Dusza i ciało

...dusza i ciało, serce i rozum
wiedza i sztuka wyśniona
każda ta para jest wtedy szczęśliwa
gdy w siebie zapatrzona

( M.Grechuta)

Wczoraj wieczorem, tuż przed zaśnięciem, wpadł mi do głowy pomysł na post.

Uśmiechnąłem się do siebie i poczyniłem nawet plan tekstu. Sen sprawiedliwy który ogarnął mnie w jednej chwili, wymazał niczym gąbką na szkolnej tablicy wszelkie tezy założenia i punkty tekstu.

Rano, kiedy otwarłem oczy, zobaczyłem psie ślepia wpatrzone w moją twarz i zaraz też oznaki zadowolenia z faktu mojego obudzenia.

Po pomyśle nie było już ani śladu a nie znalazłem w sobie nawet jednego punktu do którego mógłbym przywrócić mój system pamięci.

Nie zgodzę się jednak z twierdzeniem, że takie zaniki pamięci spowodowane są nadmiarem telewizji

Nie oglądam telewizji i jest to akt świadomego wyboru i jednocześnie desperacji.

Mój stosunek do polityki jest ogólnie znany, nie znaczy to jednak, że z moich praw obywatelskich nie korzystam. Korzystam jak najbardziej i zawsze staram się dokonywać świadomych wyborów.

To jednak co dzieje się w polityce, a może bardziej w mediach powoduje, że po chwili robi mi się niedobrze. Kierowany do mnie przekaz powoduje, że czuję się traktowany jak idiota.

- I co ja robię proszę pani, pana?

Chciało by się odpowiedzieć słowami bohatera Rejsu

- Ja proszę pana wstaję i wychodzę z kina.

I rzeczywiście wstaję i wychodzę z domu nie zapominając o zrobieniu użytku z czerwonego guzika na pilocie. Guzik opisany jest z angielska off

- Uff – wzdycham przy okazji już czysto po polsku.

Kandydaci podskakują, wykonując piruety i volty intelektualne by za chwilę niczym gombrowiczowski Miętus bratać się ze wszystkimi dokoła.

Przypomnę tylko, że Miętus, chcąc zbratać się z parobkiem, każe dać sobie w gębę, co w efekcie staje się przyczyną rewolty chłopskiej.

Kogo to wszystko ma przekonać?

No i sam potrafię odpowiedzieć sobie na to nieopatrznie postawione pytanie

Wiele lat temu rozmawiałem z żoną mojego szwagra. Byłem młody, naiwny i gotów spierać się na tematy związane z polityką. Wtedy byłem jeszcze młody i gniewny, teraz według nomenklatury Jonasza Kofty, teraz czuję się stary i wkurwiony.

- Dlaczego głosowałaś na Wałęsę? - spytałem ją z życzliwej ciekawości.

- Spodobał mi się bo był taki rubaszny.

- W katalogu cech potrzebnych do sprawowania urzędu prezydenta, rubaszność jest raczej wadą nie zaletą – zauważyłem.

- Poza tym przekonał mnie tym, że powiedział iż ma dużo dzieci i musi im zabezpieczyć przyszłość.

- No, tę akurat obietnicę zrealizował. Wszystkie jego dzieci są zabezpieczone na przyszłość.

Dalszą jednak część rozmowy zakłócił nam znajomy który słysząc fragment naszej rozmowy pociągnął spory łyk piwa i krzyknął gdzieś w dal

- Wałęsa oddaj mi moje sto milionów.

Nic tylko siąść w cieniu i niczym Stańczyk z obrazu Matejki zadumać się nad losami Rzeczypospolitej. Ale że nie chcę powtarzać ogólnie znanych min idę za radą byłego premiera który zniechęcony polityką powiedział

- Muszę iść bo puszcza wzywa.

Do puszczy mi niedaleko wszak mieszkam w okolicach Puszczy Niepołomickiej, ale zapędzam się tylko do ogrodu który wzywa mnie głośniej.

Tu mocując się z rzeczywistością i amerykańskim mączniakiem agrestu, zapominam na chwilę o tym jakie będą Rzeczpospolite...

Jako zapóźniony pozytywista zaczynam od siebie.

Co mi dzisiaj w duszy gra