Czasami człowiek musi

Wczoraj odnotowałem pierwszy dzień lata. A może powinienem napisać, że zapomniałem odnotować choć pogodny prezenter pogody w telewizji opowiadał coś o najdłuższym dniu w roku.

No po prostu nie skojarzyłem, a poza tym nie muszę już z tego być przygotowany bo nikt i tak na stopnie nie odpyta. Dzieci też już dorosłe i pojawienie się lata biorą na własny rachunek. W rzecze dni który są już za mną i w niewiadomych co do ich ilości w przyszłości przychodzi się zgubić. Optymistycznie to biblijna powódź tych nowych dni przede mną, pesymistycznie mało jak woda z potrąconej szklanki.

I tylko pytanie które pozostaje nadal aktualne, co lepsze ?

Co rusz któryś z polityków zapowiada, że na starość trzeba odkładać bo emerytury będą symboliczne. A teraz słyszę, że ponoć idzie nowe. Będzie więcej i wcześniej. Dla rolników to nawet dużo wcześniej. To oznacza, że dla tych co mają jeszcze trochę do przepracowania będzie mniej.

Ile wytworzymy tyle podzielimy – dukał bohater „Rozmów kontrolowanych”

A jak ich dociśnie Solidarność to podzielimy tyle ile będziemy chcieli, albo i więcej zdecydował nad szklanką wiśniówki drugi.

Wiśnia jest wiśnia.

Tylko trzeba pamiętać, że od tego wyciskania ZUS może dostać sraczki (zresztą on ją już chyba ma) i będzie jeszcze bardziej skromnie.

Jaki jest stopień wyższy od symbolicznie?

I czy w takim razie warto bić się o ten każdy kolejny dzień, gdy z bólem kręgosłupa, rozregulowaną prostatą i stawami jak barometr, przyjdzie się budzić skoro świt tylko po to by uświadomić sobie, że nie ma już żadnej pracy w której czekają na naszą punktualność.

Że nie jestem ciekaw świata?

Czego można być ciekaw z taką bardziej niż symboliczną emeryturą?

No to jak brzmi ten topień wyższy od symboliczna?

Można odpowiedzieć jak ten pijak któremu lekarz tłumaczył, że jeżeli nie przestanie pić to straci wzrok.

Pijaczek zapatrzył się gdzieś w dal, potarł ręką dwudniowy zarost i powiedział

- Wie Pan doktorze a mnie się wydaje, że ja już wszystko w życiu widziałem.

Spokojnie, nie mam zamiaru mierzyć długości sznura do bielizny lub nurkować bez oddechu w pobliskiej żwirowni.

Ot tak po prostu mnie naszło, ale spokojnie to się rozchodzi.

Przyjdzie zaraz większa bieda przy której to o której pisałem powyżej to tylko mały Pikus lub jak to się kiedyś mówiło - reszta z piątki.

Od czasu kiedy zamontowałem płot sałata jest bezpieczna. Mogę teraz oglądać z pewnej odległości jak spokojnie przerasta, bo w ramach kawalerskiej kuchni nie da się tego wszystkiego przejeść.

A przepić nie ma z kim.

W psiej głowie zrodził się pomysł na nową zabawę. Trzeba się rozpędzić, wyskoczyć koło drzewa i złapać w pysk najniższą gałąź. W efekcie zaatakowane drzewo porzuca gałąź, sypiąc obficie wokół niedojrzałymi morelami, brzoskwiniami lub wiśniami. Owoce nie są istotne. Gałąź można z przyjemnością okorować, a niedojrzałe owoce pogryźć z wykrzywionym pyskiem.

- Świetna zabawa i o co ten cały dym? -psie ślepia nie widzą problemu.

Dotarło do mnie, że gdybym tak otoczył parkanem jeszcze drzewa, pozostanie mi tylko ścieżka tak wąska i kręta jak ta którą poruszał się Pacman w starej grze komputerowej.

Trzeba liczyć na to, że suka dojrzeje. Boksery nie dojrzewają jednak tak szybko a zdarza się, że nigdy.

Wczoraj minęły trzy tygodnie od dnia kiedy wywiozłem żonę do Zakopanego. Dla nas to półmetek i z rozmowy wynika, że druga połowa będzie gorsza. Kto z nas lubi przebywać dłużej poza domem. Jak by jej nie artykułować to tęsknota,za znajomą a więc dobrą biedą.

Wczoraj odwiedziła żonę nasza wspólna znajoma. Chciałem napisać „stara znajoma”, ale nie chcę jej wciskać w poczucie jakiejś winy z tego tytułu. Przecież dopiero co skończyła pięćdziesiątkę.

Jeszcze raz wszystkiego najlepszego.

W trójkę bo do tego doszła jeszcze jej córka, panie wybrały się na zakupy.

Szmaty, szmaty, szmaty, czyli to co tygrysice lubią najbardziej.

W trakcie wieczornej rozmowy nie słyszałem już tego ckliwego tonu.

Jak mówiła M Monroe – pieniądze nie dają szczęścia, tak naprawdę szczęście dają dopiero zakupy. Gdyby to jeszcze moje zakupy były – broniła się małżonka.

- Może cudze zakupy w których uczestniczysz dają tego szczęścia tylko odrobinę, ale na pewno zdecydowaną poprawę humoru, co słyszę – powiedziałem jej w trakcie rozmowy.

- Może dają – nie oponowała.