Hasło

- Hasło! Podaj hasło! - Krzyk atakował mi w głowę i czułem jak wwierca się w najgłębsze zasoby mózgu.

- Hasło! - ostre światło latarki spowodowało zwężenie źrenic do granic możliwości.

Boże, tylko przypomnieć sobie. Jak to leciało ? „ Karol 5489” czy „ Oral 8954”

Czułem, że jeżeli nie podam hasła stanie się coś niedobrego. Dochodziłem do wniosku, że od tego zależy cała moja najbliższa przyszłość.

Żądanie hasła odbiło się od sklepienia całkowicie pustej w tej chwili głowy. Odbijane dźwięki zwielokrotniły się tworząc najpierw echo a później już taką kanonadę, że czułem powolny krach swojej marnej egzystencji.

Może gdy otworzę oczy zyskam umiejętność jasnego myślenia?

Otworzyłem oczy. Byłem bezpieczny w bezpiecznej pościeli, zegarek wskazywał drugą trzydzieści w nocy.

Pies podniósł łeb w moim kierunku, ale ocenił sytuację jako bezpieczna i zaległ ponownie na swoim posłaniu.

Ech te szpiegowskie filmy przed zaśnięciem – pomyślałem.

Już wiem, że zwykła skleroza może być zabójcza w tym zawodzie.

Wstałem żeby napić się wody i zaraz ta wypita wieczorem upomniała się o wolność.

Lata lecą.

„Najlepsze kasztany są na placu Pigalle”

„Zuzanna lubi je tylko jesienią”

Któż tego nie pamięta. W dzieciństwie często bawiliśmy w te zabawy wzorowane na popularnym serialu. Wtedy nie zauważaliśmy śmieszności podawania haseł koledze z którym wspólnie stawiało się pierwsze kroki na trawniku przed domem. Taki był scenariusz.

Każdy z nas chciał być Jankiem tych od czterech pancernych bądź tym innym, ukrytym za pseudonimem J-23. czyli mówiąc krótko szpiegiem.

Co prawda z filmów sensacyjnych wiedzieliśmy, że szpiedzy w PRL-u kończą marnie.

J-23 nie był jednak dla szpiegiem ale specyficznym patriotą, nazywanym w tamtych czasach internacjonalistą. Niewielu to jednak wtedy przeszkadzało.

- Kto im te wszystkie hasła wymyśla – zastanawiałem się w trakcie seansu i ponoć były to rozważania nie przystające do młodego wieku, ale ja zawsze lubiłem zadawać pytania.

Minęły lata i ja już oglądałem Klossa razem ze starszym dzieckiem. A potem przyszedł Internet który dał szansę wszystkim dla których szpiegowanie było fascynacją czy sensem życia.

A hasła? Hasła weszły do codziennego użytku.

Już wiem, że takie hasło trzeba wymyślić samemu. Wobec konieczności codziennego używania haseł, wymyślanie staje się trudne. Wymyślić to jedno a zapamiętać to drugie.

Komputer Świat podał wykaz najpopularniejszych na świecie haseł w 2014 roku. Oto one

1. 123456

2. password

3. 12345

4. 12345678

5. qwerty

6. 1234567890

7. 1234

8. baseball

9. dragon

10. football

No i co ? Czy komuś zrobiło się gorąco?

Ponieważ jest to zestawienie globalne, nie ma typowo polskich haseł jak „piwo” czy „wino”

O „dupie 1234” już nawet nie wspominam

Z radością stwierdzam, że nie korzystałem nigdy z powyższych haseł ale czy to świadczy, że mam fantazję?

Niezupełnie.

W związku z podpisaniem nowej umowy z dostawcą usług internetowych, instalowałem nowy router bezprzewodowy. Kiedy nacisnąłem przycisk instalacji, jedno z pierwszych pytań brzmiało

- Nazwa sieci bezprzewodowej?

Użyć starej nazwy? A może pokusić się o nową? Zacząłem kombinować jak przysłowiowy łysy pod górę

Wszystkie moje sieci posiadały nazwy związane z górami i tak stało się tym razem.

Kiedy podawałem gotowe dane do logowania, żona nie odmówiła sobie komentarza

- No tak znowu góry. Łatwe do przewidzenia.

Poczułem się posądzony o brak fantazji.

Fantazji nie można za to odmówić studentom. Wczoraj spędziłem kilka chwil w akademiku.

Pomijając fakt, że czułem się tutaj jak postać z całkiem innej bajki to radziłem sobie całkiem dobrze.

W pewnej chwili włączyłem swojego szpanerskiego ( jak mi się wydaje) smartfona by pokazać jakieś zdjęcie z sieci.

Po odruchowym naciśnięciu Wi Fi ukazał mi się całkiem spory wykaz dostępnych sieci. Zacząłem je przeglądać i wciągnęło mnie bo ich nazwy okazały się ciekawe, nawet powalające.

Można by je od biedy pogrupować

A więc na początek – prosto:

„503”, „602”,”713”, to z pewnością numery pokoi. Ktoś tam nazwał swoją sieć „ pokoik” co sugeruje, że nie ma głowy do numerów

Ktoś inny ma głowę i swoją sieć nazwał całkiem tajemniczo

„B 593-0087”. Kto to zapamięta?

Dalej - imiona własne, zwłaszcza damskie: „Merry”, „Aga & Gujdzia”. Swojskie „Halina”.

czy „Gosiakowo” bo to też jakby do imion.

Zaraz potem - zdrobnienia : „kocia”, „kitunia”, „bunia”, „nuka” no i równie damskie „gospodynie”

Nie ma męskich zdrobnień?

Są, a to przed wszystkim: Netgear, Darth Vader czy Capitan Faqu

Inna grupa to takie sobie i nijakie:

„ Amamam” to z pewnością nazwa jakiegoś miłośnika jedzenia. Jest i Mapetropa”. Chcę wierzyć, że to od gościa z miasta Ropa.

Bez fantazji są autorzy „TP-linuks” bo to narzuca producent, albo „fizjo”, „ przy arce”, „wirless”.

Na koniec moje hity

„Rolnik szuka żony”

„Czadowi najemcy”

„Siecidziałaj”

Wychodzi na to, żę te moje góry to rzeczywiście jakieś pójście na łatwiznę.

Przychodzi jednak taki wiek w życiu człowieka kiedy szuka nazwy prostej do zapamiętania a i skłonności do hasła „1234” jakby są większe.

Sorry takie jest to życie.

Póki nie zapomniałem to pozdrawiam.

Dla porządku zaś i prawdy niemal historycznej, chciałem dołożyć zdjęcie kota w obróżce z dzwoneczkiem. Niestety dzisiaj z rana, przy dokładnym głaskaniu okazało się, że obróżki już nie ma. Może zawisła w jakimś wąskim przejściu przy płocie.

W takim razie aż prosi się by pod zamieszczonym zdjęciem umieścić napis – Ktokolwiek widział?

Obróżkę oczywiście.