Na co jesteś gotowy dla dobra związku? Spokojnie, tego niezawodowego

Jaka jest różnica między orgazmem a sarkazmem?

Naszło mnie takie pytanie i konsekwentnie postanowiłem sobie na nie odpowiedzieć.

Dochodzę do wniosku, że różnica pomiędzy tymi dwoma pojęciami nie jest aż tak wielka, zwłaszcza jeżeli pod uwagę weźmiemy orgazm udawany.

Ileż to trzeba by przy okazji jakiegoś harlequinowskiego „Sześćdziesięciu dłoni Browna”

przeczytać takie na przykład słowa:

Sam wzniósł się na wyżyny i trwał tak ta grani uniesienia, odkładając jeszcze na moment tę chwilę gdy wszystkie jego zmysły w jednej chwili eksplodują. Od dobrej chwili docierały do niego wyraźne sygnały, że fala namiętności zaraz uderzy o brzeg z drugiej strony.

W tej grze gdzie niczym dwie fale nadchodzące z różnych kierunków, tuż przed uderzeniem w piasek plaży walczą jeszcze chwilę ze sobą by w na koniec pełni złączyć się ze sobą w jedno, wielkie, pierwotne uderzenie.

Moc tej masy morskiej piany obejmie za chwilę we władanie kawał plaży. Piasku pomieszanego z kolorowymi muszlami i większymi kryształkami kwarcu w których załamują się promienie zachodzącego słońca. Posiąść we władanie i połączyć się w jeden wielki pierwotny żywioł z którego powstają za chwilę nowe fale i bardziej bogate w muszle piaski słonecznych plaż.

Tak samo Sam dążył do tego podpatrzonego w naturze zawłaszczenia. Do tego zjednoczenia które eksploduje serią kolorowych doznań  i w końcu spokojem zaspokojonych pragnień.

Na chwilę przed tym tym uderzeniem do uszu jego zmysłów dotarły jakieś fałszywe tony.

Wiedział już, że to wszystko to stało się jedną wielka nieprawdą a jego partnerka posunęła się do oszustwa.

Nie czuł w tej chwili wstydu z powodu niespełnienia. Przerabiał takie rzeczy w przeszłości, nie był w końcu nowicjuszem i sztuce ars amandi i kalkulował ryzyko. Był wkurzony o ten fałsz ze strony partnerki. Fałsz przypudrowany namiętnością, modnym makijażem i krwistym lakierem paznokci.

Wkurzał go ten udawany orgazm, który w jego uszach był czystym sarkazmu.

Orgazm, sarkazm cynizm i nihilizm przypomniał sobie Woody Allena * cytując w odwrotnej kolejności

Ze też teraz pomyślał o Woodym Allenie.

No i można tak jeszcze z pięćset stron z zapożyczeniami albo i bez.

Biorąc pod uwagę to co napisałem powyżej, zrozumiecie chyba, że nie wybieram się do kina na lansowany jako „porno dla mamusiek” 50 twarzy Greya.

Jak widać, ja nie muszę już w żaden sposób pobudzać swojej wyobraźni. Ona bez tego co rusz mnie zaskakuje.

A w telewizji co rusz jakaś wychodząca z sali kinowej para stwierdza, że przyszła tu by się czegoś poduczyć. Ponoć tych dwóch godzin wycisną jakieś dwadzieścia minut konkretów.

Co z ta wiedzą robić gdy statystyczny stosunek w naszym kraju trwa zdecydowanie poniżej dziesięciu minut?

Mówią uczyć się choćby od diabła. Już widzę te diabelskie kajdanki, pejcze, obroże i lateksy, schowane jak to mówią „na pawlaczu” w przedpokoju. Bierzmy pod uwagę nasze realia, gdzie spora część młodych małżeństw mieszka w małych mieszkaniach, razem z rodzicami lub teściami. W zasadzie to jest jeszcze gorzej bo z rodzicami i teściami do kupy. To co dla jednej ze stron jest bowiem jedynie upierdliwą matką dla drugiej strony jest już koszmarną teściową.

Wyobrażam sobie reakcję takiej matki - teściowej, która wróciła wcześniej z kina, bo podarowany przed młodych bilet na film (z nadzieją na dwugodzinną samotność) nie przypadł jej niestety do gustu. Wyrwała więc teścia z kinowego fotela w środku mafijnych porachunków i narzekając na mrok sali kinowej wróciła do domu. Wpada do sypialni młodych by wyrazić swoje niezadowolenie miałką fabułą filmu a tam.... Widzi swojego jedynaka upiętego w kajdanki, ze skórzaną ćwiekowaną obrożą na szyi.

Ten wyraz oburzenia matki i zazdrości w oczach ojca jest po prostu bezcenny. Za bilety młodzi mogli zapłacić za pomocą karty płatniczej.

Tyle nasze realia, a tymczasem, jak to mówią - na zachodzie bez zmian.

Producenci idą za ciosem i kompletują obsadę do dalszych części filmu.

Najlepiej skomentował to według mnie (a pewnie i nie tylko) Marek Raczkowski, w Gazecie. pl

- Dla tych którzy nie umieją czytać, w kinach jest już filmowa wersja 50 twarzy Greya stwierdza człowiek z branży.

- A co z tymi którzy nie umieją liczyć? - pyta dziennikarka

- Dla nich przygotowywana jest telewizyjna wersja – Wiele twarzy Greya. **

Wiele?

Wiele to moja ulubiona liczba - mówi Isaac Davis bohater Allenowskiego „Manhattanu” żeby pozostać w temacie i przy tym samym Mistrzu.

Na koniec zachowam się niczym „pinda siedząca z paprotką” i powiem

- Wszystkim wybierającym się do kina życzę dobrego odbioru

*)W "Przejrzeć Harry'ego" (1997) druga żona pisarza Harry'ego Blocka (Allen) psychiatra Joan (Kristie Alley) krzyczy na niego: - Całe twoje życie to nihilizm, cynizm, sarkazm i orgazm. Na co Block odpowiada spokojnie: - Z takim sloganem mógłbym nawet wygrać wybory we Francji.

**)Raczkowski rysunek