? - spytała rozbudzona światłami żona?

- Spij! Nic się nie stało – odpowiedziałem szybko, a małżonka nadspodziewanie skrupulatnie wykonała polecenie.

- No proszę. Żeby tak z innymi sprawami było – powiedziałem już raczej do siebie.

Rano kiedy Maria pytała o powody nocnego zamieszania, wyrzuciłem z siebie:

- Nie wiem jak ja się mam czuć w tej chwili. Rozumiem, że suka mówi – Nie chce mi się z Tobą gadać. To w końcu cytat z „Psów”, więc jakby tematycznie. Spojrzeć w komuś oczy i zrzygać się? To jest już niepokojące.

- Przypomnę Ci że i Tobie kiedyś zdarzyło się coś takiego – podtrzymała mnie jak zwykle na duchu żona.

- Dawne to i szczeniackie czasy. Pamiętam do dziś, że własny ojciec chyba to samo z siebie wyrzucił co ja tej ostatniej nocy. Ale to były kochanie całkiem inne święta.

Postanowiłem nie wracać wspomnieniami do młodości. W końcu najważniejsze jest tu i teraz.

Tu i teraz, teściowa wzięła winę na siebie. Nakarmiła sukę suszoną wołowiną. Pies wprost wyrwał jej spory kawałek z rąk. Tak suce zasmakował, że łyknęła bez gryzienia, jak to mówią „ niczym młody pelikan”.

- No nie wiem nie wiem ? – wraziłem po raz trzeci wątpliwość w temacie gadających zwierząt

Po trzykroć ? Jak pewien ważny święty? To było by nawet tematycznie, ale nie w te święta.

Niby wiem, że to tylko kłopoty żołądkowe i łatwiej doczekać w świątecznej atmosferze by to teściowa powiedziała coś ludzkim głosem, ale pamiętam tamte oczy w których odbijały się kolorowe lampki.