Jesień w naszym domu

Szanowni Państwo.

Koresponduje się, a co! Z niektórymi z Was się koresponduje, o innych powiem niestety już w czasie przeszłym. Mam jednak i nadzieję na przyszłość.

W obecnych szybkich czasach telefonów i SMS-ów tak trudno znaleźć kogoś kto przysiądzie chociaż na chwilkę i przeleje swoje przemyślenia na … nie, nie na papier, tego trudno w dobie powszechnej dostępności maili oczekiwać. Ekran komputera jest w sam raz, poza tym, maile wysyła się przecież tak szybko.

A jeżeli mogę jeszcze przeczytać tam takie oto słowa:

„Miło jest wracać, napisać coś do Kogoś, tak jakby się Go znało od lat, a się nie zna.

Zadziwiający fenomen.”

To czy po czymś takim, jesienna depresja może mi coś zrobić?

Serce wypełnia liryka i jak za Mistrzem Ildefonsem chciałbym cytować

liryka, liryka,

tkliwa dynamika,
angelologia
i dal.

Człowieku powiedzże coś od siebie.

Trudno tak od siebie, gdy człowiek urodził się zbyt blisko Częstochowy.

Ale obiecałem. Cóż zrobić.

Jesienny dom

W radiu o zimie wciąż mówią.

Będzie? Nie będzie? Zaskoczy?

A ja siadam w fotelu,

zamykam zmęczone swe oczy

i słyszę kominek tuż obok

co szepce ustami płomieni.

Bajdurzy trochę od rzeczy

ale czy ogień kto zmieni?

Strzela iskrami po kątach

odbija od szklanej się szyby

I wszędzie ciepło jest w domu

gdy żywioł zamknięty jak w dyby.

Czajnik buchnął już parą

i skonał z głośnym pstryknięciem

żona wrzuciła torebki,

jak co dzień ale z przejęciem.

Na stole sok na nas czeka

z malin co rosły w ogrodzie

Jak dobrze siąść tak przy stole,

chwilę nie myśleć o chłodzie.

O tym, że nie ma już liści

nawet lawenda przycięta,

A tutaj sok z naszych malin

herbata i ciasto jak w święta.

Rocznice znaczymy jak chcemy

plackiem z jabłkami i dynią

I niechby czas zwolnił trochę

wtedy zmartwienia też miną

Tylko mechanizm zegara

nie chce się poddać tej chwili,

Wczoraj byliśmy tak młodzi

Dzisiaj jesteśmy wciąż mili.

Nalewka śpi cicho w słoju

I ona się także doczeka

Bo zawsze kiedyś się staje,

co się umyślnie odwleka.