Czas relaksu. Relaksu to czas?

Wymyślono nawet specjalne określenie na ten stan. Stan w którym wydawać by się mogło, że więcej powietrza wpada do płuc, a cały świat nabiera męskich kolorów. Stan w którym nic nie musisz a wszystko możesz.

Słomiany wdowiec.

To ja, od wczorajszego popołudnia, czyli od chwili gdy zamknęły się za mną drzwi pokoju w szpitalu rehabilitacyjnym w Zakopanem

- Uważaj jak będziesz wracał – żegnała mnie żona

- Boisz się, że radość rzuci mi się na głowę ? - spytałem

Mogłem sobie na taki żart pozwolić, znamy się bowiem już jakiś czas.

Jakiś czas temu okazało się też, że już można.

Poprzednie plany wyjazdowe zostały przesuwane z miesiąca na miesiąc, by potem zostać skreślane przez zniecierpliwione placówki medyczne.

Bo to prosiliśmy o przesunięcie wyjazdu z powodu pobytu w regularnym szpitalu, a to z powodu ciągnącej się dolegliwości lub też całego ich zestawu.

Zasady są jasne - Nie to nie "sruuu" na koniec kolejki.

Jakoś tak pogodziliśmy się nawet z tymi obiektywnie słusznymi zasadami.

Kiedy jednak okazało się, że jest jako tako, nacisnęliśmy guzik.

Ludzkie podejście do tematu sprawiło, że oto dzisiaj rano, zaraz po obudzeniu żona wyjrzała przez okno i ujrzała tam zaśnieżone szczyty Tatr.

Szpitalne śniadanie i upragniona rehabilitacja. Wyczekiwana chociaż wywołująca lęki. Tak naprawdę żona nie ćwiczyła intensywnie od ponad dwóch lat i to tylko z powodu lekarskich przeciwwskazań.

Wziąłem trzy godziny wolnego w pracy, co jest swego rodzaju wydarzeniem i skierowaliśmy się na południe. Zakopane powitało nas korkami na drodze dojazdowej.

- I oni chcą tu Igrzysk - Skomentowałem ruch wahadłowy na jednym z mostów.

O tym, że miasto obeznane jest z najnowszymi trendami poznałem po ilości tablic reklamowych, zasłaniających widok na szczyty jak i starą góralską zabudowę.

SPA, Hotel, Mleko 3,2%, a nawet jakaś agencja towarzyska, chyba z Gliwic ( sic!). Wszytko to z czego pewnie region jest sławny. Oscypek i bryndza nie występują na bilbordach, Aż nadto są widoczne w dziesiątkach przydrożnych budek handlowych do spółki z baranimi skórami.

Na sławę i to niekoniecznie dobrą, pracuje straż miejska z tatrzańskiej stolicy.

Według opowiadania jednej z zatrudnionych tam osób, z wyjątkową regularnością przyjeżdżają na tę boczną i ślepą w dodatku ulicę, seryjnie mandatując samochody które odważyły się zaparkować w pobliżu szpitala.

Nieśmiało przypomnę tylko, że przyjeżdżają tu najczęściej osoby z dysfunkcją narządu ruchu.

Za szpitalem co prawda znajduje się chroniony automatyczną bramą wewnętrzny parking szpitalny,

ale widza o jego istnieniu przychodzi zwykle już po wypisaniu mandatu.

Prosty sposób na zarobkowanie. Przecież takiego nie do końca pełnosprawnego tak łatwo namierzyć i ewentualnie pogonić.

W końcu to nie fiakier. Rosły chłop z batem w dłoni.

Ponieważ jesteśmy tu po raz kolejny, ominęło nas szczęśliwie „powitanie” strażników.

Skorzystaliśmy z inwalidzkich uprawnień żony parkując na tym placu za szpitalem.

Pytanie brzmi jednak następująco - co zrobię w czasie odwiedzin?

W stosowaniu identyfikatora żony jestem bardzo pryncypialny, a sam za stary jestem już w zabawę przypominającą stosunek przerywany.

Co jest w tych czynnościach podobnego? Skuteczność oczywiście. A przy moim pechu....

Szpitalna kolacja, szpitalne śniadanie i telewizor z puszką na monety chwilowo za mną, a przede mną „bitwa o dom”.

Aby zachował się cały przez te kilka tygodni.

Pies z kotem zaskoczone nieobecnością najważniejszej kobiety w domu. Kot szwendał się po nocy szukając małżonki i na nic zdały się tłumaczenia, że na pewno nie znajdzie jej na biurku, na drukarce i na szafie z których trzeba było niespodziewanie zeskoczyć. Suka poradziła sobie z tym czasowym opuszczeniem lepiej. Nosem przesunęła drzwi od szafy ( to ona to umie?) i wyciągnęła but swojej pani. Zawlokła go na posłanie, położyła na nim pysk i trwała tak ni to śpiąc ni czuwając.

Młodszy też złapał wiatr w żagle i postanowił nie wysyłać SMS-a o tym, że odwleka czas powrotu do domu na nieznane bliżej godziny nocne.

Mechanizm zazgrzytał i trzeba będzie naoliwić tryby lub może nawet lekko stuknąć w obudowę, gdy smarowanie nie pomoże.

Co prawda, na stanowisku jest jak zwykle gotowa do poświęceń teściowa, ale zaplanuję to tak by jej udział w sprawie stał się minimalny.

Niech ma, w pozytywnym oczywiście tego słowa znaczeniu

Podjąłem już nawet jakieś plany związane wyjazdem żony. Plany i zobowiązania.

Porzucam regularne odżywianie w postaci cieplutkich posiłków, czekających po powrocie do domu.

Sam będąc sobie sterem żeglarzem i okrętem postanowiłem:

Trochę więcej warzyw, trochę mniej mięsa i chleba. To powinno dać ze trzy, cztery kilogramy i o to mi dokładnie chodzi.

Tu gdzie z reguły kończą się noworoczne postanowienia, zaczynają się moje, szpitalno-rehabilitacyjne i słomiano-wdowieckie motywacje.

- Dasz radę Antoni, dasz radę – motywuje się - Jak do tego dołożysz dłuższe spacery z psem to nie ma takiego bata który by ci pokrzyżował plany.

Tylko, że ja już znam to na pamięć, że niemożliwe jest zawsze bardzo prawdopodobne. Przynajmniej u mnie.